Mijn reis ging naar Suriname. Voor vier maanden heb ik stagegelopen in Brokopondo centrum. Brokopondo centrum is een dorp in het binnenland van Suriname. Ik verbleef hier bij de familie Ritfeld. Albertina Ritfeld is opgegroeid in het echte binnenland van Suriname in het dorp Kaajapaati aan de Suriname rivier. Ik sprak met haar over de discriminatie in Suriname en dan vooral in de stad Paramaribo.

Voordat ik vertrok was het me al vaak verteld dat er in Suriname veel verschillende culturen samen leven. Zelf maak je het mee in Paramaribo, overal waar je bent zie je hindoestanen, creolen, chinezen en marrons leven. Mijn vraag aan Albertina was hoe deze culturen samen leven in Suriname. Zij vertelde dat de culturen in het algemeen redelijk samen leven. Alleen zijn er tussen sommige culturen wel wat minder prettige situaties gebeurd. Dat bleek ook wel uit de verhalen die ik zelf heb gehoord van mensen in Suriname. Dan is mijn vraag natuurlijk of u zelf wel eens gediscrimineerd ben vroeg ik. Albertina haar antwoord was dat dat zeker wel eens gebeurd is. Omdat ze een donkere huidskleur heeft. Maar niet in Brokopondo centrum vertelde ze. In brokopondo centrum proberen ze samen de ontwikkeling op te bouwen, daar hebben ze geen tijd om elkaar te discrimineren. toch heb ik zelf als stagiarie het wel anders meegemaakt dat je door sommige mensen anders wordt aangekeken. Dat klopt, maar Albertina geeft hierop als antwoord dat niet alle surinamers discriminerend zijn tegenover Nederlanders. Er zijn Surinamers die het verleden niet achter zich kunnen laten. Albertina zegt dan ook dat zij als donkere mensen eigenlijk wel zo negatief naar Nederlands doe kunnen zijn, maar dat ze beter in de toekomst kunnen kijken. Het verleden is gebeurd en eigenlijk hebben wij daar als nieuwe generatie totaal niks meer mee te maken. We kunnen beter met z'n allen naar nieuwe en betere dingen kijken dan het verleden telkens herhalen. Ik geef haar hier zeker gelijk in!

In de stad Paramaribo wwonde ik in noord. Waar ook veel culturen samen leven maar ook de rijkere bevolking. Albertina woont in Zuid. Wat is eigenlijk het verschil qua samenleving in noord en zuid? In zuid is er veel meer sociale controle, de mensen leven vriendelijker naar elkaar toe dan in noord. In zuid wordt er als één grote familie geleefd, het maakt niet uit waar je vandaan komt. In noord is dit anders, de mensen van noord hebben meestal een goede baan en leven dus ook rijker. Zij discrimineren eigenlijk richting zuid, er owrdt eigenlijk geoordeeld dat de meeste mensen daar crimineel zijn. Zelf verbaas ik me daarove. In noord sliep ik met dievenijzers en tralies en alles om het huis en in zuid zonder al dat ijzeren hekwerk. Waar is het dan veiliger?

Zelf vind ik dat de (stadse) Surinaamse bevolking nog veel van elkaar kan leren wanneer het gaat om discriminatie en dan vooral naar de Nederlanders toe. Want wij hebben nooit invloed gehad op het verleden. Albertina sluit dit interview dan ook af met de mededeling dat de meeste van de binnenlandse bevolking ons wel lieve vriendelijke burgers vinden.

Ik heb veel geleerd van deze familie. Ze waren open naar de stagiaires toe. Hierdoor heb ik ook geleerd dat je een cultuur niet over een kam mag scheren.

Het was niet alleen een mooie tijd, maar ook een leerzame.