En hop, toen zat ik opeens in Kilifi, Kenya.

Via een overstap in Cairo kwamen we vrijdagochtend om 4.30 in Nairobi aan. Bij een snel toiletbezoek viel mij een bergje “iets” op bij de wasbakken. Dit bleek de toilet mevrouw te zijn. Ach het was ook erg diep in de nacht.

Na de doorvlucht naar Mombasa (mooi uitzicht over het landschap en zo relaxt als het nemen van de trein in nl, die er hier in dit geval 14 uur over gedaan zou hebben, wat eigenlijk wel op de planging stond maar die opeens niet reed… helemaal niet meer of gewoon die dag niet? bel volgende week maar terug) kwam de warme lucht ons tegemoet. Hallo 30+ graden!

Na 1 nacht in het Voyagers Beach Resort om even op adem te komen werden we op zaterdag opgehaald. We dropten onze tassen bij Gosana Culture and Nature Reserve (eerste indruk van de accomodatie; mooie, primitieve hutjes in de middle of nowhere met vleermuizen in de punt, een struisvogel die op bezoek komt wanneer haar dat uitkomt en vast nog veel meer wat erom heen leeft maar zich vooral goed in de bosjes verschuilt; ik hoor je wel maar ik zie je niet) en reden terug het dorpsje in. Kilifi

Everlyne van Kenya Xperience had een introductie voorbereid over de taal, cultuur en vrijwilligerswerk in het algemeen, wat een beter beeld gaf van dit nieuwe land met andere gebruiken en tradities. Het eerste lokale gerecht was ook al binnen: Chipati(kleine pannenkoek/wrap) met vlees, aardappelen en groente.

Savonds nog even een biertje (Tusker) gepakt bij Kilificlub, een restaurant met prachtig uitzicht op de rivier die uitmondt in de Indische Oceaan, samen met de andere vrijwilligers die op dat moment in Kilifi verbleven. De zon gaat overigens niet onder in de zee, ook even wennen. Bij thuiskomt een mega spin naast het bed, gelukkig niet in de klamboe.

Even tussen door: In Nederland was het dan misschien aan het sneeuwen, de stranden hier zijn zo wit dat het van een afstand hetzelfde lijkt.

De eerste ochtend wakker worden was fijn. Binnen het Narure Reserve zijn de mooiste vogels te vinden en bij het wakker worden hoor je al hun geluiden door elkaar.

Na de struisvogel vriendelijk te verzoeken even niet voor de ingang van ons hutje staan, door voor ontbij en de briefing van de General Manager, een man die er nu zo’n 7 maanden werkt, zeer gemotiveerd, met grote ideeen en een sterke mening over hoe het allemaal beter zou kunnen. Een man die 7, meeste europeese talen kent en veel kennis over Europa heeft, maar toch maar 1 keer Kenia heeft verlaten om een tijdje in India naar school te gaan.

Gosana is de overkoepelende naam voor Het Culture and Nature Reserve, the Good Samaritan orphanage en school.
De oprichter van het weeshuis begon jaren geleden met het betalen van het schoolgeld van bevriende straatkinderen, die doordat ze geen ouders hadden, geen kans hadden op onderwijs. Nu wonen er zo’n 35 kinderen in het weeshuis van 9 maanden tot en met 21 jaar oud. Op de school zitten dan nog 70 kinderen die wel schoolgeld betalen en waarvan sommigen tijdelijk in het weeshuis slapen ‘tot er een slaapzaal bij de school is gebouwd’.
Het park is een investering die op lange termijn geld moet genereren om het weeshuis te kunnen onderhouden, maar op dit moment lukt het niet om toeristen aan te trekken die in de hutjes/lodges kunnen verblijven. Dus is er een soort van kans op fishfarming en een kans om een rondje te lopen binnen het park met uitleg over de flora en fauna en misschien iets in het restaurant. De facilities zijn er allemaal wel, maar er is gebrek aan focus. Want oja, bij het weeshuis staan ook nog 20.000 kleine boompjes die als ze grootzijn, over 4 jaar veel geld kunnen opbrengen. En dan is er nu het plan om een plot om te bouwen met water installaties zodat daar ook van alles kan gaan groeien. Veel goede ideeen aanwezig dus. Aan ons de schone taak om advies te geven over hoe dit allemaal te managen. Wat is realistisch en effectief. (is de tuinman die graag 2 uur lang boomblaadjes uit de visvijver vist efficient? )

Na een paar dagen van kennis maken met alle activiteiten in het park, het weeshuis en de school, was gisteren onze eerste workshop van de 6 waarin alles langskomt. Van HR tot en met groundsmanagement, van marketing tot en met scheduling.

Lunch is vaak bij het weeshuis waar we kunnen kletsen met de kinderen, die erg netjes zijn, onderdanig tegenover hun ‘vader en moeder’ en erg geintereseerd. 4 jaar geleden was er wel een vrijwilligster, maar sinds dien is er niet veel contact geweest tussen de kinderen en mzungus (blanken).

In de avonden wisselen we het af om mee te eten in het weeshuis en zelf ergens in het standje te dineren. Zoals bij de Kilifi Club waar als het licht ‘gewoon’ voor een paar uur uitvalt, je netjes een lampje op tafel krijgt (vanaf half 7 is het donker). Wat steeds meer opvalt is dat het maanlicht heel helder kan zijn, of mijn ogen passen zich natuurlijk aan aan het donker. In ieder geval kun je elkaar nog makkelijk zien en is een licht een overbodige luxe.

Vervoer is mogelijk op veel manieren waarvan wij de TukTuk het meest gebruiken. Dit scootertaxietje kan 3 mensen vervoeren. Daarnaast is de Matatu een busje (geen bustijden. Als je buschaufeur wil worden dan koop je gewoon zo’n busje, neem je iemand aan die mensen op straat ronselt om ook jouw kant op te gaan en dan zo hop, met het volle busje op pad, wil je uitstappen, dan geef je dat aan)
Achterop de motor kan ook, en zelfs achterop de fiets met een zacht zitje is mogelijk.

So far, so good. Het ritme in deze warmte ligt lager dan ik gewend ben en het onderlinge respect is even wennen, maar na de eerste waren die eerste culturele verschillen normaal.

Komend weekend gaan we met 6 op safari in het Tsavo East national park. Entree gaat per 24 uur dus we zullen rond 11v uur aankomen, een rondje rijden, dan even relaxen (zo rond 2 uur rusten de dieren zelf ook, en terecht met 30 + graden) en voor zonsondergang nog een rondje dieren spotten. De overnachting is in een tentenkamp maar dan de deluxe versie volgens mij. Sochtends voor en na het ontbijt nog een rondje en dan om 11 uur weer op ‘huis’ aan, wat volgende week een hotel in het stadje zal zijn.