Door mijn reis in Ghana merk ik dat ik toch op een andere manier in het leven ben gaan staan en naar andere dingen ben gaan kijken. Ik was nooit heel materialistisch ofzo en heb nooit heel veel geld gewild. Ik was blij met wat ik had en daar deed ik het altijd mee. Dat is mij alleen maar meer bijgebleven.. Daarom stond ik er ook versteld van dat een stel van 65+ bij mij aan de kassa kwam en me vertelden dat ik stinkend rijk moest worden, want dan zou ik gelukkig zijn (Ik had het met een collega erover wat we later wilden worden, ofzo)... Ik hoef absoluut niet veel geld te hebben, want daar wordt ik neit gelukkig van maar ik was gewoon verbaasd van het feit dat een ouder stel die je zou zeggen veel levenservaring hebben, zouden weten dat geld neit gelukkig maakt. Tot op een bepaalde grens maakt het je leven dragelijk en makkelijk maar potten vol geld die je gelukkig maken nee hoor.. Dus dit vertelde ik het stel. Met de argumentatie erbij dat ik veel arme mensen heb gezien die veel gelukkiger waren dan de mensen hier terwijl zij toch echt minder te besteden hadden.

Mensen keep that in mind...

Liever lieve mensen en gezond door het leven dan mijn zakken vol met geld en dan wat??!