Grondenfuik in hoger beroep - ArrestABRvS 10 september 2014, BR 2015, 25

Feiten

Bij besluit van 7 december 2012 heeft het college van burgemeester en wethouders van Ede aan de belanghebbende een omgevingsvergunning eerste fase verleend voor de oprichting van een vleeskalverenhouderij op een perceel in Lunteren.

Bij uitspraak van 26 september 2013 heeft de rechtbank het door de appellant daartegen ingestelde beroep ongegrond verklaard. Tegen deze uitspraak heeft de appellant hoger beroep ingesteld.

Hierna wordt de zaak aan de Afdeling voorgelegd. De appellant betoogt dat de rechtbank heeft miskend dat de vergunningaanvraag onvoldoende informatie bevat om de gevolgen voor het milieu te kunnen beoordelen. Zo ontbreekt bij de aanvraag een akoestisch onderzoek.

ABRvS

De appellant heeft meerdere gronden naar voren gebracht, waaronder het feit dat het verlenen van de vergunning leidt tot een onaanvaardbare geuroverlast nabij zijn woning en dat het zal leiden tot geluidshinder. Ook betoogt hij dat de rechtbank heeft miskend dat het besluit tot waardevermindering van zijn perceel leidt. Deze betogen falen.

De overige gronden die de appellant in hoger beroep heeft aangevoerd, hebben betrekking op het niet opstellen van een milieueffectrapport, het geldende afvalbeheerplan, het geldende bestemmingsplan, regels voor afvalwater, de toename van zwevende deeltjes, stikstof en ammoniak, de toename van het verkeer van en naar de inrichting, de gevolgen voor flora, fauna en kwetsbare natuurgebieden, de aantasting van het recht op het ongestoord genot van eigendom als bedoeld in artikel 1 van het Eerste Protocol bij het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, het niet verrichten van bodem- en archeologisch onderzoek, de mogelijkheden voor het uitrijden van mest, het dierenwelzijn en de levensvatbaarheid van het bedrijf.

Hierover stelt de Afdeling dat de appellant deze gronden eerst in hoger beroep aangevoerd. Aangezien het hoger beroep is gericht tegen de uitspraak van de rechtbank en er geen reden is waarom deze gronden niet reeds bij de rechtbank konden worden aangevoerd, en de appellant dit uit een oogpunt van een zorgvuldig en doelmatig gebruik van rechtsmiddelen had behoren te doen, moeten deze gronden buiten beschouwing blijven.

Met andere woorden: in hoger beroep kunnen geen gronden worden ingebracht die niet reeds bij de rechtbank zijn aangevoerd.