Eerste Blog

Hier mijn eerste blog na terugkomst in Nederland.

Op de dag van vertrek weer terug naar huis merkte je dat iedereen ook wel weer zin had om naar huis te gaan. Iedereen keek terug op twee prachtige weken vol nieuwe onvergetelijke ervaringen. Toen we weer terug waren in Nederland en we op Schiphol een warm 'welkom thuis' hadden ontvangen met spandoeken en al, begon het vertellen over de reis. In de auto vanaf Schiphol terug naar Enschede heb ik dat ook de volle twee uur gepraat over de reis. Mijn ouders kregen er geen woord tussen, ik moest alles even kwijt. We hadden ook zoveel gezien en gedaan. Ik vertelde over wat voor warm welkom we kregen van de bewoners van Malawi. Iedereen was zo vriendelijk en open, je werd er gewoon helemaal vrolijk van. Wat ik nooit zal vergeten is dat we een dag in onze busjes onderweg waren naar onze volgende bestemming, we gingen naar een organisatie die mensen helpt die het echt niet alleen kunnen redden. Onderweg naar die organisatie toe zagen we veel mensen langs de kant lopen, veel kinderen zwaaiden vrolijk naar ons en sommige staken zelfs hun duim op als teken van dankbaarheid. Dit was zo vertederend om te zien.

De vierde dag dat we in Malawi waren gingen we voor het eerst ontwikkelingswerk doen, in de ochtend werden we in groepjes verdeeld om op huisbezoek te gaan. Ik ging met Frederique, Enneke, Loes en twee begeleiders van de organisatie daar naar een gehandicapte man. Deze man (genaamd Charles) was vanaf zijn geboorte al gehandicapt, zijn benen en armen hadden zich niet volledig ontwikkeld en waren daarom erg dun en klein. Ook was hij erg spastisch. Hij zat op de grond buiten zijn huisje, hij kon niet lopen en als hij iets wilde hebben moest hij over de grond ernaartoe kruipen. Hij woonde met zijn zus samen in een klein huisje. Zijn ouders waren al op jonge leeftijd overleden. Toen wij hem bezochten was zijn zus naar hun maïsveld, dus hij was helemaal alleen thuis. We namen (vanuit de organisatie) een plastic zakje met wat spulletjes mee, waar hij de vorige om gevraagd heeft. Dit keer zat er onder andere een stukje zeep bij. We vroegen aan hem of we iets konden doen voor hem, maar hij zei dat er op dat moment niks nodig was. Hij vond het gewoon fijn om even met ons te praten. We mochten hem alles vragen, we vroegen of hij naar school was gegaan. Hij vertelde dat hij wel naar de lagere school is gegaan, maar niet naar de middelbare school omdat daar geen geschikte stoel voor hem was. Na veel vragen gesteld te hebben kwam (voor mij) de brandende vraag. Ben je gelukkig? Hij vertelde dat hij heel gelukkig is, dat hij blij is dat God hem een kans heeft gegeven om te kunnen leven. ook vertelde hij dat hij gelukkig werd van de momenten dat mensen contact met hem legden en een gesprekje met hem aangingen. Ik vond het zo inspirerend om te zien dat een man die zo weinig heeft en zo weinig kan toch zo gelukkig kan zijn. Dit zette mij wel aan het denken over hoe we het in Nederland hebben. In Nederland klagen we al om het minste geringste, terwijl we het zoveel beter hebben dan de mensen in Malawi. Toch heb ik gezien dat veel mensen in Malawi zo positief en gelukkig in het leven staan, ondanks dat ze in grote armoede leven, ik denk dat veel mensen in Nederland hiervan kunnen leren (onder andere ik!).

Aan het eind van de lange maar geweldige dag gingen we terug naar onze tenten, bij onze tenten zat een klein veldje waar kinderen konden spelen. Er waren daar een heleboel kinderen uit de buurt gekomen om te spelen. Ondanks dat we totaal uitgeput waren van de lange dag, gingen we spelen met de kinderen. Ook dit was weer een eye-opener, omdat die kinderen gewoon geen speelgoed hebben. Maar dat die kinderen niks hebben, betekent niet dat ze geen plezier kunnen maken. We hebben allerlei soorten Malawiaanse spelletjes gespeeld waarbij geen speelgoed voor nodig was. Die kinderen hadden nog nooit zoveel plezier gehad. Eenmaal thuisgekomen merkte ik dat om in Nederland een kind tevreden te stellen al snel een hele bak vol met speelgoed nodig is, of een Ipad die volstaat met spelletjes. Hierdoor realiseerde ik wel hoe verwend wij in Nederland eigenlijk zijn. De reis naar Malawi heeft mij echt aan het denken gezet over hoe goed wij het hebben in Nederland!

Follow the author: Karlijnstokkers
Promotions
verzekering studeren in het buitenland

Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!

More contributions of WorldSupporter author: Karlijnstokkers
Content categories
Comments, Compliments & Kudos

Aaaaah bijzonder hoor :) nu

Aaaaah bijzonder hoor :) nu even lekker weer landen hier in Nederland en vooral genieten van je ervaringen!!xx

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Access level of this page
  • Public
  • WorldSupporters only
  • JoHo members
  • Private
Statistics
[totalcount] 1