Ik kwam aan in Nederland toen het vroor. Met dertig graden stapte ik het vliegtuig in, met min dertig stapte ik het vliegtuig uit. Althans, zo voelde het. Het was begin december en het voelde alsof er geen plek meer was voor de zomer of de herfst, de winter kwam vroeg dit jaar. In Ghana was het volgens onze kalender ook winter, nou niet dus.. Het verwonderde Ghanezen dat het in ons land zo koud kon zijn. Dat je met één vliegtuigtocht binnen no time van zó warm naar zó koud kon gaan verbaasde men misschien nog wel meer. Voor mij was het niet zozeer het temperatuurverschil wat indruk maakte, maar het letterlijke wereld van verschil. Het contrast tussen arm en rijk is groot, maar ergens is er ook maar een klein verschil. In Nederland zijn er genoeg mensen die ook in armoede leven. Elk land kent armoede en wat armoede is, dat hangt af van de context.

Terug in Nederland ben ik begonnen met het afronden van mijn master ´Human Geography´. De scriptiethema´s werden bekend gemaakt toen ik nog in Ghana zat. Mijn voorkeur ging uit naar het thema met betrekking tot ´environment, development and governance´. De thema´s waaruit ik kon kiezen besprak ik met mijn omgeving in Ghana en het was mooi om te zien dat mijn omgeving een duidelijke voorkeur had voor één bepaald thema: mijn voorkeursthema. Uiteindelijk heb ik mijn voorkeursthema gekregen en ging ik samen met mijn begeleider op zoek naar een interessant onderwerp, gerelateerd aan het thema. Al vrij snel kwamen we uit bij de Sustainable Development Goals (SDGs), de opvolgers van de Millennium Development Goals (MDGs) en in hoeverre deze nieuwe goals inclusief zullen gaan zijn.

Het is misschien te zwaar gezegd dat alles bij elkaar komt, maar zo voelt het op het moment van schrijven wel. Na stage te hebben gelopen bij Oxfam Novib, na in Ghana te zijn geweest, na mijn scriptie te hebben geschreven over de SDGs en inclusive development met als titel:

No one left behind?

Criteria and tools the Sustainable Development Goals have to meet to become successfully inclusive

En nu, na het schrijven van mijn thesis en ik deze blog afmaak, kom ik net weer thuis van een dag stage bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Mijn onderwerp? De MDGs en Nederlandse inbreng in de post-2015 ontwikkelingsagenda. Inderdaad, de opvolgers van de MDGs. En natuurlijk, ik heb er zelf voor gekozen. Althans, het komt niet vanzelf, maar waar een wil is is een weg. Willen is kunnen. Maar het voelt alsof alles bij elkaar kwam. De MDGs en de SDGs voelen als een soort rode draad door mijn leven lopen, ik lijk er soms 24/7 mee bezig te zijn.

Even een terugblik; de eerste kennismaking met ‘Wereldsupporters’ was in Den Haag. De vraag werd gesteld of iemand wist wat de MDGs zijn. Absoluut, ik wist wat het zijn en ik weet dondersgoed hoe de opvolgers zullen gaan zijn; althans, welke richting die opgaan. Eenmaal in Ghana ondervind je first hand waarom er MDGs zijn. Je ervaart dat landen voortgang kunnen boeken, maar dat het niet altijd vanzelf gaat. Sterker nog, sommige targets van de MDGs hebben vooruitgang geboekt, sommige zijn gestagneerd en soms is er zelfs sprake van achteruitgang. Ik denk dat het een perfecte keuze is geweest van mij om naar een ontwikkelingsland te gaan. Ghana heeft bevestigd dat ik actief wil blijven in dit vakgebied. Het is goed om naast theorie ook de praktijk te zien, te ruiken, te proeven, toe voelen, te ervaren. Het maakt het gevoel sterker om iets te willen doen. Je ziet de arme gebieden zelf, je praat met de mensen zelf. Een koffer vol ervaring nam ik uit Ghana mee; ervaringen uit het veld.

Heeft dit alles mij veranderd? Onder andere deze ervaringen zijn de drijfveer geweest om mijn thesis over het bovengenoemde onderwerp te schrijven. En zeker ook om te solliciteren voor de stage bij het Ministerie over dit onderwerp. Het maakt het gevoel sterker. De MDGs en hun opvolgers zullen voorlopig nog als een rode draad door mijn leven lopen.

Tot slot nog even dit, een leuke bijkomstigheid van mijn tijd in Ghana is dat ik niet alleen voor Nederland was tijdens het afgelopen WK, ik was ook 100% voor Ghana. Ik heb de kwalificatiewedstrijden mogen zien in dat gastvrije land. Het leek alsof het land ontplofte toen ze zich kwalificeerden. Dat was me een ervaring en wat hoopte ik dat Ghana het goed zou doen! Het mocht helaas niet baten, maar toch; toen Ghana goed speelde en Asamoah Gyan scoorde en het fantastische dansje uitvoerde met zijn teamgenoten (slechte kwaliteit, maar het is goed te zien: http://www.youtube.com/watch?v=5WvEGcjW54w), toen hoopte ik vurig dat ik kon zien hoe dat krachtige land wederom ontplofte!

Kortom, de koffer uit Ghana zal altijd gevuld blijven!