EHRM 15 oktober 2009, NJ 2010, 180 (Micallef t. Malta)

Casus

Het gaat in deze zaak om de toepasselijkheid van artikel 6 EVRM in procedures betreffende voorlopige maatregelen.

Europees Hof voor de Rechten van de Mens

Artikel 6 EVRM is ook van toepassing op een procedure over voorlopige maatregelen indien zowel in die procedure als in de hoofdzaak een ‘burgerlijk’ recht in het geding is en de voorlopige maatregel van bepalende betekenis is voor dat recht. In uitzonderlijke gevallen, zoals wanneer de maatregel slechts effectief kan zijn bij snelle besluitvorming, kan van artikel 6 EVRM worden afgeweken, maar dat geldt niet voor het recht op berechting door een onafhankelijke rechter.

HR 14 april 2000, NJ 2000, 489 (Danestyle)

Casus

Het gaat in deze zaak om de voorwaarden waaronder in kort geding een voorschot op schadevergoeding wegens modelinbreuk kan worden toegewezen.

Hoge Raad

Bij veroordeling in kort geding tot betaling van een geldsom is terughoudendheid op zijn plaats en moeten feiten en omstandigheden worden aangewezen die meebrengen dat de voorziening uit hoofde van onverwijlde spoed is geboden.

Uit de enkele omstandigheid dat een spoedeisend belang bij het gevraagde inbreukverbod bestaat, volgt niet dat een zodanig belang óók bestaat bij toewijzing van een geldsom als voorschot op een ter zake van reeds gepleegde inbreuken verschuldigde schadevergoeding.

HR 24 oktober 2003, NJ 2004, 558 (Kollöffel/Haan)

Casus

Op 13 maart 2001 wijst de president van de rechtbank in kort geding een eerste vonnis. Op 22 maart 2001 wijst diezelfde president een tweede, met enige aanpassingen. Tegen beide vonnissen stelt Haan hoger beroep in, maar het exploit waarin hij in hoger beroep komt van het vonnis van 13 maart 2001 brengt hij niet aan. Het hof oordeelt Haan ontvankelijk in zijn hoger beroep tegen het vonnis van 22 maart 2001, vernietigt dit vonnis en wijst de vordering van Kollöffel alsnog af. In cassatie klaagt Kollöffel dat hiermee een ongeoorloofde inbreuk wordt gemaakt op het gesloten stelsel van rechtsmiddelen: het hof had moeten oordelen dat het vonnis van 13 maart 2001 heeft te gelden als het enige in de zaak gewezen vonnis, waardoor het tweede vonnis geen rechtskracht heeft en dat Haan niet-ontvankelijk is in zijn

HR 2 april 1976, NJ 1977, 361 (Perbo/Ontvanger)

Casus

Het gaat in deze zaak om de vraag of een rechter in kort geding bevoegd is een verklaring voor recht te geven dat gelegde beslagen nietig zijn.

Hoge Raad

Het behoort niet tot de bevoegdheid van de rechter in kort geding een zodanige uitspraak te doen. Daaraan doet niet af dat de rechter in kort geding wel, op grond van zijn voorlopig oordeel omtrent de rechtsgeldigheid van een gelegd beslag, de opheffing daarvan kan bevelen. Anders gezegd, de rechter in kort geding mag geen zuiver declaratoir vonnis geven.

HR 7 januari 2011, NJ 2011, 304 (Yukos International c.s./Promneftstroy en Rosneft)

Casus

Het gaat in deze zaak om de verhouding tussen bodemprocedure en kort geding.

Hoge Raad

De rechter die in kort geding moet beslissen op een vordering tot het geven van een voorlopige voorziening nadat de bodemrechter reeds een vonnis in de hoofdzaak heeft gewezen, dient in beginsel zijn vonnis af te stemmen op het oordeel van de bodemrechter, ongeacht of dit oordeel is gegeven in een tussenvonnis of in een eindvonnis, in de overwegingen of in het dictum van het vonnis, en ongeacht of het vonnis in kracht van gewijsde is gegaan. Onder omstandigheden kan er plaats zijn voor het aanvaarden van een uitzondering op dit beginsel, hetgeen het geval zal kunnen zijn indien het vonnis van de bodemrechter klaarblijkelijk op een misslag berust en de zaak dermate spoedeisend is dat de

HR 6 februari 2009, NJ 2010, 139 (Schiphol/Chip(s)hol)

Casus

Het gaat in deze zaak om tussentijds beroep tegen een provisionele tussenuitspraak en eerdere tussenuitspraken en de verhouding tussen een provisionele tussenuitspraak en einduitspraak.

Hoge Raad

Bij een tussentijds cassatieberoep tegen een provisionele tussenuitspraak kan niet tevens beroep worden ingesteld tegen een daaraan voorafgaande tussenuitspraak waartegen op zichzelf volgens artikel 401a Rv geen tussentijds beroep in cassatie mag worden ingesteld.

Een einduitspraak in een procedure vervangt een provisionele tussenuitspraak in diezelfde procedure vanaf het moment dat die uitspraak wordt gedaan, ervan uitgaande dat hierbij wordt beslist op een vordering die vooruitloopt op dezelfde vordering in de hoofdzaak: een voorlopige voorziening die, zoals hier, ertoe strekt dat een voorschot wordt betaald op hetgeen in de hoofdzaak wordt gevorderd, is naar haar aard een beslissing die gegeven wordt in afwachting van, en vooruitlopend op, de beslissing in de

HvJ EU 18 maart 2010, C-317/08 t/m C-320/08; NJ 2010, 382 (Alassini e.a. t. Telecom Italia SpA e.a.)

Casus

De verzoeken om een prejudiciële beslissing betreffen de uitlegging van het beginsel van effectieve rechterlijke bescherming in verband met een nationale regeling die voor ontvankelijkheid van een beroep voor de rechter in bepaalde geschillen tussen aanbieders van diensten en eindgebruikers, die vallen onder Richtlijn 2002/22/EG (universele dienst en gebruikersrechten met betrekking tot elektronische communicatienetwerken en -diensten; hierna: de richtlijn) als voorwaarde stelt dat een poging tot buitengerechtelijke geschillenbeslechting wordt gedaan.

Hof van Justitie van de Europese Unie

Artikel 34 van de richtlijn verzet zich niet tegen een regeling van een lidstaat die voor geschillen op het gebied van elektronische-communicatiediensten tussen eindgebruikers en aanbieders van deze diensten, waarvoor de bij deze richtlijn toegekende rechten gelden, als voorwaarde voor de ontvankelijkheid van beroepen bij de rechter stelt dat een

HR 20 januari 2006, NJ 2006, 75 (Vrijwilligheid)

Casus

Het gaat in deze zaak om geschillen tussen twee particulieren, die in de loop van een geding hebben afgesproken om te pogen een minnelijke regeling langs de weg van mediation te bereiken. Is de overeenkomst tot mediation in hoger beroep afdwingbaar als één van partijen haar medewerking daaraan – wegens emotionele gronden – alsnog onthoudt?

Hoge Raad

Gelet op de aard van het middel van mediation staat het beide partijen te allen tijde vrij hun medewerking daaraan alsnog te onthouden, dan wel die om hen moverende redenen te beëindigen.

HR 20 september 1996, NJ 1997, 328 (Halcion II)

Onjuist is dat de deskundigen in beginsel gehouden zouden zijn tot het honoreren van elk in enige fase van het onderzoek door een der partijen gedaan verzoek om in de gelegenheid te worden gesteld van de voorlopige bevindingen van de deskundigen kennis te nemen en daarop commentaar te leveren.

In het algemeen is onjuist dat fundamentele regels van behoorlijke rechtspleging mee zouden brengen dat deskundigen - binnen de grenzen van het redelijke - gehouden zijn om essentiële wetenschappelijke stellingen die zij aan hun oordelen ten grondslag leggen, te staven door middel van literatuurverwijzingen. Of zij in hun taak tekortschieten door verwijzingen naar relevante literatuur achterwege te laten, hangt af van de omstandigheden van het geval.

Geen schending van hoor en wederhoor ten aanzien van door de deskundigen aan hun rapport ten grondslag gelegde gegevens.

Het deskundigenbericht kent

Van Hulst/Van Eeuwijk (HR 19-09-2003, ECLI:NL:HR:2003:AF8273)

Casus

Van Eeuwijk is lid geweest van een links georiënteerde politieke partij en op grond hiervan een tijd gevolgd door de BVD (Binnenlandse Veiligheidsdienst). Van Eeuwijk krijgt inzage in zij gegevens. De minister van Binnenlandse Zaken heeft van Eeuwijk vervolgens bij afzonderlijke beslissing medegedeeld dat zijn veronderstelling dat de BVD interesse in hem had in verband met het feit dat hij optreedt als onafhankelijk belangenbehartiger voor zigeuners is gebaseerd op onjuist inzicht in de taak van de BVD. Tegen deze beslissing gaat Van Eeuwijk in bezwaar. De Minister verklaard deze bezwaren ongegrond waarbij hij vermeld dat de bemoeienis met zigeuners voor de BVD nooit een reden kan zijn gegevens over hem te verzamelen. Van Eeuwijk dagvaard de staat bij exploot van 7 februari 1997 en vordert voor recht te verklaren dat de Staat onrechtmatig heeft gehandeld door hem vanaf 1996 aan