Dit hoorcollege is opgedeeld in twee hoofdvragen:
Markten bestaan om verschillende redenen, de belangrijkste voor nu zijn specialisatie en transactiekosten.
Specialisatie zorgt voor hogere productiviteit. Die hogere productiviteit zorgt ervoor dat men wil ruilen. Daarvan profiteert de producent.
Zijn deze kosten te hoog, dan wil men het liever zelf gaan doen.
Voorbeeld: bij de RUG wordt het eten nu uitbesteed aan een bedrijf, dit bedrijf is gespecialiseerd en zo hoeft de RUG zich er niet meer mee bezig te houden. Dat uitbesteden wordt outsourcing genoemd. Dus te hoge transactiekosten leidt tot outsourcing. Hierbij wordt gekeken naar: de mate waarin er investeringen nodig zijn die specifiek voor de desbetreffende transactie worden gedaan. Is de expertise er niet binnen een bedrijf dan ga je eerder uitbesteden. Verder kijkt men naar de frequentie waarmee dergelijke transacties plaatsvinden, de complexiteit van de transactie en de onzekerheid over de kwaliteiten van de bij de transactie betrokken goederen. Hoe ga je de kwaliteit waarborgen? Want meestal krijg je wat voor anderen het minste kost. En er wordt gekeken naar de mate waarin een bij de transactie betrokken partij afhankelijk is van een derden. Voorbeeld: een stroopwafel producent is vrijwel altijd afhankelijk van supermarkten.
Er zijn tarnsactiekosten om de naleving van overeenkomsten te controleren en het zo nodig afdwingen van deze naleving.
Transactiekosten zijn afhankelijk van
De totale opbrengst bereken je via Px x Qx. Marginale opbrengst is de verandering in de totale opbrengst die optreedt als de aanbieder 1 extra eenheid van het goed verkoopt (Px). Totale kosten bestaat uit de variabele kosten en de constante kosten bij elkaar opgeteld. Variabele kosten zijn uitgaven die afhankelijk zijn van de productieomvang. Constante kosten zijn uitgaven die onafhankelijk zijn van de productieomvang. Gemiddelde kosten = GTK = totale kosten/Qx. Gemiddelde constante kosten = GCK = CK/Qx. Gemiddelde variabele kosten = GVK = VK/Qx. Px. Marginale kosten is de verandering in de totale kosten indien een extra eenheid wordt geproduceerd, deze is gelijk aan de verandering in de variabele kosten. Winstmaximalisatie: MO=MK.
Wanneer een bedrijf eruitziet als het figuur op dia 17 geldt het volgende: Gemiddelde constante kosten gaan altijd naar beneden, omdat constante kosten altijd gelijk blijven, op begin zijn ze in verhouding heel hoog, maar hoe meer producten je produceert hoe minder de constante kosten ten opzichte van hoeveel je produceert. Een vast bedrag kan je delen door een steeds hoger getal waardoor dus de gemiddelde constante kosten minder wordt. De lijn van de gemiddelde variabele kosten is links hoog en rechts ook hoog en midden wat lager. Dat komt doordat de machine die wordt gebouwd, gebouwd wordt voor het produceren van een bepaalde hoeveelheid. Wil men meer wil produceren dan heb meer machines nodig of krijg je problemen met de bestaande machines, deze vallen dan door te hoge druk soms stil. Daarom is de lijn links en rechts hoog en in het midden wat lager. Invloed van de variabele kosten hoger is hoger dan de invloed van de afname van de constante kosten daarom is ook weer de lijn van GTK links hoog en rechts ook weer omhoog. Marginale kosten: kosten voor volgende eenheid wordt weergegeven, deze lijn gaat altijd door GVK en GTK gaat altijd door minimum van de gemiddelde variabele kosten en gemiddelde totale kosten.
Dia 18. De prijs ligt op 80 cent per stuk. Produceer je 150 welke prijs moet je dan eisen? Is een prijs van 80 cent dan goed? De marginale kosten zijn 1.32. Dus wat wordt geproduceerd kost 1,32 en wordt verkocht voor 80 cent. De kosten per eenheid zijn veel te hoog, men kan wel produceren, omdat de totale kosten lager liggen maar hij maximaliseert zijn winst niet, hij kan beter minder produceren. Dat zie je bij een hoeveelheid van 130. We kijken naar marginale kosten omdat MO=MK, en wanneer dit het geval is bereik je winstmaximalisatie. We willen altijd meer winst hebben. En om winst te hebben, moet je dus kijken of we op de laatste eenheid die we produceren of we daar nog geld verdienen. Dus daarom kijkt men naar de marginale kosten. Bij 130 doe je het wel goed in dit bedrijf omdat MO=MK op dat moment. De prijs snijdt de lijn van de marginale kosten. En wat als men 100 produceert? Kan dat? De prijs voor iedere eenheid is nog steeds 80 cent, en kosten van 40 cent. Dus in principe doen we dat goed. Maar ook omdat we net op onze gemiddelde totale kosten zitten, dus dat is ook fijn. Maar 130 prefereer je, omdat wanneer je meer produceert en meer geld kunnen verdienen. Bij 100 kan je wel alle rekeningen betalen, maar meer produceren is beter op dat moment omdat je dan meer kan verdienen. Bij 150, draai je verlies op de producten van 130 tot en met 150. En wat als we 80 produceren? Dan zit je op de marginale kosten, onder de prijs en gemiddelde variabele kosten kunnen wel betaald worden, maar zit je zit dan onder gemiddelde totale kosten, die zijn dan niet gedekt. Dus dan alleen variabele kosten zijn dan gedekt en de rest niet, dus hier kan je produceren, maar op termijn gaat het niet goed, omdat er iedere keer geld ontbreekt. Is de opbrengst minder dan de variabele kosten, dan ga je niet produceren.
Excess supply: meer mensen die hun product neer willen zetten, dus meer concurrentie, meer keuze die leidt tot lagere prijzen. De prijs daalt door overmatig aanbod.
Excess demand: mensen vragen meer producten dan er geproduceerd wordt. Er is weinig keuze, dat leidt tot hogere prijzen. De prijs stijgt door te weinig aanbod.
Tegen prijzen boven het evenwicht verkopen verkopers niet zoveel als ze willen. De impuls van een ontevreden koper is om een prijs te verlangen. Tegen prijzen onder de evenwichtswaarde kunnen kopers niet de hoeveelheden verkrijgen die ze willen. Sommige kopers zijn bereid om een iets hogere prijs te betalen.
Een bijzonder kenmerk van dit equilibratieproces is dat niemand het bewust plant of regisseert. Het is iets wat automatisch gebeurt, wij werken er iedere dag aan mee. Als een verkoper ziet dat hij veel verkoopt, kan hij de prijs verhogen. Als hij ziet dat hij minder verkoopt, zal hij de prijs verlagen.
Consumentensurplus is het verschil tussen de reserveringsprijs van een koper voor een product en de daadwerkelijk betaalde prijs.
Reserveringsprijs is dat wat de koper bereid is te betalen.
Voorbeeld: markt met 11 potentiële kopers. Elke koper kan 1 product kopen. Koper 1: reserveringsprijs = 22. Koper 2: reserveringsprijs = 20. Koper 3: reserveringsprijs = 18 etc. stel dat dit goed verkrijgbaar was voor een prijs van 12 euro per stuk. Hoeveel totaal aan consumentensurplus zouden kopers op deze markt kunnen oogsten? De laatste eenheid die gekocht wordt, genereert helemaal geen consumentensurplus omdat de reserveringsprijs gelijk is aan de prijs. Consumentensurplus is het cumulatieve verschil tussen de hoogste prijs die ze bereid zijn te betalen en de prijs die ze daadwerkelijk betalen. Alles boven de prijslijn en beneden de vraag is consumentensurplus. Berekening: lengte x breedte x een half. Bovenste driehoek. Zie dia 31.
Het producentensurplus is het cumulatieve verschil tussen de productiekosten en de marktprijs. Dat is de onderste driehoek, zie dia 32.
Wij kijken slechts naar een markt, dat noemt men partiële evenwichtsanalyse. Algemene evenwichtsanalyse, daarmee wordt bedoeld dat alle markten tegelijkertijd in beschouwing worden genomen.
Alle stof is terug te vinden in hoofdstuk 1 en 2 van het boek.
Er worden geen recente ontwikkelingen besproken.
Het tentamen zal digitaal worden afgenomen, het boek moet bestudeerd worden, maar ook het aanvullende materieel dat op Nestor staat zal worden getoetst. Tot slot is het belangrijk om een rekenmachine mee te nemen.
Er worden geen vragen behandeld die op het tentamen zouden kunnen voorkomen.
Op zoek naar een uitdagende job die past bij je studie? Word studentmanager bij JoHo !
Werkzaamheden: o.a.
Interesse? Reageer of informeer
Ga jij binnenkort studeren in het buitenland?
Regel je zorg- en reisverzekering via JoHo!
Add new contribution