Koeman c.s./Sijm Agro - Arrest

Koeman c.s./Sijm Agro

HR 18 juni 2010, NJ 2010, 389

Casus

Bloembollenteler Koeman had aan De Wit v.o.f. (hierna: De Wit) opdracht gegeven om een bij haar in gebruik zijnde perceel grond te bespuiten met het bestrijdingsmiddel Round-Up. Naast dit perceel lag een perceel van Sijm Agro, waarop zij penen teelde. Negen maanden nadat een medewerker van De Wit het grasland van Koeman had bespoten, constateerde Sijm Agro schade een partij penen. Uit onderzoek door deskundigen bleek dat de gebreken een gevolg waren van de bespuitingswerkzaamheden. Sijm Agro heeft zowel De Wit als Koeman aansprakelijk gesteld voor de geleden schade. De aansprakelijkheid van Koeman grondde zij op artikel 6:171 BW.

De rechtbank oordeelde dat Koeman en De Wit hoofdelijk aansprakelijk zijn jegens Sijm Agro en heeft hen veroordeeld tot vergoeding van de door Sijm Agro geleden schade.

In hoger beroep voerde Koeman aan dat de uitgevoerde werkzaamheden niet zijn verricht ter uitoefening van haar bedrijf en voor Sijm Agro van meet af aan bekend was een werknemer van De Wit spuitwerkzaamheden had verricht. Volgens het hof is gebleken dat (de heer) Koeman heeft bepaald dat er met Round-Up gespoten moest worden, dat hij Round-Up heeft ingekocht en dat hij tevens heeft beslist over het aantal liters Round-Up dat nodig was. Voorts is gebleken dat de heer Koeman zelf beschikt over een licentie om te spuiten. Dit brengt met zich mee dat – gelet op de ‘verwevenheid’ van het handelen van (de heer) Koeman met het handelen van De Wit – de inbreng van Koeman v.o.f. dermate groot is geweest dat Koeman v.o.f. en De Wit wel degelijk kunnen worden beschouwd als ‘een zekere eenheid’, alsmede dat sprake is van het uitoefenen van activiteiten door De Wit die tot de werkzaamheden ter uitoefening van het bedrijf van Koeman v.o.f behoren.

Hieraan doet niet af dat het voor Sijm Agro van meet af aan duidelijk was dat De Wit de bespuitingswerkzaamheden heeft verricht, aangezien zich – gelet op de inbreng van (de heer) Koeman – wel degelijk een situatie voordoet waardoor het voor een buitenstaander onduidelijk is wie voor wat verantwoordelijk is en tot wie hij zich in verband daarmee nu eigenlijk moet richten. De inbreng van ieder van hen is immers voor een buitenstaander als Sijm Agro niet van meet af aan bekend. De omstandigheid dat Sijm Agro in eerste instantie alleen De Wit aansprakelijk heeft gesteld en pas daarna ook Koeman v.o.f. maakt dat niet anders.

Hoge Raad

In cassatie houdt het arrest van het hof stand. De Hoge Raad overweegt dat het hof uit de mate waarin Koeman v.o.f. bij het verzorgen van de bespuiting betrokken was en uit de omstandigheid dat deze ook zelf beschikt over een licentie om te spuiten, afgeleid dat het (doen) bespuiten van het betrokken perceel met een bestrijdingsmiddel behoort tot de werkzaamheden ter uitoefening van dat bedrijf. Dit oordeel geeft niet blijk van een onjuiste rechtsopvatting en is niet onbegrijpelijk, noch onvoldoende gemotiveerd.

Weliswaar berust artikel 6:171 BW onder meer op de gedachte dat een buitenstaander veelal niet kan onderkennen of de schade te wijten is aan een fout van een ondergeschikte of van een ander die ter uitoefening van het desbetreffende bedrijf werkzaamheden verricht, maar dat brengt niet mee dat de bepaling toepassing zou missen in een geval waarin het de benadeelde duidelijk is dat de schade is veroorzaakt door een fout van een niet-ondergeschikte.

N.B. Werd in ‘Energie Delfland/De Stoeterij’ nog gesproken van ‘een buitenstaander die schade lijdt en voor wie niet is te onderkennen of deze schade is te wijten aan een fout van een ondergeschikte of van een ander die ter uitoefening van het desbetreffende bedrijf werkzaamheden verricht’, op grond van dit arrest behoeft een vordering op grond van artikel 6:171 BW niet langer te stranden vanwege het feit dat het voor de gelaedeerde duidelijk is dat de schade door twee gescheiden bedrijven de schade is ontstaan.