Na een krappe twee uurtjes slaap in een oncomfortabele vliegtuigstoel werd ik niet zo gek fris en fruitig gewekt door de stralende tl-buizen. Om 04:30 ‘s ochtends.
Een half uurtje later kregen we een koek en wat te drinken. Lekker op dat tijdstip. Rond 06:00 uur zouden we landen in Addis Abeba. Toen we al een flink stuk gedaald waren, werd het Ethiopische landschap zichtbaar: tientallen bronskleurige kronkelende riviertjes stroomden door donkergroene stukken land, die iets later ook wat heuvelachtiger werden. Ik vind het Afrikaanse landschap nu al fantastisch en ik ben nog niet eens bij mijn bestemming.
Aangekomen op het vliegveld moesten we twee uurtjes wachten op onze aansluiting naar Lilongwe. Veel meer dan naar de wc gaan, zitten en liggen hebben we niet gedaan want lang had niemand geslapen.
Het voelt als twee uur ‘s middags maar het is pas 09:15, het vliegtuig is net vertrokken. Ik zit langs een Malawiaan die vertelde dat hij in een sector werkt met betrekking tot klimaatverandering, zonnepanelen etc. Aardige kerel. Ik heb een fijn plaatsje langs het raam weten te bemachtigen en ga nu verder genieten van het uitzicht.
We kregen als ‘brunch’ een soortgelijke maaltijd als gisteren. Alleen dit keer waren de groenten die bij het rijstprutje zaten wel herkenbaar. Pluspuntje.
Tijdens de vliegreis vlogen we langs Mount Kilimanjaro, de hoogste berg van het continent, die boven de wolken uitstak. Ook hebben we een stuk boven Lake Malawi gevlogen.
We kwamen aan op een, voor ons, redelijk klein en primitief vliegveldje. Daar aangekomen stonden we dik een uur in de rij omdat van elke passagier een foto en vingerafdrukken werden genomen en gevraagd werd wat ze kwamen doen in het land. Nadat we daar eindelijk klaar mee waren, konden we onze bagage ophalen DIE HELEMAAL AANGEKOMEN WAS en wisselden we wat geld in. We werden opgewacht door Joy en Grace, twee lokale expeditieleiders die ons naar Zomba gingen brengen. Grace is een hele lieve vrouw en Joy een man die zijn naam echt eer aan doet. Hij is ontzettend vrolijk en de hele tijd aan het zingen en lachen. De groep werd verdeeld onder twee busjes die in Nederland vijftien jaar geleden waarschijnlijk al afgekeurd zouden zijn. (lees: gaten in de vloer e.d.)
We kregen een flesje frisdrank (Fanta Pineapple, jeetje, goeie shit) en een broodje en toen begonnen we aan een busreisje dat zo’n vijf uur zou gaan duren.
Na nog geen minuut reden we door Afrika. En dan ook echt het-Afrika-dat-je-van-tv-kent-Afrika. Overal langs de weg liepen vrouwen met manden of tassen groter dan onze backpacks op hun hoofden, kinderen waren vrolijk aan het spelen voor hun hutjes, overal liepen geiten los rond. Verschillende keren kwamen verkopers en bedelaars langs het busje staan. Heftig om te zien hoe sommige mensen op die manier proberen te overleven terwijl er in een stad als Lilongwe ook duurdere huizen en winkels zijn.
Ook het landschap was overweldigend. Overal groeien tropische planten en bomen. Het zand heeft precies de kleur roodachtig die ik me had voorgesteld en de bergen en heuveltjes maken het helemaal af.
We maakten onderweg een paar korte stops. Bij een daarvan waren een paar Malawiaanse kinderen aan het touwtje springen. We begonnen mee te doen en ze vonden het geweldig.
De bestuurder vertelde onderweg overigens dat de weg waarover we reden een grens is. Links was Malawi, rechts Mozambique.
Omdat het hier nu eigenlijk winter is, gaat iets na 17:00 uur de zon al onder, wat een prachtige lucht creëert, maar om 18:00 uur is het dan ook echt donker. Het was heel vreemd want voor ons gevoel was het midden in de nacht maar er liepen nog ontzettend veel mensen langs de weg. (Onderweg terug naar hun huisjes, waarschijnlijk.)
Donker of niet, ook de nacht was prachtig. Malawi is nog niet verpest door alle lichtvervuiling, dus er zijn honderden sterren te zien als het helder is.
Rond 20:30 kwamen we eindelijk aan in Zomba. Hier ligt ons basiskamp Pakachere. Tegen al onze verwachtingen in stond er in het omheinde stuk grond behalve onze tentjes ook een redelijk groot gebouw met kamers voor backpackers, een keuken, een bar en twee badkamers met wc’s, douches en zelfs een bad.
We kregen spaghetti met malariapil als avondeten, een paar mensen namen een douche en binnen een paar uurtjes lagen de meesten wel te slapen.
Good night!
zo 07-07-2013
Access:
Public
Add new contribution