Daar zit ik dan, gewoon weer thuis, alsof er niks bijzonders gebeurd is de afgelopen maanden.. 

Ondertussen ben ik alweer 3 weken thuis, maar ik merk dat ik nog steeds aan het 'landen' ben. Het contrast tussen Nederland en de andere kant van de wereld is gewoon zo groot.. 

In totaal ben ik 4,5 maand weggeweest en heb ik een volle maand vrijwilligerswerk gedaan. Omdat deze blog bedoeld is voor MillenniumDoen! zal ik me in dit blog beperken tot de maand vrijwilligerswerk (hoewel ik tijdens de rest van mijn reis natuurlijk ook mijn best heb gedaan om mijn steentje bij te dragen) 

Halverwege februari kwam ik aan in Ho Chi Minh waar ik vervolgens met de bus naar Can Tho ging waar het vrijwilligershuis staat. Het vrijwilligerswerk bestond uit 9 projecten die onderling onder de vrijwilligers verdeeld werden. Ik kreeg 6 projecten toegewezen, daarvan waren er 3 weeshuizen, een kinderopvang, een ziekenhuis en een een project waarbij we blinde masseurs engelse lesgaven.

Nadat we 's ochtends een project hadden gehad wisselden we 's middags met een ander project. Hierdoor bleven de dagen en ook weken afwisselend doordat ons contactpersoon elke week een nieuw rooster maakte. Hoewel het werk af en toe best zwaar was omdat de kinderen in soms toch wel barre omstandigheden leefden gaf het heel veel voldoening en nog steeds krijg ik een lach op mijn gezicht als ik denk aan hoe het voelt om die kindjes blij te zien. We probeerden iedereen evenveel aandacht te geven en ze zoveel mogelijk te leren in de korte periode dat we er waren. 

Niet alleen het werken was een enorme ervaring, ook het leven zelf in Vietnam was een ervaring op zich. Je merkt in alles dat de cultuur zo anders is: de kleding van mensen, de huizen, het geloof en de gewoonten. Wat de meeste indruk op mij heeft gemaakt is toch wel het eten en de manier hoe er met dieren om wordt gegaan. Op de markten lagen levende dieren die voor je neus geslacht werden, het vlees dat lag te rotten in de hete zon, de dieren die per scooter vervoerd werden.. Kortom een wereld van verschil met Nederland waar alles netjes verpakt ligt en je zo min mogelijk merkt van het slachtingsproces (hoewel het in Nederland er eigenlijk niet veel beter aan toe gaat in de bio-industrie). Door me dat verschil te realiseren en omdat ik merkte dat ik het niet aan kon om te zien hoe er met die dieren omgegaan werd, besloot ik om vegetarisch te worden. De rest van mijn reis heb ik dat ook vol gehouden en ook nu in nederland heb ik nog geen vlees of vis aangeraakt, waar ik best wel trots op ben. Het voelt zo veel beter en eerlijker om geen vlees of vis meer te eten en ik ben heel blij dat Vietnam me dat inzicht heeft gegeven. 

Ik vind het moeilijk om het vrijwilligerswerk in een verhaal te beschrijven, het was zo'n bijzondere ervaring. Het heeft me echt andere inzichten gegeven en me echt laten waarderen hoe goed we het eigenlijk in Nederland hebben (en dat dat ook wel wat meer gewaardeerd mag worden). Het liet me ook zien dat ik eigenlijk heel goed kan werken met mensen met een beperking. Bij een van de projecten werkten we met gehandicapen wezen, die we probeerden te vermaken en de vrouwen gaven we eten. Veel van de vrijwilligers vonden dit een van de moeilijkste onderdelen en keken hier ook tegen op, ik daarentegen vond het ook wel zwaar, maar ik merkte dat ik al snel een knop om kon zetten om die mensen te helpen. Ook gaf het me een enorm voldoeningsgevoel en kon ik er echt mijn geluksmomentjes uithalen. Dus wie weet is het een goede optie om daar iets mee te doen in mijn verdere carriere. 

Kortom hoewel het maar een maand was heb ik te veel herinneringen om op te noemen, te veel emoties gehad omdat allemaal in een blog te zetten. De komende tijd zal ik proberen om te bloggen en daarin te verwerken hoe ik anders met omstandigheden omga doordat het vrijwilligerswerk mij andere inzichten heeft gegeven. En kijken of ik die harde realiteit van thuiskomen weer wat zachter kan maken door er wat Aziatische invloeden in te verweven :). 

Dus, wie weet, tot snel! 

Liefs xx