6 bouwweken in Nicaragua

Zo das alweer even geleden, door alle drukte van het project en de vele leuke weekenden en avonden ben ik even niet aan schrijven toe gekomen maar zondag hebben we een prachtige plek gevonden om de volgende blog te schrijven. We zijn namelijk met een groepje flink wat kilometers langs de kustlijn gefietst naar een prachtig dorpje genaamd Wawa. Het was een super fietstocht langs allemaal mangrove bomen, verlaten kilometers strand, enorme palmbomen en af en toe tot de assen van de fietst door de zee. Slingerend door aangespoelde boomstammen en bergen schelpen werden we na 2 uur fietsen met een klein veerbootje gemaakt uit 1 boom en een zijl van aan elkaar genaaide zakken naar de overkant van de rivier gebracht.

Wawa is een heel mooi dorpje dat enorm veel rust uitstraalt en waar geen auto’s zijn dat ervoor zorgt dat er overal koeien, paarden en varkens rondlopen om van de grasvelden te eten. Een hele andere wereld dan de drukke stad Puerto Cabezas en iedereen is er erg van onder de indruk. Na lekker te hebben gezwommen in de zee en een blog verhaaltje te hebben gemaakt is het tijd om terug te gaan. Maar in Nicaragua gaat dat wat anders dan bij ons. Dan is het oja.... terugfietsen is vanwege de waterstand niet meer mogelijk en de boot die vervolgens geregeld was voor 4 uur vertrekt om 6 uur. Voor een bootreis van ruim een half uur kan je dan blijkbaar ook maar beter 2 uur uittrekken haha. Zo anders allemaal maar wat een top dag, heel leuk om een keer een ander stuk van het land te zien en om zoveel bijzonders mee te maken.

De bouw is inmiddels met de zesde week bezig, het gaat nog steeds erg hard en er wordt door de vele vrijwilligers echt keihard gewerkt. Het dak van aula 1 zit erop en ook het spant van aula 2 is ook al een heel end. Daarnaast is de fundering van aula 3 klaar en is de muur om de school zover af dat het bouwterrein alleen nog vanaf de hoofdweg te bereiken is. De bouw van aula 4 blijft om financiële reden nog een beetje de vraag, de stichting kan jullie steun nog steeds heel goed gebruiken en hoe goed er met het ontvangen geld gewerkt wordt mag uit de foto’s blijken.

Ik zelf ben de afgelopen tijd met de groep locale vrijwilligers die ik begeleid bezig geweest met het maken en het plaatsen van de spanten van aula 2. Super mooi werk wat ik al heel graag een keer wou doen en wat ik van te voren ook al lang voor ogen had. Lekker nauwkeurig werken, houtbewerken en daarna de zware jongens op de bouwmuren tillen. Geen held zijn bij het werken op hoogte is hier iets heel vreemds, die Nica gasten klauteren over de spanten en gordingen zonder zich vast te houden of ook maar ergens bang voor te zijn. Toch wend het best snel en aan het eind van de dag ga ook ik iets sneller over het dak heen en dat ik dat s’ochtends doe.

Ik heb een ook dag vrij genomen van de bouw om aan mijn schoolopdrachten te kunnen werken. Heel fijn om er even veel voor te kunnen doen want is de drukke weken en erg leuke weekenden komt het daar echt niet van. Die dag ben ik ook maar even met wat langdurig ontstoken wondjes naar de dokter gegaan. De wondjes gaan hier minder snel dicht en raken snel vervuild. Wat wel een bijzondere verrassing bij de dokter was is dat ik door 6 weken hard werken e elke dag rijst met bonen eten maarliefst 8 kilo ben afgevallen. Me mond viel er wel even van open maar toch wel super grappig om een keer mee te maken. De wondjes zijn inmiddels na een antibiotica kuurtje allemaal weer dicht en schoon.

Hier alvast een vooruitblik op de komende weken, er staat namelijk iets erg leuks in het verschiet. We bouwen nog deze week en dan is het Samana Santa, de vakantieweek met Pasen voor alle scholen en bedrijven hier. Er worden veel feesten en markten georganiseerd door het hele land. Het is voor de groep Nederlandse vrijwilligers ook een vakantieweek en in verschillende groepjes worden verschillende mooie plekken van het land bezocht. Ik ga samen met Andre, Marloes, Johan en Salina naar het dorpje waar het project van 2011 heeft plaats gevonden. Het licht aan de Rio Coco dat een grote rivier is tussen Nicaragua en Honduras. Een bootreis van ongeveer 8 uur brengt ons naar een plek waar mensen hun eigen eten vangen, zich wassen in de rivieren en waar we de echte natuur en jungle gaan ontdekken. We hebben er super veel zin in en het gaat vast een enorme ervaring worden.

Het leven hier slokt me helemaal op en heb er veel leuke vrienden bij maar denk ook zeker aan de lieve mensen in Nederland. Leuk om te zien hoe jullie van het begin van de lente genieten, carnaval vieren en vooral zo dik zijn aangekleed dat ik me er niks bij voor kan stellen.

Groetjes Taco