Afgelopen woensdag bezochten we het huisje van een Zulu-vrouw middenin een township. Vanaf Palm tree liepen we er met haar en haar dochter naar toe. Sanne vertelde dat ze 6 jaar geleden in een township heel veel golfplaten huisjes zag. Nu zijn deze veranderd in steen, maar wel worden de golfplaten nog gebruikt als dak. Hier en daar zijn er wel wat gaten in te vinden waardoor ze het met een heftige regensbui niet helemaal zullen drooghouden. 

De vrouw (haar naam ben ik vergeten) liet ons bij aankomst haar huisje zien en met z'n allen konden we er net aan inzitten. Er stond geen een meubel in de woonkamer alleen een klein tv'tje op een rekje. Tv en muziek is heel belangrijk voor de Zulu's. Ze zingen dan ook erg vaak, en bij elke aankomst worden we hevig geknuffeld en krijgen we een hele dans/zang voorstelling van ze. 
Maar goed, we kregen een zelf gemaakte zulu lunch van ze. Het was een soort vies bonen prutje.. Toen ik het aan mama en papa liet zien was hun reactie: "kattenvoer'?" Dat laat zeker zien hoe aangenaam het eruit zag. 
Tijdens de maaltijd kregen we steeds meer bezoek en bekijk van de kinderen. Het is echt zo dat als er 1 kind komt kijken, het er telkens meer worden. Uiteindelijk stonden er 30 kinderen buiten. Met hun aan ons armen geplakt maakten we een wandeling door het township. Op een gegeven moment stopten we om een spel te doen. Geen idee hoe het heette maar je kan het vergelijken met trefbal of iets. 
Na de wandeling werden we weer ontvangen in haar huisje. Hier kregen we als afsluiter een dans optreden van de kleintjes. Wat een pit hebben ze hier zeg, en lenig zijn ze ook nog eens! 
Die dag sloten we de middag dus af met een dans en de volgende morgen (donderdag) werden we ontvangen met een dans en zang. De groep was in tweeën gesplitst en ik ging met 10 andere naar een soort naaiatelier waar 2 mannen hun droom achterna waren gegaan. Een van de twee was eerst een mode ontwerper en is daarna kleding met een doel gaan maken. Ze waren op dit moment bezig met een project voor school uniformen. Wij hebben geholpen met het maken van een uniform en zo kunnen zij die weer verkopen. Leuk om te zien dat we echt een eind product hebben gemaakt. Wat ook leuk om te weten is, is dat ze deze non-profit organisation hebben kunnen oprichten door het geld dat ze van ons hebben ontvangen. 
Aan het eind van de middag werden we nog even voor een uurtje bij een klein winkelcentrum afgezet. Hier hebben Britt, Kim en ik eindelijk weer is een lekkere koffie gedronken (caramel machiato) en de lekkerste Carrot cake ooit gegeten. Het was erg gezellig die middag en daarna zijn we weer terug gegaan naar het hostel. 
xxxx