Sietses/Sneek - Arrest

Sietses/Sneek (HR 15-11-2002, JAR 2002/295)

Casus

Deze zaak betreft een ontslagname door een geestelijk gestoorde. In cassatie is ten eerste aan de orde of moet worden aangenomen dat tussen de stoornis en het ontslag causaal verband bestaat (artikel 3:34 BW), ten tweede of de werkgever zich met succes erop kon beroepen dat hij in het gerechtvaardigd vertrouwen verkeerde dat de werknemer zijn ontslag heeft gewild (artikel 3:35 BW) en ten derde of de rechtbank ten onrechte is voorbijgegaan aan het beroep van de werkgever op matiging van de loonvordering.

Hoge Raad

De rechtbank heeft, in cassatie onbestreden, geoordeeld dat de ontslagname nadelig was voor de werknemer. Met de toevoeging ‘tenzij het nadeel op het tijdstip van de rechtshandeling redelijkerwijs niet was te voorzien’ in de tweede zin van artikel 3:34 lid 1 BW, is gedoeld op naar objectieve maatstaven redelijkerwijs niet voorzienbaar nadeel. In het kader van artikel 3:34 BW is het beroep op het vertrouwensbeginsel (artikel 3:35 BW) derhalve niet relevant.

In een geval als het onderhavige, waarin de werknemer die verklaarde ontslag te nemen niet in staat was daartoe zijn wil te bepalen ten gevolge van een stoornis van zijn geestvermogens, kan het naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zijn dat de werkgever, hoezeer hij ook de desbetreffende uitingen heeft opgevat en heeft mogen opvatten als een ontslagname, de werknemer daaraan houdt, indien niet aan de zijde van de werkgever sprake is van (relevant) nadeel. Door in het onderhavige geval, waarin vaststaat dat de werknemer ten gevolge van een psychische stoornis ten tijde van zijn ontslagname niet in staat was zijn wil te dien aanzien te bepalen, de afwezigheid van nadeel aan de zijde van de werkgever doorslaggevend te achten voor de vraag of de werkgever een beroep op artikel 3:35 BW toekwam, heeft de rechtbank niet blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting. Het oordeel kan voor het overige, als verweven met waarderingen van feitelijke aard, in cassatie niet op juistheid worden getoetst. Het oordeel is evenmin onbegrijpelijk of onvoldoende gemotiveerd.

De rechtbank diende het, voor het oordeel van de kantonrechter niet ter zake dienende, maar in hoger beroep niet prijsgegeven verweer, alsnog te behandelen.

De Hoge Raad vernietigt het vonnis van de rechtbank en verwijst het geding naar het hof ter verdere behandeling en beslissing.