Na een fijn weekendje weg gingen we woensdag weer aan de slag bij het schooltje en weeshuis. Dinsdag waren we teruggekomen na een hele lange busreis, en vervolgens was er nog iemand jarig in mijn gastgezin en dus was er een klein feestje en heerlijke taart. De volgende ochtend mochten we voor de eerste keer bijles geven, en toen ik dat hoorde dacht ik toch wel, oei. Ik had inmiddels gezien hoe de lessen er aan toe gingen en hoe ingewikkeld sommige dingen werden uitgelegd. De eerste bijles die we moesten geven, ging over wiskunde, maar was niet meer dan optellen en aftrekken met getallen onder de 20, dat moet te doen zijn dacht ik, maar zie een kind dat geen engels spreekt en nog niet kan rekenen dat maar uit te leggen. a fijn een hele leuke uitdaging. Na wat bijlessen zijn we weer heerlijk gaan eten in lake side, dit doen we elke middag. We hebben inmiddels een restaurantje gevonden waar heel divers eten is en het eten is ook nog eens ontzettend lekker. 

De volgende dag ging hetzelfde, bijles geven, eten in lake side maar dit keer ging de middag anders. Kelly en ik gingen mee met de schoolbus de kinderen naar huisbrengen om eens een indruk te krijgen van hoe dit gaat en waar de kinderen wel niet helemaal vandaan komen. We hebben ontzettend leuke gesprekken gehad met de kinderen en kregen bij elke grote auto die voorbij kwam te horen: dit is de auto van mijn vader of bij een groot huis: dit is het huis van mijn oom. We hebben ons rot gelachen. De wegen waar we overheen reden waren rampzalig, de python in de Efteling is hier niks bij, ik denk dat al mijn ingewanden mn lichaam door geschut zijn. Het was leuk om een keertje mee te maken. 

Vrijdag was er geen school. De kinderen moesten samen met hun ouders de cijferlijsten ophalen van de eerste examenperiode. Eerst maakte we een praatje met de andere vrijwilligers zoals we elke morgen doen. En wat heb ik weer kunnen lachen. Toevallig was er bij mij thuis geen WiFi meer omdat het geld op was (alhoewel er inmiddels volgens mij wel weer geld is want de WiFi doet het weer). Toen vertelde de andere vrijwilligers dat hun de komende dagen geen water zouden hebben omdat gastgezin geen geld meer had. Zo zie je dus hoe groot de verschillen zijn, ik heb het over WiFi en hun over water, niet eens drinkwater maar gewoon kraanwater. A fijn vervolgens kon ik fijn vertellen over het heerlijke verse chocolade croissantje dat ik had gekregen en hadden hun het moeten doen met rijstepap. Zelfs hier in Nepal wordt ik dus verwend. 
Terug naar de examenresultaten. Alle leraren zitten in rijen. Wanneer een kind aankomt met zijn ouders krijgen ze een soort van nummertje en vervolgens kunnen ze naar hun docent om te kijken of ze gezakt of geslaagd zijn. Veel nerveuze kopjes heb ik voorbij zien komen. Docenten die preken gaven aan de kinderen en uitleg gaven aan de ouders over de resultaten, ouders die hun gezakte kinderen meesleepten aan de oren en boze ouders die rechtstreeks vertrokken naar Binod de directeur. Het was een bijzondere ervaring. Ook waren er een hoop blije kinderen en trotse ouders, een prachtig gezicht. Helaas waren er ook tranen en sippe gezichtjes bij sommige kinderen van het weeshuis. Ik heb maar eens al m'n opvrolijk tactieken uit de kast getrokken en zo veel mogelijk geprobeerd de kinderen gerust te stellen, na afgelopen jaar weet ik uit eigen ervaring wel wat men allemaal bij mij heeft geprobeerd dus ik had een breed assortiment aan tactieken. Toen we smiddags in het weeshuis kwamen waren de meeste kinderen gelukkig weer vrolijk. 

De volgende dag, zaterdag, zijn we met de kinderen uit het weeshuis meegegaan naar de kerk, de kinderen en binod en zijn vrouw zijn namelijk christelijk. Dit werd een ervaring die ik niet snel zal vergeten. Links zaten de vrouwen op hun knieën en rechts de mannen. Er werd gezongen en verhalen voor gelezen, maar niet zo als in Nederland, er werd geschreeuwd en de armen gingen in de lucht. Vrouwen vertelde over hun leven en de rol van god hierin en daar kwamen soms tranen bij kijken. Het was ontzettend indrukwekkend maar duurde wel heel lang, van half 10 tot half 3. Vervolgens hebben we gebruik gemaakt van de happy hours in lake Side en zijn dus cocktails gaan drinken, genieten. 

De volgende dag zijn we redelijk bijtijds opgestaan en vervolgens spullen gaan kopen voor het weeshuis, de andere vrijwilligers hadden hier geld voor beschikbaar. Vervolgens zijn we een overvolle bus gestapt richting lake Side en hebben we rustig wat geshopt en gedronken. Onze afding tactieken bereiken het hoogtepunt: give me a good price because I'm blond, and he did. Waar m'n haar wel niet goed voor is. Vervolgens zou er een nieuwe vrijwilligster komen, binod zou haar naar ons toe brengen. Maar dit ging weer echt op z'n Nepalees (wij noemen zulk soort dingen tegenwoordig nepali-style), het duurde oneindig en elkaar vinden was al helemaal onmogelijk. Uiteindelijk hebben we elkaar toch gevonden bij café Amsterdam. Vervolgens hebben we gegeten met Nederlandse Leidse dokters in spe die we hebben ontmoet en lekker genoten van de happy hour. Vervolgens hebben we ontzettend hard kunnen lachen met het naar huis gaan, wat een ramp met z'n 5en in een mini taxi, Kelly stapte nog even in de verkeerde taxi en vroeg zich toen af waar iedereen was (we hebben hier nog steeds de slappe lach om). Deze avond leverde vele hilarische momenten op. 

Vandaag is een van m'n dromen uitgekomen, ik ben wezen paragliden. Ik keek er al heel lang ontzettend naar uit en m'n verwachtingen kwamen uit.Het uitzicht was prachtig en het gevoel van vrij zijn was geweldig. Het was echt een ervaring om nooit te vergeten. Vervolgens zijn we weer naar het weeshuis gegaan en gaan kijken bij de bedden die wij hebben gesponsord. Hier zijn we ook iets meer te weten gekomen ober de achtergronden van de weeskinderen , en deze zijn verschrikkelijk bij sommige. Ik verlangde opeens heel sterk naar m'n ouders en zus. Ik ga nu bijna slapen en lekker dromen over het gezellige tafelen met z'n vieren met een heerlijk Hollands prakkie.