Kraaijeveld (Case C-72/95) - Arrest

Kraaijeveld (HvJ 24-10-1996, Zaak C-72/95)

De Nederlandse rechter vraagt enerzijds of de artikelen 2 lid 1 en 4 lid 2 MER Richtlijn dienen te worden uitgelegd dat, indien een Lidstaat in zijn nationale uitvoeringswetgeving onjuiste specificaties of criteria als bedoelt in art. 4 lid 2 heeft vastgesteld voor een project genoemd in bijlage II, er een verplichting ingevolge art. 2 lid 1 bestaat om dit project aan een milieu-effectreportage te onderwerpen, indien deze een ‘aanzienlijk milieu-effect met name gezien de aard, omvang en ligging’ als bedoeld in lid 1 kan hebben. Het HvJEG besluit dat indien de grenzen zijn overschreden en de nationale bepalingen derhalve buiten toepassing moeten worden gelaten, de instanties van de Lidstaat binnen het kader van hun bevoegdheden alle maatregelen dienen te treffen, die nodig zijn om te verzekeren dat de projecten worden onderzocht om vast te stellen of zij aanzienlijke milieu-effecten kunnen hebben en, indien dit het geval is, aan een milieu-effectbeoordeling worden onderworpen.

Indien dit bevestigend wordt beantwoord, vraagt zij tevens of deze verplichting dan rechtstreekse werking heeft, dat wil zeggen kan zij door een particulier voor de nationale rechter worden ingeroepen, alsmede of deze rechter, ook al is zij niet voor hem ingeroepen, toch de naleving van deze verplichting moet verzekeren. De verplichting van een Lidstaat om alle maatregelen te treffen die nodig zijn om het door de richtlijn voorgeschreven resultaat te bereiken is een dwingende verplichting, de wordt opgelegd door art. 189 derde alinea EG. Deze verplichting geldt volgens het HvJEG ook voor de rechterlijke instanties.