Slotje - Arrest

Hof Amsterdam, 9 februari 2011, LJN:BP3964 (Slotje)

Feiten

I.c. wordt aan de verdachte ten laste gelegd dat hij via Schiphol ongeveer 3 kilo cocaïne heeft ingevoerd. Volgens de A-G had de verdachte willens en wetens de cocaïne in Nederland binnengebracht nu zijn verklaring dat hij niets wist van de aanwezigheid van de cocaïne in zijn bagage, niet geloofd kon worden. Daarnaast stelde de A-G dat de verdachte, door de koffer niet voortdurend onder toezicht te houden, het voorwaardelijk opzet op de aanwezigheid van de cocaïne in die koffer heeft gehad.

Vervolgens heeft de raadsman het standpunt van de advocaat-generaal bestreden.

Hof

Het hof acht niet bewezen dat de verdachte, wetende dat de cocaïne in de koffer aanwezig was, deze koffer heeft ingevoerd. Het verhaal van de verdachte, dat hij de koffer heeft ingepakt en dat hij deze, op weg naar het vliegveld, in de auto van een hem vergezellend familielid heeft geplaatst, in plaats van in zijn eigen auto omdat die daarvoor geen ruimte meer bood, acht het hof niet onaannemelijk. Dat geldt ook voor de stelling van de verdachte dat hij op het vliegveld wel heeft gezien dat er een slotje aan zijn koffer was bevestigd, maar dat de uitleg van zijn familielid dat het slotje door hem was aangebracht zodat anderen niet zomaar zijn koffer zouden kunnen openmaken, hem niet op de gedachte heeft gebracht dat er waarschijnlijk verdovende middelen in de koffer waren geplaatst. De verdachte had ook gesteld dat hij niets had gemerkt van een gewichtstoename van de koffer en dit is volgens het hof niet onaannemelijk, omdat het om een rolkoffer ging, die door de verdachte niet behoefde te worden opgetild (alleen bij het plaatsen op een band).

De vraag die moet worden beantwoord, is of deze omstandigheden kunnen leiden tot de conclusie dat de verdachte voorwaardelijk opzet op de aanwezigheid van cocaïne in de koffer en daarmee op de invoer van de cocaïne in Nederland heeft gehad.

Het hof is van oordeel dat uit deze omstandigheden niet het voorwaardelijk opzet voortvloeit. Voor voorwaardelijk opzet is namelijk nodig dat de verdachte willens en wetens de aanmerkelijke kans heeft aanvaard dat zich in de koffer drugs zou bevinden.

Het hof stelt dat het niet bewezen is dat de verdachte heeft gedacht aan de mogelijkheid dat er buiten zijn medeweten cocaïne in de koffer was geplaatst, laat staan die mogelijkheid voor lief heeft genomen. Het hof stelt dat in zijn algemeenheid van een familielid zo’n handelen niet hoeft te worden verwacht en het hof heeft bij dit oordeel ook laten meewegen dat de verdachte ter terechtzitting in hoger beroep op authentieke wijze een naïeve instelling presenteerde.

Dit neemt niet weg dat de verdachte, vanuit Suriname naar Nederland reizend, de door hem ingepakte koffer niet voortdurend in het oog heeft gehouden en heeft geconstateerd dat aan die koffer door een ander een slot was geplaatst. Het is bekend dat vanuit Suriname vaak cocaïne naar Nederland wordt gesmokkeld en de verdachte had verklaard dat hij wist van de 100% drugscontrole op Schiphol. Deze omstandigheden hadden er voor moeten zorgen dat de verdachte de inhoud van zijn koffer had moeten onderzoeken voordat hij deze incheckte. Door dit niet te doen heeft de verdachte in verwijtbare mate onvoorzichtig gehandeld.

Het Hof stelt dus dat er geen voorwaardelijk opzet op de aanwezigheid van cocaïne in de koffer was en daarmee op de invoer van cocaïne. Wel heeft de verdachte in verwijtbare mate onvoorzichtig gehandeld.