Ik geef het toe. Ik heb het de afgelopen periode ont-zet-tend druk gehad met afstuderen. Maar nu ben ik klaar en kan én wil ik mij weer voor de volle 100% inzetten voor wereldsupporter.

Gelukkig heb ik toch niet alleen maar stilgezeten. Zo heb ik actief het nieuws over het buitenland gevolgd. Ik werd bijvoorbeeld getipt door een andere wereldsupporter over het ‘One World’ Magazine, een echte aanrader! Ook heb ik meerdere (leuke!) discussies gevoerd met vrienden/familie/kennissen over wat ik in Indonesie heb gedaan en wat het nut daarvan is. Zo heb ik meerdere mensen uiteindelijk ook kunnen overtuigen om een biobak te nemen en het gebruik van plastic tasjes omlaag te brengen, waaronder mijn eigen ouders!

Ook de kinderen op Scouting, waar ik leiding geef, heb ik kennis leren maken met de dingen die in ontwikkelingslanden gebeuren en hoe zij hun steentje kunnen bijdragen. Door middel van toffe activiteiten, zoals water dragen op het hoofd, hebben we ze spelenderwijs met thema kennis leren maken.

Maar goed, even terug naar iets heel anders. Facebook, toch een raar fenomeen. Iedereen post maar wat ze aan het doen, wat ze eten, hoeveel punten ze nou weer hebben in Candy Crush, maar ook waar we als Nederlanders goed in zijn: de ‘first world problems’. En dat laatste is nou net waar ik het hier over wil hebben. Stiekem moet ik altijd wel een beetje om lachen als mijn hele Facebook weer gespamd wordt met het feit dat de trein vertraagd is, of dat nu net jouw merk hagelslag bij de supermarkt op is. Want waar maak je je druk om?! De wereld vergaat echt niet.

Eerlijk is eerlijk, ik betrapte mezelf vroeger ook op dit soort ‘geklaag’. Niet op Facebook, maar wel in het echt. Sinds Indonesie heb ik echter de instelling: Trein vertraagd? Boeien, dan wachten ze maar wat langer op me. Hagelslag op? Doe eens spontaan en neem een ander merk. In een ontwikkelingsland leer je veel meer relativeren en de kleine dingen waarderen. Ik kan soms intens genieten van de zon die doorbreekt en het spontane. Leuk om opeens je vriend te verrassen aan de andere kant van het land, of verstoppertje te spelen in de Ikea.

Het leven is zo veel leuker in een versnelling minder! Dus geniet van de kleine dingen, doe eens iets spontaan, maar bovenal: laat je vooral niet kisten door de kleine tegenslagen. De zon breekt wel weer door.