Kou, donkere dagen en mooie herinneringen

En zo zit je weer in Nederland, in de kou, waar het vroeg donker is, maar met mooie herinneringen. Het voelt alsof ik naar bed ben gegaan en weer ben opgestaan. De dingen waar ik druk mee was, voordat ik naar Ghana ging, daar ben ik nu wederom druk mee. De dingen waar ik druk mee was in Ghana, daar ben ik nu weinig mee bezig. Sterker nog, ik heb bijzonder weinig aan Ghana gedacht. Niet omdat het niet bijzonder was, integendeel. Het was zo bijzonder en ik was daar af en toe zo uit mijn comfortzone, dat ik in Nederland vol in mijn oude leventje ben gedoken. Het voelt dan ook best vreemd om in Nederland deze blog te schrijven, maar ook goed om een bijzondere periode enigszins af te sluiten. Het is goed om alles van Ghana op een manier af te sluiten, of in ieder geval te kunnen zeggen dat alle werkzaamheden in en voor Ghana nu zijn afgerond.

Het is echt ineens zo voorbij. Hoewel ik in het begin de tijd soms tergend langzaam vond gaan, is het nu alweer kerst geweest. Bizar. Er zijn verschillende dingen die ik heb geleerd van mijn tijd in Ghana. Een daarvan is de tijdelijkheid van dingen, met name in positieve zin; ook al vallen dingen soms tegen, of raak je voor je gevoel maar niet gewend aan iets, dan is het fijn je je te realiseren dat dit vaak maar tijdelijk is. Het is goed om te beseffen dat dingen die lastig zijn ook weer voorbij gaan. Nu is het helemaal niet zo dat ik zo over Ghana denk, maar ik heb juist de tijdelijkheid van dingen gebruikt om het moeilijke wennen (aan het eten bijvoorbeeld) niet meer erg te vinden. Je weet dat het toch wel weer voorbij gaat of je went er na verloop van tijd vanzelf aan.

Zoals gezegd, het is best raar om dit in Nederland te typen, maar onder het motto ‘gelukkig hebben we de foto´s nog’ is het te doen. Er zijn zoveel dingen waar ik over kan schrijven, dingen die ik heb meegemaakt aan het einde van mijn reis, dingen sinds mijn laatste blog van 18 november. Ik heb nog twee weken in Ghana gezeten na mijn vorige blog. Mijn activiteiten bestonden voornamelijk uit het afronden van de opdracht en het genieten van mijn laatste dagen daar. Voor nu is het lastig om aan mensen te vertellen hoe het precies was. Foto’s vertellen veel, net als verhalen die ik vertel, maar het zal niet overkomen hoe ik het heb ervaren. Het is zo’n ongelofelijk bijzondere ervaring geweest, waardoor het moeilijk is andere precies te vertellen hoe het was. Mensen zouden het zelf moeten gaan doen!

Deze blog is misschien niet mijn laatste blog, ik probeer het nu in ieder geval te beschouwen als een afsluiter van mijn periode in Ghana. Wie weet wil ik over een maand of twee ineens weer iets bijzonders kwijt over Ghana, iets waar ik ineens aan denk of wat ik aan Nederland kan relateren. Dan heb ik in ieder geval tijd gehad alles rustig te verwerken. En ja, de laatste dagen heb ik uiteraard weer veel dingen meegemaakt. Je maakte elke dag weer wat mee. Of je er zin in had of niet. Zo was het in Ghana ook weer tijd voor kerst. Best raar om plaatjes van de Kerstman te zien, besneeuwde kerstkransen te bewonderen en kerstbomen te zien staan terwijl de thermometer een stand van boven de 30 graden aangaf. Ook vond ik het ook grappig dat na twee maanden veel met George (de project manager van KITA) opgetrokken te hebben, hij mij ineens Kevin noemde in plaats van Vincent. Zeker gezien hij mij in die twee maanden altijd Vincent heeft genoemd. Dat veel dingen niet vastlagen en dat je je moet voorbereiden op het onverwachte, dat wist ik wel toen ik aan deze reis begon, maar dat je naam niet eens een zekerheidje is, daar verbaasde ik me over! Tijdens mijn laatste dagen op KITA kreeg ik uit het niets een gekookt ei en werd er vervolgens een maaltijd tevoorschijn getoverd; een afscheidsfeestje. Verder ontmoette ik een man die voor een groot deel van zijn leven heeft gewerkt in Londen. Ik raakte leuk met hem aan de praat in het cafétje waar ik altijd voetbal ging kijken met Emmanuel. Hij vertelde me dat ze in Ghana ‘service met een smile’ niet kenden. Inderdaad, de ober die ons drankje kwam brengen lachte niet. De oude Ghanese man waarmee ik in gesprek was vroeg de ober wat meer te lachen. Inderdaad, de volgende ronde kwam de ober al lachend een drankje brengen. De man zei vervolgens dat hij met mensen heeft gewerkt uit verschillende delen van Azië. Zo ook met mensen uit Sri Lanka. Hij vertelde dat ze in Sri Lanka hun moeder verkopen voor een baan en haar daarna weer terug kopen. Dat is inderdaad ook een manier om om te gaan met het zoeken van een baan. In Ghana zijn de mensen blij als ze iets van een inkomen hebben, maar dat wil nog niet zeggen dat ze daarvoor werken. Er werd me verteld (en uiteindelijk heb ik het ook gezien) dat mensen naar hun werk gaan en zodra ze op hun werk zijn ze in principe al aan het werk zijn. Dus of ze koffie drinken, daadwerkelijk aan het werk zijn of met de benen omhoog aan het slapen zijn, het telt allemaal als werken.

Mijn laatste weekend heb ik doorgebracht in Cape Coast en mijn laatste dag in Accra. In Cape Coast hebben Emmanuel en ik het er goed van gnomen. Uiteraard de premier league gekeken, as is tradition. Verder lekker lux gegeten, lekker gedronken, gezwommen en ook nog even tannen in december. Aldaar kwamen we op het onderwerp politiek. Ondanks dat er weinig ongeregeldheden in het land zijn, is (grof gezegd) men het niet altijd eens met de huidige en vorige presidenten of de manier hoe zij aan de macht zijn gekomen. Er wordt hier en daar wel eens vals gespeeld tijdens de verkiezingen. Daarnaast leven christenen en moslims vredig naast elkaar. Een van de redenen dat het toch rustig is in het land, is dat Ghanezen bang zijn voor bloed. Dat werd mij verteld als reden en een andere reden die ik heb gehoord is dat ze nergens heen kunnen vluchten, Ghana is namelijk ingesloten door Franstalige landen. De meeste Ghanezen spreken geen Frans en dus zitten ze enigszins opgesloten. In Accra, mijn laatste dag in Ghana (heel onwerkelijk dat het toen alweer voorbij was) zijn Emmanuel en ik langs gegaan bij zijn zus. Zij woont met haar man en twee kindjes in een heel klein huisje. Omringd door andere kleine huisjes. Heel veel kleine huisjes. Heel bijzonder om te zien en het doet je weer eens beseffen dat we het niet zo slecht hebben in Nederland. Zeker niet gezien mijn studentenhuis vele malen groter is dan dat huisje van haar en zij er bovendien met meer mensen woont dan ik.

Tot slot, tijdens het werken aan mijn opdracht als ik de dingen aan het uittypen was, dan luisterde ik vaak naar muziek op mijn laptop. De internetverbinding was te traag om muziek te kunnen streamen, gelukkig had ik genoeg op mijn laptop staan. Een nummer dat in mijn afspeellijst stond vond ik op de een of andere manier treffend voor mijn tijd in Ghana. Hoewel ik niet weet of de tekst voor 100% van toepassing is, maar toch, als ik het nummer hoor en ik zit hier zo in de kou met een kerstboom in Nederland te genieten van een warm kopje koffie, dan nog denk ik even aan al het bijzonders van Ghana, aan die mooie herinneringen: http://www.youtube.com/watch?v=w5tWYmIOWGk

Follow the author: Vincent
Promotions
verzekering studeren in het buitenland

Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!

More contributions of WorldSupporter author: Vincent
Content categories
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Access level of this page
  • Public
  • WorldSupporters only
  • JoHo members
  • Private
Statistics
[totalcount]