Artikelen thema Communicatie Analyse

Samenvatting bij enkele artikelen rond analyse van communicatie en mediatypen

Encoding/decoding model van communicatie

Introductie

Het proces van communicatie is altijd weergegeven als een circulerend lus: verzender – bericht – ontvanger. Er kan echter kritiek worden gegeven op deze weergave. Ten eerste is het te lineair. Ten tweede concentreert het teveel op het uitwisselen van het bericht. Ten derde is er helemaal geen aandacht voor de complexe relaties die bestaan tijdens communicatie. Het is beter om dit proces te zien als een structuur die wordt geproduceerd en behouden door de articulatie van verbonden maar ook afzonderlijke momenten (productie – circulatie – distributie/consumptie – reproductie). Dit model benadrukt het belang van actieve interpretatie.

Het encoding/decoding model geeft een theoretische benadering over hoe mediaberichten worden geproduceerd, verspreid en geïnterpreteerd. Publiek wordt gepresenteerd met berichten die zijn gecodeerd. Ze worden op verschillende manieren geïnterpreteerd, afhankelijk van iemands culturele achtergrond, economische status en persoonlijke ervaringen. Het publiek kan een actieve rol spelen in het decoderen van berichten doordat zij vertrouwen op hun sociale context. Zij kunnen zelfs berichten veranderen door middel van collectieve actie. Samengevat: dit model gaat over het vertalen van een bericht dat gemakkelijk is te begrijpen. Wanneer iemand een bericht decodeert, wordt de betekenis van dat bericht eruit gehaald zodat je het zelf goed begrijpt.

Decoderen kan verbaal en non-verbaal plaatsvinden. Non-verbaal decoderen is bijvoorbeeld het observeren van lichaamstaal. Decoderen gaat over het begrijpen wat iemand anders al weet, gebaseerd op de informatie die ons wordt gegeven in het bericht.

Vier fasen model

Het vier fasen model kijkt naar de productie, circulatie, distributie/consumptie en reproductie van mediaberichten. Elke fase is zowel autonoom als afhankelijk van de andere fasen. De vier fasen zijn:

-        Productie. Dit is waar het coderen van het bericht plaatsvindt. Berichten kunnen op verschillende manieren worden verpakt. Wanneer de letterlijke betekenis van het bericht wordt gegeven, spreken we van het denotatieve niveau. Het bericht kan ook worden gegeven op het connotatieve niveau. Het krijgt dan een symbolisch betekenis van een teken, waarvan het publiek al kennis moet hebben en die per persoon kan verschillen.

-        Circulatie. Hier ontvangt het publiek het bericht. Hoe het bericht wordt uitgezonden beïnvloedt hoe het publiek dit bericht ontvangt en hoe zij het zullen gebruiken.

-        Distributie/consumptie. Hier vindt het decoderen van het bericht plaats.

-        Reproductie. Deze fase vindt plaats nadat het publiek het bericht heeft geïnterpreteerd op hun eigen wijze (gebaseerd op hun eigen ervaringen en overtuigingen). Het is hier waar het publiek actie reageert.

Decoderen van berichten

Berichten kunnen op verschillende manieren worden gedecodeerd door het publiek. Er worden drie hypothetische posities geïdentificeerd.

-        Dominant-hegemonische positie. Vanuit deze positie neemt de gebruiker de betekenis letterlijk over. Hij decodeert het precies zoals het eerst is gecodeerd. De gebruiker deelt de betekenis van het bericht en reproduceert het. Hier zal vrijwel nooit miscommunicatie plaatsvinden. Dit is dan ook het ideaaltype voor communicatie.

-        Onderhandelende positie. In deze positie accepteert en verwerpt de gebruiker bepaalde elementen van het bericht. Ze herkennen de dominante betekenis van het bericht, maar ze willen deze niet volledig accepteren. De gebruiker zal het bericht wel overnemen, maar voordat hij deze reproduceert, zal hij het bericht een beetje aanpassen aan zijn eigen voorkeuren.

-        Tegengestelde positie. In deze positie begrijpt de ontvanger de letterlijke overdracht van het bericht, maar als gevolg van verschillende achtergronden van de individuen, wordt het bericht op verschillende manieren gedecodeerd en geïnterpreteerd. De sociale achtergrond van de gebruiker plaats hem direct tegenover de betekenis van het bericht. Ook al begrijpen ze de bedoelde betekenis van de zender, ze verwerpen deze.

Gestructureerde mediacommunicatie

Introductie

(Dit artikel is gebaseerd op de massamedia in het Verenigd Koninkrijk). Massacommunicatie speelt in de huidige samenleving een belangrijke ideologische rol. De moderne massamedia helpen om verschillende klassen, culturen en regio’s te integreren. Zij doen dit door de groepen te informeren over hoe de andere groepen leven en hoe bepaalde gebeurtenissen de levens van anderen beïnvloeden. Dit is een zeer belangrijke functie, omdat de samenleving zeer complex en divers is. De meeste mensen zitten in het centrum van de macht en kunnen anders geen informatie krijgen over de ontwikkelingen in het land. De media integreren de samenleving dus door de kennis en het contact tussen verschillende groepen te maximaliseren.

De media als overbruggende factor

De massamedia geven vorm aan hoe kennis en macht in de samenleving worden verdeeld. De massamedia overbruggen ruimtes tussen groepen in de samenleving. Er kunnen twee van die ruimtes worden geïdentificeerd. Als eerste bestaat er ruimte tussen de mensen met macht en de mensen zonder macht. Het grote publiek van de massamedia zijn vrijwel allemaal gewone burgers die als individuen niet veel toegang hebben tot informatie over belangrijk beleid en landsstrategieën (en andere beslissingen die uiteindelijk hun leven kunnen beïnvloeden). Een tweede splitsing is te zien tussen de mensen die zelf al veel informatie hebben en de mensen die dat niet hebben.

Deze twee groepen overlappen vaak: de mensen die belangrijke beslissingen nemen zijn vaak ook de mensen die al veel informatie hebben.

Wat is nieuws?

De media bepalen zelf wat er op de agenda staat door dingen wel of niet te uit te zenden. Zij bepalen wat ‘nieuws’ is en welke ‘informatie’ er gedeeld wordt. De term nieuws kan op twee manieren worden gedefinieerd. Eerst kan gekeken worden naar de enge zin van het woord: nieuws is actuele informatie over wat er gebeurt in het land en in de wereld. Nieuws gaat letterlijk over veranderingen. Als er niets veranderd is er ook niets nieuws. Deze veranderingen kunnen verschillende vormen aannemen. Welke vorm dat ook is, het nieuws is meestal onverwacht, onvoorspelbaar en ongebruikelijk. Belangrijke criteria voor nieuwswaarde zijn grote dramatische veranderingen, etnocentrisme (nieuws dat ‘ons’ aangaat heeft meer nieuwswaarde dan nieuws dat ‘anderen’ ver weg aangaat) en macht (omdat beslissingen van mensen met macht vaak invloed hebben op de levens van mensen zonder macht). Het wordt ons gegeven in tekst, woorden, plaatjes, afbeeldingen, video’s, geluidsfragmenten, etc.. Het geeft de burgers kennis over hoe mensen zich gedragen, wat de mensen denken, wat er allemaal verandert. Ook kan er nieuws zijn over de meningen over die veranderingen. Een betere term dan ‘informatie’ in dit geval is ‘praktische sociale kennis’.

Nu kan het nieuws ook worden gedefinieerd aan de hand van wat de massamedia als nieuws categoriseren. Als nieuws gaat over veranderingen, dan moeten de veranderingen die het grootst zijn wel het belangrijkste nieuws zijn. Hierdoor zijn de belangrijkste onderwerpen in het nieuws meestal rampen, controversen, conflicten, geweld en grote veranderingen.

Ficties over nieuws

Er bestaan twee belangrijke ficties die mensen hanteren over het nieuws dat aan ons wordt gepresenteerd.

-        De eerste is dat alle informatie die ons wordt gegeven door de media feitelijk zou zijn. Het zou kennis zijn die vrij is van elke opinie. De belangrijkste reden waarom dit zo moet zijn, is dat de media dan geen invloed kunnen hebben op de beslissingen die genomen zouden moeten worden door overheden en politici. Doordat de uitzender zijn recht om uit te zenden niet misbruikt, fungeert deze als een onafhankelijke informatiebron voor de burgers.

-        De tweede fictie is het tegenovergestelde van de eerste. De media zouden hun mogelijkheden om het nieuws te selecteren misbruiken. Dit komt door hun financiële afhankelijkheid aan de overheid.

Een alternatief: gestructureerde communicatie

Er is echter ook een alternatief. Beide ficties worden vervangen door het proces waarmee nieuws uiteindelijk verschijnt te zien als een gestructureerd proces. Het uitzenden van nieuws is geen ‘ding’ dat afhankelijk of onafhankelijk is, het is een proces. De communicatie vindt plaats binnen de structuren waarin het opereert en wordt daar ook sterk door beïnvloedt. Het is een proces dat tijd nodig heeft, waar relaties tussen groepen bij zijn betrokken, en dat afhankelijk is van de manier waarop sociale praktijken aan elkaar zijn verbonden.

Media kan niet volledig objectief zijn

Het is niet mogelijk dat de massamedia volledig ongerelateerd is aan het publiek en hen volledig objectief kan informeren. De media monopoliseert namelijk de middelen (zowel technisch en sociaal, als financieel) voor het vinden en het uitzenden van nieuws. Zij moeten hierbij constant keuzes maken. De keuzes in dit proces zijn voor een groot deel afhankelijk van de oordelen van de uitzender. Deze bepaalt wat er belangrijk is, wat relevant is, wat nieuwswaarde heeft.

De uitzenders transformeren gebeurtenissen in een gelimiteerd aantal woorden en afbeeldingen, om zo een verhaal te maken. Ze maken daarbij gebruik van interpretatieve schema’s om zo de sociale werkelijkheid aan ons te definiëren. Dit wordt ook wel het ‘encoding proces’ genoemd: het nieuws is niet de realiteit, maar een representatie van de realiteit gecodeerd in berichten en betekenissen. De betekenissen die er aan worden gegeven zijn afhankelijk van de gedachtepatronen die de media en de burgers allebei hanteren. In veel nieuwsonderwerpen zijn deze gedachtepatronen hetzelfde. Er is dan sprake van consensus. Let op: dit betekent niet dat zij het met elkaar eens zijn! De uitzender gaat er simpelweg (correct) van uit dat de ontvanger van het nieuws de nodige achtergrondkennis heeft. Deze balans tussen de gedachtepatronen heeft directe invloed op de objectiviteit van de media. Wanneer zij er terecht van uit gaat dat er consensus bestaat over een bepaald onderwerp, is haar objectiviteit veilig. Echter, wanneer er sprake is van een lastiger conflict of controverse (en de meningen in de samenleving erg verdeeld zijn), is het lastiger voor de media om objectief te blijven.

Gedachtepatronen van het publiek en de media

Het publiek kan op verschillende manieren reageren op het gedachtepatroon dat gegeven wordt door de media. Zij reageren dan op de gegeven betekenis van het nieuws. Ten eerste kan het zijn dat de gedachtepatronen overeenkomen. We spreken dan van een hegemonische definitie. Dit is het beste. Ten tweede kunnen zij hetzelfde gedachtepatroon hanteren, maar soms maakt het publiek een uitzondering voor het toepassen er van in hun eigen leven. Dit is een onderhandelde definitie. Tot slot kan het zo zijn dat het publiek de gegeven betekenis begrijpt, maar het er niet mee eens is. Dit noemt men een oppositionele definitie.

Om te concluderen waar nu het gedachtepatroon van de media vandaan komt, moet gekeken worden naar de balans die de media probeert te hanteren. Zij geven daarom vaak meer dan één visie weer (meestal twee tegensprekende visies). De media staat dan als neutrale in het midden.

Gatekeeping en Gatewatching

Introductie

Gatekeeping is het proces waarin keuzes worden gemaakt over wat er wordt gepubliceerd, in dit geval wat als ‘nieuws’ wordt gepresenteerd en wat niet. Welke verhalen komen er door de gates van de media uiteindelijk op de nieuwszender.

Is gatekeeping nog wel effectief?

Men is zich gaan afvragen of gatekeeping nog wel zo effectief is. Journalistiek wordt steeds meer beïnvloedt door de zogenaamde ‘vijfde macht’ (spindoctoren en verkopers). Vandaag de dag is er vierentwintig uur per dag nieuws. Journalisten moeten steeds sneller rapporteren. In plaats van zelf tijd en geld te investeren in onafhankelijk onderzoek, vertrouwen ze steeds vaker op de ‘vijfde macht’. Hun beïnvloeding van de nieuwsagenda ondermijnt de geloofwaardigheid van het gatekeeping proces.

Behalve dat nieuws door de gates heen moet, moet er ook gekeken worden naar de daadwerkelijke nieuwswaardigheid van het nieuws. Ook al is iets wel echt nieuws, het kan zijn dat het niet interessant genoeg zou zijn voor het publiek van de nieuwsorganisaties, en het alsnog er uit gefilterd wordt. Tevens zijn er nu zo veel media-organisaties die hun eigen gates bewaken en meer gespecificeerd nieuws rapporteren.

Daar komt nog bovenop dat de consumenten, door het internet, veel minder afhankelijk zijn van de nieuwsorganisaties. Ze kunnen deze overslaan en heel gemakkelijk zelf naar de informatiebron gaan.

Men kan zich in deze omstandigheden afvragen of gatekeeping nog wel de juiste tactiek is voor het verzamelen van nieuws. Een manier die mogelijk beter bij de huidige samenleving past is gatewatching.

Van gatekeeping naar gatewatching

Gatekeeping is ontstaan als reactie op de weinige nieuwszender die er bestonden. De gates verwijzen naar de publicatietechnologieën die worden gecontroleerd door de mediaorganisaties. De gatekeepers bewaken deze gates om er zeker van te zijn dat alleen geschikte informatie door kan gaan naar het publiek. Er moeten heel veel selecties worden gemaakt, want er is maar beperkte zendtijd. De gatekeepers moeten dus goed weten wat als nieuwswaardig wordt beschouwd.

Door het internet is er ineens oneindig veel ruimte om nieuws te publiceren. Beperkte ruimte of zendtijd is dus niet langer een reden om de gates te bewaken. Daarbij hoeven ze niet het hele nieuwsverhaal te vertellen, ze kunnen gewoon doorverwijzen naar waar de rest van de informatie staat. Dit leidt ook tot zogenaamde externe diversiteit. De media hoeft niet meer perse onpartijdig te zijn in haar rapportages. Er zal immers wel andere media zijn die het verhaal vanaf een ander standpunt rapporteert.

Het enige waar de journalisten nog echt naar moeten kijken, is of de informatie betrouwbaar is. De journalist verandert een beetje in een bibliothecaris: hij kijkt constant welke informatie beschikbaar is in de verschillende media, en dient als een gids naar de meest relevante bronnen wanneer hij wordt benaderd door informatiezoekers.

Hier wordt de omslag gemaakt naar gatewatching. Gatewatching is het nieuwe paradigma voor online nieuwspublicaties. Het is zeer geschikt voor de algemene informatiestructuur van het internet. Gatekeepers zijn niet langer in staat om de gates te bewaken, en dus controleren zij simpelweg wat er allemaal doorkomt. Zij hebben toegang gekregen tot al het nieuws dat aan de andere kant van de gates ligt, en daar kunnen zij dan uit kiezen wat ze rapporteren. Gatewatchers maken niet zelf nieuwe rapporten aan en komen niet met nieuw nieuws; ze maken het simpelweg bekender door de informatiebronnen aan te wijzen.

Voordelen van gatewatching ten opzichte van gatekeeping

Er zijn verschillende voordelen wanneer wordt gekeken naar gatewatching ten opzichte van gatekeeping.

-        Verhalen hebben de mogelijkheid om informatiever te zijn, omdat de lezers worden doorverwezen naar de informatiebron.

-        Het nieuws kan sneller worden gerapporteerd. Dit komt omdat de verhalen al op het internet bestaan. Er hoeft niet gewacht te worden op het inleveren van het verhaal door journalisten of de evaluatie van de gatekeepers.

-        Het proces waarin nieuws wordt verzameld is transparanter. De lezers worden zelfs aangemoedigd om de bronnen te controleren.

-        De invloed van een eventuele bias die de journalist heeft is minder sterk. De bias kan wel het door de journalist gepubliceerde artikel beïnvloeden, maar de invloed is minder sterk omdat de lezer zelf de bron kan opzoeken.

-        Gatewatchers hoeven geen journalistieke vaardigheden te hebben. Ze moeten goed zijn in het zoeken van algemene informatie op het internet.

Nadelen van gatewatching

Ook gatewatching heeft echter bepaalde nadelen.

-        Gatewatching is vrijwel geheel afhankelijk van al bestaande nieuwsbronnen. Er bestaat dan ook de kans dat publicaties onrechtmatig opnieuw worden gepubliceerd.

-        Als er onjuiste informatie in deze bronnen staat, dan wordt dit doorgegeven aan de lezer.

-        Het lezen van nieuws vereist meer werk van de lezer, welke nu een actieve gebruiker is in plaats van een passieve ontvanger.

-        Het uiteindelijke nieuws is afhankelijk van de intuïtie van de gatewatcher over welke onderwerpen interessant zouden zijn.

Typologie van nieuwswebsites

Verschillende ‘nieuwswebsites’ maken gebruik van het gatewatching model. Omdat zij dit op verschillende manieren toepassen, kunnen de sites van elkaar worden onderscheiden. Ze verschillen in de mate waarin gebruikers kunnen participeren in het gatewatching proces en de mate waarin onderscheid wordt gemaakt tussen de bijdragen van individuele gatewatchers.

-        Gesloten samenwerkingssites (Closed Collaboratie Sites)

Deze sites maken gebruik van een groep van professionele gatewatchers die constant het internet en andere informatiebronnen afspeuren op zoek naar relevant nieuws. Dit publiceren zij vervolgens op de site. Er is sprake van gezamenlijk gatewatching.

-        Open nieuwswebsites (Open News Sites)
Dit is een meer open benadering waarin de gebruikers zelf toevoegen aan het gatewatching proces. De mate waarin zij dat kunnen doen, verschilt per website. Op sommige websites kunnen de gebruikers links voorstellen waar interessante informatie zou staan die dan wel of niet door de website kan worden gebruikt. Andere websites geven de gebruikers de mogelijkheid om hun eigen nieuwsverhaal direct te publiceren zonder redactionele controle. De gebruikers zijn dan dus zelf de gatewatchers.

-        Gemeenschappelijke blogs (Communal Blogs)
Deze zijn gecentreerd rondom gezamenlijke onderwerpen in plaats van specifieke auteurs. Veel bloggers refereren naar materiaal dat zij hebben gezien op het internet. Zij citeren het en plaatsen er een link naartoe. Met name deze referenties kunnen worden gezien als een vorm van gatewatching. Ook al gebeurt dit onregelmatig en onsystematisch, de bloggers houden de gates wel in de gaten en publiceren interessant nieuws.

-        Persoonlijke blogs (Personal Blogs)
Er zijn veel verschillende typen persoonlijke blogs. Sommige richten zich op het geven van publiekelijk commentaar op bepaalde onderwerpen, waar anderen dan ook weer op kunnen reageren. Andere lijken meer op persoonlijke dagboeken. Doordat er een sterke blogger-gemeenschap bestaat, is het niet ongebruikelijk dat de bloggers elkaar kennen en op elkaar blog reageren. Op deze manier zijn ook de persoonlijke blogs aan elkaar verbonden. Wanneer een of meerdere blogs dan refereren naar een nieuwsbron, kan er gesproken worden van gatewatching.

-        Resource Centre Sites
Deze websites fungeren meestal ook als archieven van zichzelf. Ze blijven vaak open zodat nieuw commentaar kan worden geleverd op al bestaand materiaal. Soms leeft commentaar op oud nieuws op, en wordt het oude nieuws belangrijker dan het huidige nieuws. Daarom kunnen sommige gatewatcher websites ook wel worden omschreven als resource centre sites.

Open Source en Open News

Open source gaat over het feit dat programmeurs codes kunnen lezen, aanpassen en redistribueren. Software ontwikkelt zich dan doordat de mensen het verbeteren, foutjes weghalen, en het opnieuw publiceren voor anderen. Dit zou leiden tot veel betere software. Men stelt dat dit met het nieuws ook zo kan gaan. Mensen kunnen het nieuws lezen. Vervolgens kunnen zij het verbeteren, de fouten weghalen en het opnieuw publiceren. De inhoud wordt gegenereerd door iedereen die deel wil nemen. Er is geen gatekeeping en geen redactionele controle. Iedereen kan uploaden wat die wil. Wanneer er specifiek wordt gekeken naar het nieuws, spreekt men hier ook wel over open publishing.

Geautomatiseerd gatewatching

Er zijn trends waar te nemen van automatisering van het proces waarin nieuws wordt verzameld. Sommige websites hebben speciale functies waardoor het laatste nieuws in een bepaald format komt te staan dat door programma’s kan worden gelezen. Hierdoor kunnen de menselijke gatewatchers hun werk sneller doen. Er bestaan ook volledig geautomatiseerde gatewatching websites, zoals Google Nieuws. Deze geeft automatisch een weergave van het meest relevante nieuws en hoe dit door verschillende websites wordt gepubliceerd.

Het blijft echter maar te bezien tot in hoeverre volledig geautomatiseerde algoritmes de menselijke inspanning kunnen vervangen. Menselijke gatewatchers kunnen nog altijd nodig zijn voor het rapporteren van nieuws dat niet automatisch vaak op het internet verschijnt en dus niet wordt opgemerkt door de machines.

De database van intenties

Introductie

De database van intenties is een term die centraal komt te staan in een boek. Het is ontstaan doordat de auteur zijn kennis over archeologie en culturele antropologie samen heeft gevoegd. De auteur leerde dat alle dingen die door mensen zijn gemaakt, gezien kunnen worden als expressies van cultuur. Door deze dingen beter te bekijken, zou men de cultuur beter gaan begrijpen. Men krijgt dan zicht op de cultuur die het ontwikkeld heeft, welke bedoelingen zij daarmee had, welke controverses er over bestonden, etc..

De database van intenties wordt door de auteur gezien als hét belangrijkste artefact ooit. Het bestaat uit de samengevoegde resultaten van elke online zoekopdracht, elke lijst online ooit bekeken, en elke link waarop is geklikt. Er zijn een aantal plaatsen die enorm veel van deze informatie bezitten (zoals Google en Yahoo). Deze informatie zou een representatie zijn van alle intenties van alle mensen over de hele wereld. Het is een database die weerspiegelt wat mensen willen, wat zij begeren, wat ze nodig hebben, wat ze hebben bereikt, wat ze willen ontdekken, etc.. Alles over mensen en hun cultuur is te vinden in deze data. Zo’n grote informatiebron heeft er nog nooit bestaan en deze groeit heel snel. De data zou ons op een bijzondere manier kunnen vertellen wie wij zijn en wat wij willen als cultuur.

Fields

Een field in een database is een specifiek type informatie in die database. In de laatste paar jaren zijn er veel meer fields bijgekomen. De volgende fields kunnen worden onderscheiden:

-        “The Query”. Dit is het field dat informatie bevat over wat mensen willen. Deze informatie ontstaat wanneer mensen op het internet gaan zoeken naar wat zij willen, door bijvoorbeeld in zoekmachines dingen in te typen.

-        “The Social Graph”. Dit is het field dat informatie bevat over wie de persoon is en wie die persoon kent. Deze informatie ontstaat doordat mensen op het internet informatie over zichzelf opschrijven en publieke vriendenlijsten maken. Op deze manier kunnen mensen via het internet gevonden worden en kunnen zij anderen vinden.

-        “The Status Update”. Dit is het field dat ontstaat doordat mensen op het internet opschrijven wat zij belangrijk vinden of wat zij willen delen. Mensen kunnen van alles opschrijven, bijvoorbeeld door op Twitter iets te delen of op Facebook iets te posten over zichzelf of iets wat ze hebben gezien.

-        “The Check-In”. Dit is het field dat informatie bevat over op welke locatie mensen zich bevinden. Deze informatie is uitermate interessant, omdat het de realiteit aan de virtuele wereld verbindt.

Internet en ongelijkheid

Introductie

Er is een analyse gemaakt van elke provincie in de Verenigde Staten, om te kijken welke het moeilijkste zijn om in te leven. De analyse keek onder andere naar inkomen, onderwijs en levensverwachting. Ook werd er voorgesteld om te kijken naar hoe de mensen hun internet gebruiken (waar gebruiken zij het voor) en dat gebruiken om iets over hun leven te zeggen.

In de moeilijkste provincies om te leven werden gezondheidsproblemen, diëten, wapens, religie en videogames vaker gezien. Interessant is om te zien dat in deze moeilijk te leven gebieden zeer vaak religieuze termen als ‘hel’ en ‘rapture’ werden ingetypt op het internet.

De gebieden waar men goed kan leven, werden vaker termen met betrekking tot het digitaal vastleggen van het leven opgezocht op het internet. Mensen in deze gebieden kopen vaker camera’s, speciale babyspullen, iPods en andere luxe goederen. 

Deze verschillen kunnen veroorzaakt worden door culturele verschillen (ze hebben simpelweg verschillende voorkeuren). Het lijkt er echter meer op dat de toename van ongelijkheid in de Verenigde Staten heeft gezorgd voor twee hele verschillende kanten in het land. Daar waar het inkomen is gestagneerd wordt op het internet vaker gezocht naar sociale zekerheid, gezondheidsproblemen, wapens en het-einde-van-de-wereld. Daar waar mensen wel een besteedbaar inkomen hebben, wordt op het internet vaker gezocht naar nieuwe technologieën en vakanties.

Door te onderzoeken hoe mensen gebruik maken van hun internet, kan gekeken worden hoe hun leven er uit ziet.

Photoshop

Introductie

Om de media van vandaag de dag te begrijpen, moeten we ook de software begrijpen. We moeten begrijpen waar het is ontstaan, hoe het is opgebouwd en wat voor praktische effecten het heeft. Er moet gekeken worden naar hoe de software vormgeeft aan de media. In dit artikel wordt de software van Photoshop nader bekeken.

Net als alle andere professionele programma’s voor het aanpassen van media, heeft het menu van Photoshop heel veel verschillende commando’s. Uiteindelijk kunnen er wel duizenden verschillende dingen worden gedaan (elk commando bevat meerdere opties en kan verschillende dingen doen).

Om goed te kunnen begrijpen hoe de software onze wereld beïnvloedt, moeten er schema’s ter overzicht worden gemaakt. Alle opties moeten geplaatst worden in een aantal categorieën. Aangezien de meeste applicaties in de software al geplaatst zijn binnen een categorie, moet er een meer algemeen schema worden gemaakt. Hier worden twee schema’s voorgesteld en geanalyseerd.

Een eerste schema voor media software

Het eerste schema verdeelt alle softwaretechnieken voor het werken met media in twee typen (afhankelijk van de typen data waarop ze werken).

-        Het eerste type betreft media creatie, manipulatie en toegangstechnieken die specifiek zijn voor bepaalde typen data. Deze technieken kunnen alleen worden gebruikt met een bepaald type data (of een bepaalde media-inhoud). Deze technieken worden ‘media specifiek’ genoemd.

-        Het tweede type bestaat uit nieuwe software technieken die kunnen werken met algemene digitale data (ze zijn niet specifiek voor een bepaald type data). Deze kunnen data beïnvloeden, ongeacht wat deze data voorstelt (plaatjes, tekst, 3D, etc.). Deze technieken worden ‘media onafhankelijk’ genoemd.

Een tweede schema voor media software

Dit tweede schema verdeeld de softwaretechnieken ook in twee typen, maar kijkt hierbij naar de relaties tussen de softwaretechnieken en de pre-digitale media technologieën.

-        Het eerste type betreft simulaties van eerdere fysieke media en toen uitgebreid met nieuwe eigenschappen en functies.

-        Het tweede type gaat over nieuwe rekenkundige media die geen voorgangers hadden in eerdere fysieke of elektronische media.

Overeenkomsten tussen de twee typen

Een van de belangrijkste gebruiken van digitale computers was automatisering. Zolang een proces gedefinieerd kan worden als een reeks van simpele stappen (algoritme) kan een computer worden geprogrammeerd om deze stappen uit te voeren zonder menselijke input. Belangrijk hierin is de mate van automatisering in de interface. Veel softwaretechnieken vereisen dat een gebruiker deze handmatig controleert. De gebruiker moet de techniek beheren (bijvoorbeeld het intypen van afzonderlijke letters om een zin te vormen). Er zijn echter ook technieken die niet iets simuleren dat ooit al heeft bestaan en deze laten hogere niveaus van automatisering zien. Een voorbeeld is het maken van een vierkant. Je kan zelf de punten en lijnen invoeren die dan een vierkant vormen. Of je geeft aan de software een grootte, en deze maakt het vierkant voor je. Dit soort technieken vallen in de categorie van higher-level automation.

Ook al hebben de gebruikers misschien niet door dat de technieken in het tweede type iets doen dat nog niet eerder mogelijk was, het verschil wordt wel duidelijk wanneer de verschillende technieken praktisch worden gebruikt. De technieken uit het eerste type gaat simpelweg over computers die een bepaald proces automatiseren. De technieken uit het tweede type gebruiken onzichtbare automatisering die handmatig door de gebruiker gestart wordt.

Conclusie

Alle applicatiesoftware valt onder dezelfde zogenaamde stamboom, waarvan mediasoftware een tak is. De ontwerpers die de mediasoftware ontwikkelden wilde de media technologieën ontwikkelen. Ze wilden een medium creëren met nieuwe eigenschappen. Er kan gezegd worden dat alle softwaretechnieken die refereren naar eerdere fysieke, mechanische of elektronische gereedschappen eigenlijk ‘nieuwe media’ zijn. Dit omdat zij zo anders opereren dan hun voorgangers. Nieuwe opties (zoals inzoomen, kopiëren, etc.) en de standaard opties maken de afstand nog groter tussen deze nieuwe en oude media.

Alle media die je gebruikt om media te creëren of te bewerken, is ‘nieuwe media’ (schrijven in een teksteditor, een foto maken met je digitale camera, etc.). Dit omdat al deze technieken vallen binnen de interactieve applicatie software, en deze is kwalitatief anders dan alle andere media.