Als je de definitie van een kind wil weten, is het belangrijk om naar VN-Verdrag inzake de rechten van het kind te kijken. Artikel 1 van dit Verdrag zegt dat een kind inhoudt dat je jonger bent dan 18, tenzij de wet die van toepassing is al eerder volwassenheid toekent. Kinderen hebben deels andere rechten dan volwassenen maar ook deels dezelfde die bijvoorbeeld in de Universele Verklaring van Mensenrechten uit 1948 naar voren komen. Maar wanneer begint de kindertijd? En hebben kinderen al rechten voor ze geboren zijn? Er zijn eigenlijk drie soorten gevoelens over het "ongeboren kind": - De eerste gaat het om wat er echt bestaat voor de geboorte, namelijk het wezen in utero. Dit wezen heeft dan dezelfde morele status als het geboren kind, en abortus is dan bijvoorbeeld even erg als een kind na de geboorte doden. - Bij het tweede idee gaat het ook om het wezen in utero, maar gaat het om consequenties voor het toekomstige kind. Dus een rokende moeder wordt dan als slecht gezien omdat het het toekomstige kind beschadigt. Het gaat dus meer om het beschermen van het toekomstige kind dan om het beschermen van het wezen in utero, waar het bij de eerste meer direct om gaat.- En bij de derde gaat het om het "mogelijke" kind, eentje die gaat bestaan als hij geboren wordt. En vanuit dit idee wordt vaak gedacht dat als het nieuwe...

Niet elk moreel recht is ook automatisch een wettelijk recht (wat ook wel eens een positive right wordt genoemd) en andersom. Wel worden wettelijke rechten vaak gebaseerd op wat mensen moreel gezien wel of niet zouden moeten doen. Bepalen of iets een moreel recht is, is geen feitelijke kwestie, terwijl dat bij wettelijke rechten meestal wel zo is. Om te bepalen of iemand een bepaald recht heeft is eerder een kwestie van morele argumentatie, gebaseerd op een morele theorie. Er zijn twee theorieën die gaan over wat het inhoudt om een rechtenhouder te zijn:De wil- of keuzetheorie: een recht is de beschermde uitoefening van een keuze. In dit geval hebben alleen degenen die in staat zijn tot het uitoefenen van keuzes rechten. Volgens deze theorie zouden kinderen dan geen rechten moeten hebben, want ze kunnen geen rechtenhouder zijn omdat ze nog niet goed genoeg keuzes kunnen maken.De belangentheorie: een recht is de bescherming van een zwaarwegend belang. In dit geval heeft iedereen met een zwaarwegend belang rechten. Dit zou dus inhouden dat kinderen ook rechtenhouders zijn, want ook zij hebben zwaarwegende belangen.Volgens de wil- of keuzetheorie zouden kinderen dus geen rechten hebben, want zij zijn nog niet goed genoeg in staat om hun keuzes uit te oefenen. Voor sommigen is dit voldoende om te bewijzen dat de theorie onjuist is. Kinderen hebben namelijk duidelijk wel rechten. Een wil- of keuzetheoreticus kan hier tegenin brengen dat kinderen wel rechten hebben, maar dat de keuzes die beschermd worden niet door henzelf worden uitgeoefend, maar...

De meningsverschillen tussen de liberationistische manier van kijken en de verzorgers-stelling zet je aan het denken over of het wel goed is om onderscheid te maken tussen kinderen en volwassenen als het gaat om rechten. Deze vraag splitst zich op in twee vragen: is het niet willekeurig om onderscheid te maken? En is het wel juist om onderscheid te maken wat betreft (in)competentie? Volgens kinder-liberationisten zou het toekennen van rechten op basis van alleen de leeftijd oneerlijk zijn. Dit zou moreel gezien willekeurig en onrechtvaardig zijn. Het wel of niet toekennen van rechten wordt gelukkig niet alleen op leeftijd gebaseerd, maar op basis van de veronderstelde relatie tussen leeftijd en bepaalde vaardigheden. Een paar verschillende relevante concepten:‘Willekeur van een bepaalde leeftijd’. Met de ‘willekeur van een bepaalde leeftijd’ wordt bedoeld dat iemand van de ene op de andere dag plotseling bepaalde rechten verwerft als gevolg van een andere leeftijd. Vanaf de dag dat iemand 18 wordt, heeft hij/zij bijvoorbeeld opeens stemrecht. Er wordt een grenslijn getrokken. Vooral als de maatschappij een rechtssysteem heeft ontwikkeld is dit nodig. Volgens ontwikkelingstheorieën zijn er verschillende stadia te onderscheiden in de ontwikkeling van een mens, met in elk stadium kenmerkende kwantitatieve en kwalitatieve veranderingen. Vanuit deze visie is het meer begrijpelijk dat de menselijke groei in verschillende denkbeeldige perioden wordt verdeeld voor het toekennen van rechten.‘Onbetrouwbaarheid van correlatie naar leeftijd’. De term ‘willekeur van een bepaalde leeftijd’ moet onderscheiden blijven van een ander kritiekpunt...

Hoewel het Verdrag inzake de Rechten van het Kind een ontzettend belangrijk en invloedrijk document is, zijn er nog steeds ook andere documenten die weer andere en verschillende rechten aan kinderen toebedienen. Toch is het Verdrag wel echt het startpunt. Het is het meest geratificeerde (dus ondertekende) instrument van de internationale wet, dus het wordt in de meeste landen toegepast. Het beïnvloedt ook zwaar hoe veel mensen, ook in de regering en dergelijke, kinderrechten zien. Het Verdrag legt ook duidelijke verplichtingen op, waardoor het kan worden gemerkt en gestraft als dit niet wordt nagekomen. En sinds het Verdrag er is, gaat het veel beter met kinderen in de wereld - sterfte onder kinderen is bijvoorbeeld teruggedrongen, net zoals kinderarbeid. Van het Verdrag word ook gedacht dat het accuraat de belangrijke rechten voor kinderen weergeeft, voor alle kinderen in de wereld. En tot slot reikt het Verdrag verder - het zorgt ook voor andere belangrijke internationale verbintenissen omtrent dit onderwerp. Zelfs als je filosofisch gezien sceptisch bent over het Verdrag en over kinderrechten, wordt het Verdrag nog wel vaak aangemoedigd, om politieke redenen.Ondanks al het bovenstaande is toch de praktische en wettelijke impact van het Verdrag nog steeds beperkt. Kinderrechten worden over de hele wereld nog steeds systematisch misbruikt. En het Verdrag heeft nog niet in alle landen (genoeg) impact gehad op de binnenlandse, dus nationale wetgeving. Een belangrijke oorzaak hiervan is de afwezigheid van...

In een democratie is stemrecht volgens velen het belangrijkste kenmerk van burgerschap. Veel politieke wetenschappers en theoretici hebben gewezen op de beperkte bruikbaarheid van het stemmen. Daar waar een meerderheid overheerst, heeft de minderheid namelijk nauwelijks tot geen invloed. Toch blijft het een belangrijk en ook symbolisch belangrijk recht. De centrale vraag is of de redenen om volwassenen stemrecht toe te kennen zodanig zijn dat kinderen terecht dit stemrecht ontzegd kan worden. Verdedigers van de huidige situatie (dat kinderen geen stemrecht hebben) wijzen op de competentie die vereist is om te stemmen en die volwassenen wel bezitten, maar kinderen niet. De competentie die hiermee bedoeld wordt is de capaciteit om rationele beslissingen te maken over partijen aan de hand van beschikbare informatie hierover. Dit is de reden dat mentaal gestoorden vaak niet mogen stemmen.Het stemrecht wordt soms gevangenen afgenomen omdat zij geen "morele autoriteit" meer hebben en dus niet mogen stemmen, gebaseerd op hun misdaden. Dit is controversieel want daarmee worden hun mensenrechten dus wel geschaad, en er zijn natuurlijk genoeg mensen die ook geen moraliteit hebben buiten de gevangenismuren.Tegenstanders van de huidige situatie wijzen op het fundamentele principe van democratie, namelijk dat iedereen die belang heeft bij en beïnvloed wordt door de wetten van een land het recht hebben om deel te nemen aan de verkiezingen.Echter:Behalve kinderen zijn er nog ontzettend veel andere groepen die beïnvloed worden door de wetten, maar die niet het recht hebben om te stemmen....

Hoe moet de staat de belangen van kinderen beschermen en tegelijkertijd de rechten van de verzorgers van de kinderen respecteren? Deze vraag is ingewikkeld om twee redenen:Wat de rol van de staat zou moeten zijn hangt af van hoe de staat gezien wordt. Volgens socialisten en feministen kun je de staat niet zien als handhaver van een onpartijdige wet als de samenleving gekenmerkt wordt door grote ongelijkheden.Gezin en staat worden vaak gezien als twee terreinen die elkaar uitsluiten. De rol van het gezin bij het opvoeden van kinderen geeft dan al beperkingen voor de rol die de staat speelt.De liberale standaard beschrijft de juiste verhoudingen tussen staat, gezin en kinderen. Het bevat drie elementen:Er is een verplichting om de belangen van het kind voor te laten gaan.Ouders hebben, onder normale omstandigheden, het recht op autonomie (kinderen opvoeden zoals zij vinden dat goed is) en privacy (geen ongewenste bemoeienis met het gezin).Er is een duidelijke grens waarbij interventie door de staat wel toegestaan is, bijvoorbeeld bij een gezinssituatie die schadelijk is voor het kind. Veronderstellingen van de liberale standaard met betrekking tot de staat:De staat bekommert zich om het welzijn van kinderen.De staat laat de verzorging en opvoeding aan ouders over, gedraagt zich in de eerste plaats niet als verzorger.De staat gaat uit van een maatschappelijke rol in het beschermen van kinderen. Deze rol wordt beperkt door de privéruimte van het...

Een extreem collectief idee wat we niet serieus zullen nemen is het idee van een loterij, dus dat kinderen worden toegewezen aan ouders door middel van een loterij. Dat dit ons absurd lijkt, geeft dus aan dat we toch vinden dat mensen die kinderen baren ook recht hebben op hun eigen kinderen, ook al hebben we in vorige hoofdstukken al gezien dat we niet altijd precies weten waarom we dat vinden. De meest bekende verdediging voor de visie dat de staat directe controle moet hebben over de opvoeding van kinderen, is die van Plato. In de Republic beweert hij dat de heersers van zijn ideale samenleving geen gezin moeten hebben en dat de opvoeding van kinderen collectief moet gebeuren. Hij geeft drie redenen voor deze stelling:Het reguleren van het huwelijk en de opvoeding gebeurt ter verbetering van het menselijk ras (eugenetica). Hierdoor kan de volmaakbaarheid van de heersers worden gegarandeerd. Om bevolking zo ‘goed’ mogelijk te laten zijn, moeten er zoveel mogelijk relaties zijn tussen de hogere klassen van beide seksen en zo min mogelijk tussen de lagere klassen. Bovendien moet alleen het nageslacht van de hogere groep behouden blijven.Ook vrouwen kunnen een staatsberoep uitvoeren en heersen. Volgens Plato zijn mannen en vrouwen in gelijke mate geschikt hiervoor. Mannen en vrouwen zijn in zekere mate gelijk en het opvoeden van kinderen moet dus niet uitsluitend een vrouwentaak zijn.Een collectieve opvoeding creëert verbintenis en eenheid binnen een gemeenschap. Het vormt als het ware één grote familie. Dit is de belangrijkste van de drie redenen. Plato wil eigenlijk dat iedereen een grote familie is en...

Hoe moet een maatschappij denken over kinderen, hoe moet er voor hen gezorgd worden en welke rechten moeten ze toegekend krijgen?Een moeilijkheid bij het beantwoorden van deze vragen is wat er verstaan wordt onder ‘maatschappij’. Het kan hierbij gaan om onze moderne, liberale maatschappij, maar dan is het antwoord op de vragen heel anders dan wanneer het gaat om bijvoorbeeld een socialistische of feministische maatschappij.Veel van wat we willen voor kinderen kan worden toegepast in de huidige maatschappijen, maar voor sommige dingen zijn structurele veranderingen nodig. Er kan dus onderscheid gemaakt worden tussen het verbeteren van een maatschappij zonder de structuur te veranderen, en een radicale verandering van de maatschappij. Of tussen hoe we het beste met kinderen kunnen omgaan in deze maatschappij, en wat de beste maatschappij voor kinderen is. Soms wordt dit onderscheid teveel overschat en wordt deze maatschappij compleet bekritiseerd of gedacht dat alleen radicale verandering kan helpen, wat niet zo is. Het is makkelijk kritiek te geven zonder met andere, betere ideeën te komen.Het waarderen en begrijpen van kindertijd en volwassenheid is afhankelijk van elkaar. Wat we zien als typische kenmerken van kinderen, hangt er vanaf wat we zien als typische kenmerken van volwassenen. Wat we waardevol vinden in het ontwikkelingsproces van individuen, is nog afwezig bij de hele jonge kinderen. We weten alleen hoe we een kind moeten voorbereiden als we weten wat er van hem/haar als volwassene...

Wat handig kan zijn is om voor jezelf heel duidelijk te hebben waar Locke voor stond want als je dat goed weet beheers je eigenlijk het hoofdstuk. Je kunt bijvoorbeeld een mindmap maken over Locke waarin je alle begrippen en ideeën die bij hem passen noteert.Als je de visie van Locke goed onder de knie hebt is het ook makkelijker om te onthouden/begrijpen wat dan relevant is voor de hedendaagse debatten hierover, want dit kan je hieruit afleiden. Er zijn 7 punten die relevant zijn voor de hedendaagse debatten. Probeer bij alle 7 een kernwoord voor jezelf te kiezen dat de essentie is van het punt, zodat je ze makkelijker kan onthouden. ...