Vannacht werd ik wakker met een ontzettende kramp in mijn buik. Ik moest gelijk terug denken aan vorig jaar toen ik met het gezin naar Ecuador ben geweest. Ik had toen een paar dagen zo’n ontzettende krampen in mijn buik dat ik niet eens kon lopen of ik zakte al in elkaar van de pijn. Na een paar dagen kwam ik er toen achter dat ik heel veel water moest drinken zodat je lichaam dan helemaal wordt gefilterd. Ik was super bang dat ik dat nu hier ook zou krijgen, dus heb eerst maar een liter water naar achter geslagen en weer proberen te slapen. Vanochtend kwamen we rond 08:00 aan bij weeshuis in Tamale. Best geshockeerd stapte ik uit de taxi. Er stonden best veel kinderen, als je dan zo bedenkt dat ze allemaal geen ouders meer hebben… Er zat een kindje bij dat niet meer kon lopen, een kindje dat maar 1 been had, de ander had geen tenen, ga zo maar even verder. En stuk voor stuk hebben ze een zwaar verleden gehad, maar als je ze dan zo toch ontzettend blij ziet vind ik dat echt hartverscheurend. Het weeshuis was een luxere versie van een compound. In de compound sliepen in totaal 12 kinderen. In elk hutje stond een stapelbed waar per bed 2 kindjes in slapen. Dus 4 kindjes in 1 hutje. Daarna zijn we naar de “office” geweest, dit is ook een hutje met daar midden in een ronde tafel met een paar stoelen er om heen. Hij vertelde hoe de dag eruit zag en waar ze naar school zaten. Hij vertelde dat er ongeveer 250 kinderen naar die school gingen. Ik had mijn aandacht er niet super erg bij omdat ik nog steeds met die nare steek rond liep. Steeds lurkend aan mijn bidon water liepen we naar het schooltje. Bij aankomst kon ik echt niet geloven dat daar 250 kinderen naar school gingen!! Er waren een paar lokalen die niet heel denderend groot waren. In 1 lokaal zaten ongeveer 50/60 kinderen! Ik kan me niet voorstellen dat dat zou passen. De lokalen waren ook niet echt dicht ofzo dus er waren allemaal geiten binnen gekomen. Er lagen dus overal geiten keutels (bah). Toen we weer terug liepen zijn we eigenlijk gelijk weer weg gegaan en met de taxi naar de lodge gegaan waar we nog even hebben geslapen. tot we rond 14:00 een heerlijk bakje met fruit kregen! Wat had ik dat gemist zeg!! Daarna naar de bibliotheek gelopen om het eindresultaat te zien. Toen we aankwamen zagen we dat de muren opnieuw geverfd waren. Het zag er heel netjes uit. Het enige nadeel was dat al het beton van de vorige ramen nog allemaal op de grond lag en de mensen waren m al gepeerd… De mensen van de bibliotheek begonnen maar met opruimen terwijl Daan had geregeld dat die mensen weer terug moesten komen om het NETJES af te leveren. We hebben niet gewacht tot die mensen er waren dus we moeten er maar op vertrouwen dat het goed komt. Vanaf de bieb zijn we lopend naar de Lodge gegaan, nog even gezeten en gedaan tot om 16:30 ons eten kwam :) daarna weer naar het huisje gegaan, wat gezeten en nu lig ik lekker op bed. Mijn steek in mijn buik lijkt goed te gaan tot nu toe. Hopen dat dat zo blijft:) Morgen middag met het vliegtuig naar Accra.