Montis/Goossens - Arrest

Montis/Goossens (HR 13-12-2013, NJ 2015, 307)

Onderwerp

Een cassatiedagvaarding die wordt uitgebracht uit naam van de door fusie verdwenen vennootschap, is er sprake van ontvankelijkheid en een eventuele herstelmogelijkheid? Het uitgangspunt van artikel 398 Rv voor de cassatie geldt dat de procespartijen in een volgende instantie dezelfde partijen moeten zijn als in de vorige instantie, geldt een uitzondering indien sprake is van partijwisseling door rechtsopvolging. Indien sprake is van een partij die ten onrechte nog op de naam van de partij in vorige instantie aanhangig wordt gemaakt, zijn drie gevallen aanvaard waarin er niet de niet-ontvankelijkheid wordt uitgesproken. De Hoge Raad formuleert in deze zaak regels die voortaan zullen gelden bij de beoordeling of de aanduiding van een procespartij kan worden gewijzigd nadat de procedure in een volgende instantie aanhangig is gemaakt.

Casus

Montis heeft een verklaring voor recht gevorderd dat Goossens met haar stoel Beat inbreuk maakt op de auteursrechten van Montis op de stoelen Charly en Chaplin. Het hof heeft een tussenarrest gewezen waarin zij beslist dat indien vast komt te staan dat Duitsland het land van oorsprong van de Charly is, Montis in Nederland de auteursrechtelijke bescherming die zij tot 1 januari 2008 heeft genoten, hierna niet meer heeft. Montis is in cassatie gekomen, maar dit als Montis Design B.V. terwijl dit bedrijf is opgegaan in Montis Holding B.V. als gevolg van een fusie. Goossens verzoekt hierom tot de niet-ontvankelijkheidsverklaring van Montis. De Hoge Raad stelt dat er sprake is van het arrest van 9 januari 2004, de regels hierin stellen dat het verzoek van Montis tot het herstel van haar onjuiste aanduiding in de cassatiedagvaarding wordt afgewezen en dat Montis dan niet-ontvankelijk zou worden verklaard in het door haar ingestelde principale beroep. De hoofdregel staat in artikel 398 Rv voor cassatie en in artikel 332 Rv voor het hoger beroep, de procespartijen moeten in een volgende instantie dezelfde zijn als in de vorige instantie. Hierop is een uitzondering mogelijk in geval van partijwisseling door rechtsopvolging, is in casu sprake van deze uitzondering?

Hoge Raad

De Hoge Raad overweegt om de toen geldende jurisprudentie toe te passen van het arrest gewezen op 9 januari 2004. Hierdoor zou het verzoek van Montis tot herstel van de onjuiste aanduiding in de cassatiedagvaarding worden afgewezen en zou hij niet-ontvankelijk worden verklaard. Er is uitzondering mogelijk op de genoemde hoofdregel van artikel 398 en 332 Rv. Tevens kunnen kennelijke schrijffouten worden hersteld met toestemming van de wederpartij. De Hoge Raad stelt verder dat zoveel mogelijk moet worden beslist tussen de werkelijk belanghebbende partijen bij de rechtsbetrekking in geschil. Het zijn vaak formele fouten die met herstel daarvan in de regel geen materiële belangen van de wederpartij schaden. De Hoge Raad stelt voor de beoordeling de volgende criteria: Een procedure in een volgende instantie dient in beginsel plaats te vinden tussen de partijen uit de vorige instantie, indien een procedure in een volgende instantie aanhangig is gemaakt, kan een verschenen partij wijziging verzoeken van haar aanduiding in de procedure op de grond dat een vergissing is begaan in die aanduiding of een partijwisseling heeft plaatsgevonden. Het verzoek is toewijsbaar, tenzij de wederpartij stelt en bij betwisting aannemelijk maakt dat zij daardoor onredelijk in haar belangen wordt geschaad. Indien de wederpartij niet in de door het rechtsmiddel ingeleide procedure is verschenen, beveelt de rechter dat zij wordt opgeroepen teneinde zich over het verzoek tot wijziging uit te laten. In het onderhavige geval heeft Goossens niet gesteld dat zij door toewijzing van het verzoek van Montis onredelijk in haar belangen wordt geschaad. Het verzoek van Montis wordt dan ook toegewezen.