De meningsverschillen tussen de liberationistische manier van kijken en de verzorgers-stelling zet je aan het denken over of het wel goed is om onderscheid te maken tussen kinderen en volwassenen als het gaat om rechten. Deze vraag splitst zich op in twee vragen: is het niet willekeurig om onderscheid te maken? En is het wel juist om onderscheid te maken wat betreft (in)competentie? Volgens kinder-liberationisten zou het toekennen van rechten op basis van alleen de leeftijd oneerlijk zijn. Dit zou moreel gezien willekeurig en onrechtvaardig zijn. Het wel of niet toekennen van rechten wordt gelukkig niet alleen op leeftijd gebaseerd, maar op basis van de veronderstelde relatie tussen leeftijd en bepaalde vaardigheden. Een paar verschillende relevante concepten:‘Willekeur van een bepaalde leeftijd’. Met de ‘willekeur van een bepaalde leeftijd’ wordt bedoeld dat iemand van de ene op de andere dag plotseling bepaalde rechten verwerft als gevolg van een andere leeftijd. Vanaf de dag dat iemand 18 wordt, heeft hij/zij bijvoorbeeld opeens stemrecht. Er wordt een grenslijn getrokken. Vooral als de maatschappij een rechtssysteem heeft ontwikkeld is dit nodig. Volgens ontwikkelingstheorieën zijn er verschillende stadia te onderscheiden in de ontwikkeling van een mens, met in elk stadium kenmerkende kwantitatieve en kwalitatieve veranderingen. Vanuit deze visie is het meer begrijpelijk dat de menselijke groei in verschillende denkbeeldige perioden wordt verdeeld voor het toekennen van rechten.‘Onbetrouwbaarheid van correlatie naar leeftijd’. De term ‘willekeur van een bepaalde leeftijd’ moet onderscheiden blijven van een ander kritiekpunt...