Dakdekker - Arrest

Dakdekker (HR 16-02-1982, NJ 1982, 411)

Casus

Ten laste van de verdachte is bewezenverklaard dat: 'hij een WWV-uitkering geniet, als werkzoekende ingeschreven staat in de gemeente Sneek en wekelijks zijn inkomstenbriefje invult'. Verdachte geeft daarbij niet op dat hij werkzaamheden als dakdekker verricht en daar-uit inkomsten geniet. De raadsman van de verdachte heeft onder meer ter terechtzit-ting van het Hof Leeuwarden aangevoerd dat 'verdachte en medeverdachten sinds 1975 als bedrijf in het Handelsregister hebben ingeschreven gestaan. Daarom -zo stelt hij- is hij van mening dat de verdachte niet als werknemer in de zin van art. 2 WWV aangemerkt dient te worden, en dat vrijspraak van het primair te laste gelegde dient te volgen.'

Hoge Raad

Het Dakdekker-verweer is een bewijsverweer waarin een rechtsvraag uitdrukkelijk aan de orde wordt gesteld. In casu is het verweer vervat in een uitleg van een term voorkomend in de tenlastelegging en/of delictsomschrijving, zodat de rechter niet uit het bewijsmateriaal tot een bewezenverklaring kan concluderen.

Nu dit verweer niet louter van feitelijke aard is maar tevens de rechtsvraag aan de orde komt, namelijk of verdachte al dan niet als werknemer in de zin van art. 2 WWV kan worden aange-merkt, had het Hof het gevoerde verweer uitdrukkelijk moeten weerleggen.

Cruciale overweging kolom 4 r.o. 6.2.

3. Bij de onrechtmatig verkregen bewijs verweren zie HR 18-4-1978 NJ 1978:365, Erwtenpistool (verplicht, zie hierboven). Hierbij werd de responsieplicht ingevoerd bij niet aanvaarding van het beroep op de onrechtma-tigheid van de bewijsgaring.

4. Bij de z.g. betrouwbaarheidsverweren. Het gaat hier om de betrouwbaarheid, de deugdelijkheid en de geloofwaardigheid van het bewijsmateriaal. HR 25-9-1984 NJ 1985:426,427 Anonieme getuige II en III (niet ver-plicht). Dit kan met name aan de orde komen bij anonieme getui-genverwe-ren en de betwisting van deskundigenrap-porten.

Bij de zogeheten dubieuze onderzoeksmethoden (Incestpoppen-methodearrest HR 28-2-1989 NJ 1989:748, niet verplicht) behoe-ven bij niet aanvaarding van een terzake gevoerd verweer een uitdrukkelijke motivatie.

De rechter spreekt vrij van de onderdelen in de tenlastelegging die niet bewezen verklaard kunnen worden. Raakt de tenlastelegging hierdoor gedenatureerd dan volgt een algehele vrijspraak. Dit is het geval in het arrest Brasserskade HR 20-2-1962 NJ 1962:157 (verplicht) De rechter had hier een verdachte die tegen een boom was aangereden vrijge-sproken van het onderdeel dat de boom zich in de linker berm bevond. De boom stond name-lijk in de rechter berm. De HR vond dat de rechtbank daardoor algeheel had moeten vrijspreken.