Bel far niente - door Maaike Cruijssen

Bel far niente- een Italiaanse uitdrukking die betekent “ lekker niets doen”. Inmiddels is de lente in het land en zijn de temperaturen zelfs opgelopen tot zomerse waarden. Overal zijn mensen te vinden op terrasjes met blije uitdrukkingen op hun gezicht en tot in de late avond zitten mensen nog aan de waterkant te genieten van ijsjes. Bel far niente. Dit is een schril contrast met de voorgaande week. Het was winters koud en gezichten waren diep verstopt in dikke sjaals met een gehaaste uitdrukking. Snel fietsend naar het station, werk of andere bestemming. Het lijkt wel alsof de zon iets in ons naar boven brengt wat in de winter ver weggestopt zit en vergeten lijkt te worden. Bel far niente. Het “ lekker nietsdoen” lijkt iets wat in de zomer, in de zon, makkelijker te bereiken is. Het genieten van de zon alleen al. Het verder niks hoeven, niks willen en de warmte opnemen al genoeg activiteit is voor de dag.

Stress, haast, altijd productief willen zijn, nuttig zijn, perfectionisme, niet stil kunnen zitten. Allemaal dooddoeners voor bel far niente. Onze maatschappij lijkt gebaseerd te zijn op deze voorwaarden en dat terwijl weinig mensen er baat bij lijken te hebben. Het kan zelfs een voorbode zijn voor een burn-out. Iedereen is elk moment van de dag bereikbaar, tv-programma’s alleen zijn niet meer interessant of prikkelend genoeg en tegelijkertijd wordt er een spelletje op de ipad gespeeld waarna er een whatsapp bericht binnen komt en die gelijk bekeken moet worden.

Wat maakt dat de zon dan toch iets in ons naar boven kan halen wat meestal ver verstopt lijkt? Vanuit een pessimistisch oogpunt gezien huist hier mogelijk wederom een vorm van “productief willen zijn” in. Het aantal zonnige dagen in Nederland is zo schaars dat als die zon er eenmaal is, er optimaal gebruik van moet worden gemaakt. Het binnen zitten wordt gezien als verspilling van de zon en heeft bij menigeen een schuldgevoel opgeroepen. “

Als optimist gezien is het een vorm van het niet willen missen van “het niets doen”, bel far niente. Dit lijkt me dan toch een goed begin van Bel far niente en mogelijk kunnen wij dit zelfs leren toe passen in de donkere dagen van de winter. In plaats van een ijsje, dan maar een kop koffie, thee, wijn, chai of wat voor hips dan ook. In plaats van terrasjes en de waterkant, dan maar een openhaard vuur, mooie muziek, luisteren naar de regendruppels of gewoon niets.