Hey iedereen, Ik ben nu een paar daagjes terug van mijn geweldige expeditie naar Zuid-Afrika en de heimwee begint nu toch wel te komen. Niet alleen was de reis geweldig geregeld en hebben we fantastische dingen gedaan ook had ik echt de beste groep die je je maar kunt wensen! Worldmapping bedankt hiervoor. Even een korte samenvatting van de reis. 6Juli Vertrek. Met z'n allen verzamelen op Düsseldorf International en na afscheid genomen en ingecheckt te hebben was het officieel. Zuid-Afrika here we come! 7Juli Aankomst in Zuid-Afrika. Ons vliegtuig landde tegen 18.10 in Durban. Nadat we al onze bagage opgehaald hadden was het tijd om kennis te maken met Wilma (de regiocoördinator) en Nana en Phelelani (de lokale expeditieleiders). Toen de busjes in en op naar het hostel wat de komende twee weken ons Thuis zou zijn. Eenmaal aangekomen in Blue Sky Mining (het hostel) moesten we de kamerindeling maken. Ik eindigde met 6 anderen op de 7 persoonskamer. Natuurlijk claimde ik wel meteen het meest leuke stapelbed. 8Juli Mother of Peace. Vandaag begon de reis eigenlijk pas echt. Project nummer 1 Mother of Peace stond op de planning. Hup na het ontbijt de busjes in en op weg naar het weeshuis. In Mother of Peace zitten momenteel ongeveer 80 kinderen die verdeeld zijn over huisjes met 6/7 kinderen en 1 huismoeder. Ook staat er op het terrein een kerk, school en playground. Allebei onze lokale expeditieleiders zijn in dit weeshuis opgegroeid en we kregen dan ook de heftige verhalen van hun verleden te horen. Na een uitgebreide rondleiding over het terrein mochten we op de playground met de kinderen gaan spelen. God wat was dat leuk! Hoe vrolijk die kinderen zijn terwijl ze in feite niets hebben. Oh en ze zijn lichtelijk verslaafd aan zonnebrillen en fotocameras. NA de hele middag gespeeld te hebben met de kinderen daar gingen we weer terug naar Blue Sky Mining waar we zelf eten gingen koken en de dag door spreken. 9Juli Palm Tree en Zulu Experience. Vandaag werd de groep in twee delen verdeeld. Deel 1 bleef op Palm Tree en ging daar alvast aan de slag en Deel 2 waar ik bij zat ging eerst naar de Zulu Experience. We werden door een vrouw opgehaald die ons door de township leidde naar het huisje waar we verwacht werden. Dat was nog een hele klim maar het zag er zo anders en indrukwekkend uit allemaal dat je daar nauwelijks bij stil stond. Toen we bijna op de plek van bestemming waren voegden allemaal kinderen zich bij ons die ons bij de hand namen. In het huisje kregen we van Jovial(de Zulu vrouw die daar in het huisje leefde) een heel verhaal over hoe het leven in de township gaat. Ook zette ze thee voor ons en had ze 'oliebollen' gemaakt. Toen was het tijd voor een rondleiding door de township. Wow wat zag het er indrukwekkend uit allemaal. Heel anders dan wat ik gewend ben. Weer terug in het huisje gingen de kinderen ook nog Zulu dansen en daarna moesten wij ook een poging wagen. Onze Zulu Experience zat erop dus we gingen weer terug naar Palm Tree. Ook hier kregen we eerst een rondleiding. De twee Nederlanders die dit project een beetje runnen vertelden ons wat over het project en over hoe sommige kinderen daar terecht zijn gekomen. Deze verhalen waren best heftig, soms zelfs zo dat de mensen van daar ze met tranen in de ogen vertelden. Palm Tree is eigenlijk best groot maar wel armoedig. Ze hebben in feite niets en moeten leven van Donaties en het geld wat ze verdienen aan de verkoop van zelfgemaakte spullen. De andere groep had een schommel ingegraven. Wij mochten een muurschildering en armbandjes maken. Dit nam al met al de hele middag in beslag. 10 JUli Palm Tree dag 2. Vandaag stond voor de hele groep Palm Tree op het programma. Nadat we de armbandjes en muurschildering afgemaakt hadden gingen we aan de slag met een muur afschrapen. Flink aan de slag maar altijd tijd voor een grapje (rubber slang in je gezicht altijd leuk..). Na de Lunch ging een deel verder met de muur en een ander deel ging bos rondom Palm tree kappen. Dit bos gaf inbrekers de mogelijkheid om zich te verschuilen en tja dat wil je natuurlijk niet. Ik ben de hele tijd bij het kappen gebleven en daar hebben we flink wat werk verzet die middag. Daar mogen we zeker trots op zijn! Vandag was dus weer een hele nuttige dag! 11 juli Icare. Vandaag zouden we naar Icare gaan. Dit project richt zich op jongens van de straat. Ze krijgen een mogelijkheid om hun leven te beteren, van het lijmsnuiven en de criminaliteit af te komen. Het is wel op vrijwillige basis, de jongens moeten er dus zelf voor kiezen om te komen. Helaas was het een grote chaos op het project mede omdat ze ons niet hadden verwacht. Toch gingen we voetballen met de kinderen van het HopeCentre (de eerste fase). Dit was voor hun hetzelfde als wat voor ons een schoolreisje naar de efteling is. Geweldig om die kinderen te zien genieten. 's middags gingen we naar de tweede fase van het project: de Rehab. Hier zitten de kinderen die zeker weten dat ze iets goeds van hun leven willen maken. Ook hier kregen we eerst een rondleiding en daarna weer voetballen. Dit was wel even een ander veld. Alleen maar hobbels, gras en modder. Wel weer fantastisch om die kinderen te zien. Omdat we al vroeg terug waren van Icare hadden we nog tijd voor het strand 's middags. Dat was ook even ontspannen en genieten voor onszelf. 12 Juli Bobby Bear. Vandaag stond Bobby Bear op het programma. Dit is een project waar seksueel misbruikte en mishandelde kinderen worden opgevangen en door de rechtzaak heen worden begeleid. Maar ook daarna met het opnieuw oppakken van het normale leven. Eurecka vertelde ons wat Bobby Bear doet en een aantal verhalen van slachtoffertjes. dit was zo heftig dat we allemaal wel een beetje van slag waren. Iedereen zat er dan ook met de tranen in de ogen. 's Middags zijn we naar Tree Clinic geweest. dit is ook een initiatief van Bobby Bear. Het is een Hele grote boom waar allemaal vrouwen uit de omliggende communities bij elkaar komen en daar kunnen praten, zingen, dansen en eten, dekens, etc. gedoneerd krijgen. Zelf hebben we die dag fruit uitgedeeld. Zo leuk om te zien hoe blij ze ermee waren! De hele Tree Clinic was een ervaring apart. Dat dansen en zingen ge-wel-dig. 's Avonds hebben we een documontaire over Bobby Bear gekeken genaamd 'Rough Aunties' deze ging over Bobby Bear, de werknemers en het werk wat ze doen. Wow wat indrukwekkend was dat! Bobby Bear was denk ik toch wel het meest indrukwekkende project van die twee weken. 13-16 Juli Sani Lodge, Drakensbergen en Lesotho. 13 Juli vertrokken we. 4 uur in de busjes en op naar Sani Lodge. Hier zouden we een nacht blijven en de dag erna door naar Drakensbergen en Lesotho. 14 Juli weer 8 uur in de auto, een aantal nieuwe stempels en een mega hobbelige rit. Eindelijk kwamen we aan in een kleine 'village' midden in de bergen in Lesotho. Het was er erg primitief maar we hebben ons goed geamuseerd. De groep waar ik in zat ging naar een dorpje in de buurt toe waar we kennis maakten met de cultuur en levenswijze van Lesotho. Dit was weer heel verschillend van de leefwijze van de Zulus en Zuid-Afrikanen waar we al kennis mee hadden gemaakt. De lokale bevolking treeddde 's avonds nog voor ons op om een kampvuur. Toen dook iedereen met zeker 3 lagen kleding zijn/haar bed in. Ons huisje bleef tot diep in de nacht wakker door energie te veel maar ook omdat we een aantal keren sterren zijn gaan kijken. God wat was dat mooi daar! Ook een aantal vallende sterren gespot. 15 juli. Tijd om te paardrijden. Dit was heel mooi en erg leuk. Na het paardrijden gingen we nog naar een traditional healer. Echt onzin als je het mij vraagt. Toen begon de terug weg naar Sani Lodge weer. Dat betekent dus weer stempels, hobbels maar vooral ook veel lol in de jeeps. Terug bij Sani Lodge dook iedereen weer op het eigen bed en 's avonds vielen vanzelf een keer in slaap. 16 Juli weer terug naar Blue Sky Mining. 's Avonds was het de beurt aan deel 2 (waar ik bij zat) om te gaan zulu koken. dit was al een ervaring op zich. Heel leuk! We hebben zelfs van kippenpootjes het vel en de nagels af moeten halen om ze daarna op te eten. 17 juli. School voor dove en mentally challenged children. Vandaag stond er een bezoek aan een speciale school op het programma. Deze school was speciaal gericht op dove en 'Mentally Challenged' kinderen. De dove kinderen waren gescheiden van de 'mentally challengded children' en eigenlijk was de school gewoon heel goed en georganiseerd opgezet. We begonnen met in de tuin werken. Samen met MArije, Dionne en Rens moest ik in een apart stuk tuin uien gaan planten. Dit was eigenlijk zo gedaan. Toen mochten we met degene van de school die ons begeleidde kinderen te eten geven want het was lunchpauze. Ja, we moesten de kinderen ook echt te eten geven. Niet alle maar er waren er een aantal die zichzelf niet kunnen voeden dus deden wij dat. Best leuk! Terwijl de anderen terug naar de tuin gingen bleven Marije en ik even hangen in de pauze voor Dove kinderen. We hadden een klein beetje gebarentaal geleerd, best geinig. Je zou denken dat dove kinderen weinig geluid maken omdat ze toch nauwelijks kunnen praten maar daar vergis je je flink in. Het was daar een kabaal van jewelste. We voelden ons wel heel populair. Iedereen zwaaide naar ons en we moesten aan alle kanten high-fives uitdelen. Erg leuk om te zien hoe vrolijk die kinderen zijn ook al hebben ze een beperking. Zelf met een gebrek aan kennis van gebarentaal hebben we onszelf toch nog duidelijk kunnen maken tegenover de dove kinderen. 's middags was het tijd voor onze groep om koekjes te bakken. MArije en ik vormden samen een duo. De jongeren in ons groepje grepen elkaar na nog geen twee seconden al naar de keel. Hier schrokken we wel even van maar uiteindelijk was het vooral erg leuk om met ze samen te werken. Zelf het feit dat wij de meest mislukte koekjes van iedereen hadden maakte niet meer uit. Daarna ontdekten ook zij onze camera's en zoef weg waren ze om fotoshoots te houden met elkaar en ons. Dit was echt lachen. Toen alle leerlingen weer in de lokalen zaten en de koekjes klaar waren mochten we ze uit gaan delen. Onbeschrijfelijk gewoon om te zien hoe vrolijk kinderen van ongeveer onze leeftijd worden wanneer ze koekjes krijgen die ze zelf gemaakt hebben. Wow. 18 Juli, Happy Birthday Nelson Mandela. Vandaag ben ik 17 geworden en Nelson Mandela 95! Hiep hiep hoera! 's Ochtends bij het ontbijt werd er wel 2x gezongen en het hele huisje was versierd, ik kreeg zelf een cadeau van de groep! Heel leuk en heel erg bedankt! Toen tijd voor safari. Met alle bagage, boodschappen en onszelf in de busjes reden we het safaripark in waar we al snel een groot aantal dieren spotten. De safari was heel leuk en super vet! Na de safari sliep bij ons het hele busje zowat (inculsief mezelf). Voor we het wisten stond het busje stil op de Farm. Hier zouden we de komende twee dagen aan de slag gaan en na de rondleiding waren we gemotiveerder dan ooit om ook echt aan de slag te gaan. Wat was het daar armoedig zeg. Iedereen zag meteen verschillende klusjes die we naast de opgelegde klussen wilden gaan doen. Die nacht en de daarop volgende nacht verbleven we in een accomodatie vlakbij de Farm. 's Avonds werd er nog een keer voor mij gezongen en was er een taart met kaarsjes erop. Deze blies ik met wat hulp van Ilse uit. Daarna kon iedereen weer naar de eigen kamer. Bij ons zaten er of course weer twee spinnen. Dit gaf een aantal hilarische momenten. 19 juli. Vandaag weer aan de slag bij de Farm. Een groep moest beginnen met graven, de andere de junglegym verven en de laatste de muur schilderen. Ik zat bij de muur groep maar door gebrek aan materialen begonnen we uiteindelijk maar met de ramen poetsen. Iets wat dringend nodig was aangezien je er nauwelijks meer door heen kon kijken. Ook hebben we binnen gepoetst, kastjes, de plafondbalken en gewoon overal even langsgaan met een doekje. Dat scheelt al een hele hoop. Inmiddels was al het verf materiaal er en konden we daar ook beginnen nadat we een mega spin hadden opgeruimd. Alles schoot goed op en aan het eind van de dag waren we afgepeigerd maar had ik in ieder geval wel een goed gevoel. Ik voelde me erg nuttig. 's avonds sloten we de dag af met een braai (zuid-afrikaanse bbq) en een talentenshow van de kinderen daar. Ook dat was echt super leuk! 20 juli. Dag 2 op de Farm. Weer vroeg op om te beginnen met de spelletjes dag. Maar eerst in de open bak van de auto naar de Farm toe met z'n allen. We hadden spellen opgezet zoals snoephappen, flessenvoetbal, koekhappen en dat spel waarbij je een parcours moet lopen met een ei op een lepel en die lepel in je mond. De kinderen vonden deze spellen leuk maar toch wel vreemd. Want tja, hoe verzin je nu een spel als snoephappen waarbij je in een bak water moet hangen om een snoepje te pakken. Dat kan toch veel makkelijker?! Even later weer de handen uit de mouwen steken terwijl een ander deel bij de spellen bleef. Er moest gras gemaaid worden met scherpe platte hockeysticks. Dat waren het natuurlijk niet maar zo zag het er wel uit. Ook moest bij het graven de grond nog gelijk gemaakt worden. Ook vandaag werd er weer veel werk verzet en waren we 's avonds ook best moe toen we terug bij Blue Sky Mining waren. Maar ook wel blij dat we de laatste nacht 'thuis' konden doorbrengen. 21 Juli Laatste dag in Zuid-Afrika. Jammer genoeg gaan we om 14.30 alweer terug. Wat ga ik het land, de projecten, de kinderen en mijn reisgenoten missen. Eerst zijn we 's ochtends nog naar het strand geweest, daarna douchen en wachten tot het half 3 was en we opgehaald werden. Ik heb iedereen op mijn shirt laten schrijven. HEt is erg leuk geworden! Toen weer een lange vlucht met weinig slaap. En uiteindelijk landden we veilig in dusseldorf. Na nog een dankwoordje bij de bagage en een groepsknuffel gingen we dan eindelijk naar de ouders toe. Deze waren heel blij om ons terug te zien. Het afscheid van de groep ging natuurlijk niet zonder iedereen nog een knuffel te geven en een aantal traantjes weg te pinken. 'Tot op de Reuni!' Nou dat was dus mijn reis door Zuid-Afrika. Het was een fantastische reis met zowat alleen maar Hoogtepunten! Ik heb er een hele hoop van geleerd en zou zo weer terug willen. Dit gaat waarschijnlijk ook gebeuren maar dan niet terug naar Zuid-Afrika maar naar Brazilie. In 2014 ga ik in de zomer naar Brazilie met worldmapping om daar ook vrijwilligerswerk te gaan doen. Het is namelijk geweldig om te zien hoe blij iedereen is met het werk wat je verricht en alleen al omdat je er staat. Ik wil graag alle sponsors en iedereen die me op welke manier dan ook geholpen heeft deze reis mogelijk te maken bedanken! Zonder jullie was me dit nooit gelukt en had ik al deze geweldige gebeurtenissen moeten missen! Hartelijk bedankt voor al jullie steun! Groetjes, Renee vercoulen