Hi!Dit boek is onderverdeeld in zes onderdelen, elk met 3 hoofdstukken die er bij horen. Hier is een overzicht van de onderdelen;Het Probleem (hoofdstuk 1, 2, 3)Het Brein (hoofdstuk 4, 5, 6)Lichaam en Wereld (hoofdstuk 7, 8, 9)Evolutie (hoofdstuk 10, 11, 12)Grenzen (hoofdstuk 13, 14, 15)De Zelf en Anderen (hoofdstuk 16, 17, 18) Consciousness, oftewel bewustzijn, is een verwarrend concept. Dit boek is dan ook niet gemaakt om deze verwarring op te lossen – in feite, het zal het waarschijnlijk erger maken.Het grootste gedeelte van deze verwarring ontstaat omdat er geen vaste betekenis of verklaring bestaat voor het concept ‘bewustzijn’, ondanks de vele pogingen die de filosofie en de wetenschap gedaan hebben. Bewustzijn kan worden gebruikt as tekenhanger van bewusteloos, maar ook as het concept van begrip of wetenschap van iets. Met andere woorden, woorden schieten tekort voor dit concept.Daarnaast is de studie van het bewustzijn een relatief jonge tak van de wetenschap en is er daarom ook nog niet heel veel over bekend. Dit boek probeert je te leren een andere blik op de wereld om je heen te laten werpen. Terwijl je dit leest ben je er waarschijnlijk van overtuigd dat je je bewust ben van de wereld om je heen, maar is dat wel zo? Wanneer ben je nou echt bewust? Waar ben je je op dit moment bewust van? Back to top...

In 1974 kwam Thomas Nagel met de vraag, ‘Hoe is het om een vleermuis te zijn?’ Hij bedoelde hiermee dat het afvragen hoe een mentale staat veroorzaakt wordt doe neuronen niet hetzelfde is als snappen hoe water H2O is. Ons bewustzijn, en onze subjectiviteit zit dat begrip in de weg. Als je een steen en een kat vergelijkt, dan zal je snel zeggen dat de steen geen bewustzijn heeft en de kat wel. Dit is omdat er geen ervaringen of vormen zitten aan een steen zijn. Maar er is iets wat een kat een kat maakt, een soort kat-zijn. Dus als je zegt dat een ander organisme een bewustzijn is, zeg je dus eigenlijk dat er een soort zijn voor dat organisme is. Dus, Nagel’s definitie voor bewustzijn is dus of je de vraag kan stellen, ‘Hoe is het om…’ Er zitten wat haken en ogen aan deze definitie, maar zolang je niet slim probeert te zijn en het uit z’n verband haalt zit je op de goede weg.Stel je voor dat je een vleermuis bent. Vleermuizen zijn heel anders dan mensen – ze gebruiken echolocatie, en hun oren zijn veel belangrijker dan hun ogen. Het is heel moeilijk om, als mens, je voor te stellen hoe dat is. Vleermuizen zien geen diepte, kan je je voorstellen hoe dat is? Maar zelfs als je jezelf in een vleermuis zou kunnen veranderen en terug, zelfs dan zou je nog niet weten hoe het is om een vleermuis te zijn, aangezien vleermuizen geen taal spreken en zich niet bezig houden met filosofische vragen.Er wordt dus onderscheid gemaakt tussen het P-bewustzijn (phenomenal consciousness) en A-bewustzijn (access consciousness). Het P-bewustzijn is de functie dat het een wezen maakt om iets te zijn, en het A-...

Als je recht in je hersenen zou kunnen kijken en alles zou zien wat daar gebeurde, zou je dan bewustzijn begrijpen? Dat is waar dit hoofdstuk mee begint.En ja, sommigen zouden ja zeggen. Materialisten en identiteits theoristen zouden het erover eens zijn dat, als we alles van de hersenen zouden kunnen zien en begrijpen, het bewustzijnsprobleem volledig zou worden opgelost. Alle theoretici die geloven dat bewustzijn iets uitgebreid is, iets anders is, zou het daar niet mee eens zijn. Omdat de geest, de ziel, immers iets is dat niet fysiek is, hoe zou het onderzoeken van de hersenen kunnen helpen om het te begrijpen?Noë is een van deze mensen, die zegt: 'jij bent niet je brein'. We hebben altijd geprobeerd om bewustzijn te beschouwen als iets in de hersenen, maar wat als het daar niet te vinden is? Wat als het ergens anders in het lichaam is, of zelfs daarbuiten? Je zou het niet vinden door materie en neurale verbindingen te bestuderen. Dit is de zogenaamde misvatting van neurocentrisme - geloven dat alles in de hersenen gebeurt.Dan zijn er ook de mysteristen, die lijken te geloven dat er nooit een manier is om bewustzijn te begrijpen en velen zouden ook zeggen dat we niet bedoeld zijn om het te begrijpen. Ook zij zouden het er dus niet mee eens zijn dat het onderzoeken van de hersenen niet in het minst zou helpen als het gaat om het begrijpen van het bewustzijn. Sommige andere mysteristen geloven ook eenvoudig dat we op dit moment in tijd en technologie nooit bewust zullen begrijpen, maar misschien in de toekomst misschien wel.Interessant is dat niemand ronduit zegt dat de hersenen niets met...

Als er één ding is dat nog niet in twijfel is getrokken, is het dat ons bewustzijn één ding is en zeker niet uit vele delen bestaat.Vanuit het oogpunt van buitenstaanders lijkt dit een nogal onlogische veronderstelling. Het brein bestaat bijvoorbeeld uit vele delen en processen, die allemaal tegelijkertijd draaien en functioneren, zonder ooit bij elkaar te hoeven komen. Hetzelfde geldt voor het lichaam. Dus waarom niet voor het bewustzijn?Het is bewezen dat verschillende processen in de hersenen en het lichaam met verschillende snelheden en signalen werken. Dit betekent dat er geen centraal punt is waar ze allemaal beginnen of eindigen. Aangezien we het bewustzijn op een specifieke plaats niet kunnen vinden, is het bijna logisch om te overwegen dat het bewustzijn ook uit vele delen bestaat.Als je echter stopt met kijken vanuit een biologisch gezichtspunt, kun je zien waar deze bewuste eenheid vandaan komt. Je ervaart tenslotte maar één 'ik' en het enige punt waar je bewustzijn zich ooit in kan bevinden is het heden. We zien slechts één wereld om ons heen, geen verschillende delen van beeld en geluid en aanraking. Er rijst dus een vraag;Hoe kan een dergelijke eenheid, die nu wordt ervaren, voortkomen uit een dergelijke diversiteit van niet-onmiddellijke verwerking?Als je het zo zegt, zal dualisme een heel mooie, veelbelovende optie lijken. Dualisme stelt immers dat er één, coherente geest is die het bewustzijn regeert en volledig gescheiden is van die neuro-biologische processen in het lichaam. Daar probleem opgelost.Veel filosofen, zoals Descartes en Poppers, kozen voor deze oplossing. Net als Benjamin Libet...

De ‘kracht van het onbewuste’ is een veel voorkomende uitdrukking die het populaire idee weergeeft dat onze geest is verdeeld in twee, bewuste en onbewuste. We worden aangespoord om ons onbewuste potentieel te ontketenen of te luisteren naar wat er in ons opborrelt, maar we hebben ook geleerd om onze dierlijke instincten en emoties met reden te overrulen dankzij onze bewuste geest.We koppelen het bewuste en het onbewuste aan geest en lichaam: we denken vaak als de bewuste processen als mentale (ik heb er veel over nagedacht) en de onbewuste processen als belichaamd (ik voel het aan mijn water)De verdeling van de geest kan worden teruggevoerd op het oude Egypte over slaap en dromen en vroege hindoeteksten. Plato gaf de ziel ook drie delen: Rede, Geest, Eetlust, allemaal met hun eigen doelen en vaardigheden.Geleidelijk verschoof dit van delen van de geest naar mechanismen en verschillende soorten verwerking binnen één brein. Dit kan worden teruggevoerd op het idee van Helm-Holtz van ‘onbewuste inferentie’, op het onderscheid van William James tussen associatieve en ware redenering. De meeste theorieën suggereren dat het ene proces snel, automatisch, inflexibel, moeiteloos en afhankelijk van context is, terwijl het andere langzaam, inspannend, gecontroleerd, flexibel is, werkgeheugen vereist en onafhankelijk van context. Dit is keer op keer herontdekt en opnieuw uitgevonden, het onderscheid is gebruikelijk omdat het geldig is.De vraag is deze - wat kan het verschil zijn tussen bewuste en onbewuste processen?Hiervoor zullen we eerst perceptie, dan actie overwegen en ten slotte hoe perceptie en actie en...

Mensen zijn ook dieren, dus vragen over het bewustzijn van de mens kunnen ook gerelateerd zijn aan de rest van het dierenrijk. Dit hoofdstuk introduceert de basis van de evolutietheorie als een basis om te vragen naar de evolutie van het bewustzijn bij verschillende soorten. Wanneer we duidelijke tekenen van ontwerp zien, leiden we gemakkelijk een ontwerper af. Dit is in wezen het argument van ontwerp door dominee William Paley in 1802. Hij veronderstelde dat hij een steen of een horloge had gevonden. Voor de steen concludeerde hij dat het er altijd was geweest, maar voor het horloge concludeerde hij dat het een maker moest hebben. Elk stukje en stuk gebouwd om zijn doel te vervullen. Hij kon niet zien hoe deze complexe stukken per ongeluk bij elkaar hadden kunnen komen, noch door het effect van natuurlijke krachten. Hij vond het vanzelfsprekend dat 'er geen ontwerp kan zijn zonder ontwerper; berouw zonder berouw; bestelling, zonder keuze '.Met dieren en hun specifieke en complexe ontwerpen van anatomie en gedrag, moet het aangeven dat er een ontwerper is, waarin dit argument bewijs wordt voor het bestaan ​​van god.Paley's ideeën waren verkeerd. Oxford-bioloog Richard Dawkins zei dat er meer dan twee opties zijn: ongeval en/of bewust ontwerp. Er is een derde die niet kon worden verklaard in de tijd van Paley, maar die duidelijk was door Darwins theorie van natuurlijke selectie en evolutie.Evolutie...

Is er iets speciaals aan mensen waardoor we kunnen denken, zien, horen, voelen en verliefd worden? Iets dat ons een verlangen geeft om goed te zijn, een liefde voor schoonheid en een verlangen naar iets daarbuiten? Of zijn al deze capaciteiten slechts producten van een ingewikkeld mechanisme in ons lichaam? Met andere woorden, ben ik gewoon een machine? En kunnen de machines die we maken dan ook al die dingen en meer doen? Met andere woorden, zou er machinebewustzijn (MC) of kunstmatig bewustzijn (AC) kunnen zijn? Als dat zou kunnen, hebben we misschien een soort morele verantwoordelijkheid voor onze creaties. We kunnen ook ontdekken dat hun bestaan ​​onze opvattingen over ons eigen bewustzijn verandert. Sinds de Oude Grieken bestaat het idee dat we machines zijn. In de zeventiende eeuw beweerde Descartes dat het menselijk lichaam een ​​mechanisme was, maar dat geen enkel mechanisme in staat was om te spreken en rationeel te denken - daarvoor waren cogitans of denkmateriaal nodig.Onder degenen die zijn dualisme verwierpen was Gottfried von Leibniz die zijn beroemde allegorie van de molen bedacht. Stel je een machine voor waarvan de constructie hem in staat stelde te denken, voelen en waarnemen. Stel je dan voor dat de machine werd vergroot met dezelfde verhoudingen, zodat we erin konden gaan, zoals het betreden van een windmolen. Binnenin zouden we alleen stukken vinden die op elkaar werken en nooit iets om de perceptie te...

In het dagelijks leven onderscheiden we 'echt' van 'ingebeeld' de hele tijd zonder de vaardigheden te merken. Dat wil zeggen dat we onze eigen gedachten onderscheiden van wat we aannemen als een openbare realiteit, onafhankelijk van die gedachten - een vaardigheid die reality monitoring of realiteitst discriminatie wordt genoemd. Experimenten waarin mensen wordt gevraagd om sommige stimuli te zien of te horen, en om zich andere voor te stellen, laten zien dat veel verschillende functies kunnen worden gebruikt voor discriminatie, waaronder hoe stabiel, gedetailleerd of levendig de ervaringen zijn en of ze vrijwillig kunnen zijn gecontroleerd. In één onderzoek werden deelnemers voorzien van complete of onvolledige bekende woordparen en getest hoe goed ze zich herinnerden welke woorden daadwerkelijk werden gepresenteerd en welke fantasierijk moesten worden voltooid: visuele presentatie resulteerde in betere monitoring van de realiteit dan auditieve presentatie, en het hardop spreken van de woorden werkte beter dan ze intern te verwoorden ('denken' aan).Het onderscheiden van herinneringen aan gebeurtenissen die echt plaatsvonden van gebeurtenissen die we ons alleen maar hebben voorgesteld, is bijzonder moeilijk, en het falen ervan resulteert in valse herinneringen - dat wil zeggen, overtuigende ‘herinneringen’ aan gebeurtenissen die nooit echt zijn gebeurd. Deze kunnen worden gemaakt wanneer we hetzelfde verhaal vaak vertellen, met kleine variaties, en dan de laatste versie onthouden die we hebben verteld. De...

Wie leest dit boek? Wie is zich bewust van het schrijven op de pagina, de poging om de vraag te begrijpen en te beantwoorden, of de geluiden van feestvreugde in de volgende kamer? Vragen over de aard van bewustzijn zijn nauw verbonden met vragen over de aard van het zelf, omdat het lijkt alsof er iemand moet zijn die de ervaring heeft: dat er geen ervaringen kunnen zijn zonder een ervaarder. Ons ervarende zelf lijkt centraal te staan ​​in alles waar we ons op een gegeven moment van bewust zijn en van het ene moment op het andere continu te zijn. Met andere woorden, het lijkt zowel eenheid als continuïteit te hebben.In de dagelijkse taal praten we voortdurend over ons 'zelf'. Het lijkt erop dat we dit zelf niet alleen als één ding beschouwen, maar het allerlei attributen en mogelijkheden geven. In gewoon gebruik is het zelf het onderwerp van onze ervaringen, die acties uitvoert en beslissingen neemt, een unieke persoonlijkheid, en de bron van verlangens, meningen, verwachtingen en angsten. Dit zelf is 'ik'; het is de reden waarom iets ertoe doet in ‘mijn’ leven. Maar waar of wat is dit 'ik'? Ben je klaar om alles wat je weet jongens en meisjes in twijfel te trekken?Een manier om aan het probleem te ontsnappen, is om te verklaren dat ik mijn hele lichaam ben en dat er ook geen behoefte is aan een zelf. Dit zou prima zijn, behalve dat de meeste mensen dat niet voelen. We voelen ons meer dan alleen het lichaam.Dat deze ogenschijnlijk natuurlijke manier van denken over onszelf problematisch is, wordt al millennia lang erkend. In de zesde eeuw voor Christus daagde de Boeddha het hedendaagse denken uit met zijn...

Siddharta Gautama, na 7 dagen vasten onder een pipal boom, werd verlicht, hij "werd wakker". Zijn boodschap voor de wereld was niet om in anderen, zoals hij, naar waarheid te kijken, maar om het in zichzelf te zien. Hij zei: "werk je eigen redding met ijver uit". Hier kwam het boeddhisme, zoals we het kennen, echt tot leven. Siddharta, later bekend als Boeddha, stelde vier waarheden voor:Dukkha: Alles is vergankelijk, dus met leven komt inherent lijden.Samsara: We zitten gevangen in een cyclus van zijn en worden, omdat we ons vastklampen aan dingen die we leuk vinden en die dingen afwijzen die we niet leuk vindenNirvana: het herkennen van Samsara en het loslaten ervan eindigt het lijdenDe ‘weg’: Boeddha's aanbeveling, een achtvoudig pad naar juist begrip, gedachte, spraak, actie enz.Ondanks de waarschuwing voor traditie, werd het boeddhisme een religie, eerst het Theravada-boeddhisme in Zuid-India, Ceylon en Birma, vervolgens het Tibetaanse boeddhisme in Tibet, het Chan-boeddhisme in China, het zenboeddhisme in Japan en nu het westerse boeddhisme ... in het westen, uiteraard.Dus dit laatste hoofdstuk van het boek bespreekt het volgende: kunnen we ons bewustzijn veranderen? Boeddhisme is een discipline waarin spiritueel en wetenschappelijk leren tot de meest verweven behoren. Het boeddhisme vindt ook meer een plaats in de psychologie dan elke andere religie. Sinds...