De laatste dagen van januari heb ik zoveel meegemaakt, gezien en geleerd, dat ik wel tien blogs kan schrijven. Ik zal het echter beperken tot drie, zodat het voor jullie nog te behappen valt. Ik hoop wel dat jullie tijd hebben om te lezen, want het is allemaal erg interessant. Dat schijnt mijn nieuwe stopwoordje te zijn; interessant. Alles wat ik hoor en zie is zo interessant, ik krijg echt een overdaad aan nieuwe informatie. Dus als iemand me wat synoniemen van interessant kan geven, -liefst in het Engels- graag! Kan ik mijn vocabulaire wat verder uitbreiden.

Dit verslag gaat over de Internaional Conference on Mining in Mindanao, wat ik heb bijgewoond samen met Francis van Greenpeace. Die man is snel gestegen op mijn lijstje van favoriete mensen. Hij is een ontuiputtelijke bron van informatie en ervaringen, van tijdens het verzet tegen president Marcos tot werken in verschillende NGO's met uiteindelijk 13 jaar voor Greenpeace. Ik kan wel heel de dag naar hem luisteren. Gelukkig praat hij graag, dus dat is geen probleem

Voor ik verder ga moet ik helaas aangeven dat een waarschuwing op zijn plaats is. Het volgende stuk is niet geschikt voor (jonge) kinderen. Ik heb nogal wat schokkende dingen te horen gekregen die wel belangrijk voor ons zijn om te weten, maar die hen nog even bespaard kunnen blijven. Ik beloof dat de volgende twee verslagen wel leuk zijn om met elkaar te lezen.

De conferentie werd georganiseerd door en voor NGO's die tegen de mijnbouw bedrijven zijn. Deze waren dus niet uitgenodigd. Het doel van de conferentie was dan ook om ervaringen uit te wisselen en een sterk standpunt in te nemen. Hier waren de mijnbouw bedrijven het natuurlijk niet mee eens. Daarom werd er tegelijkertijd een conferentie georganiseerd pro-mijnbouw. Ook stond er een groot artikel in de krant die de deelnemers van de anti-miinbouw conferentie zwart maakte. Dit was in de krant waarvan de eigenaar getrouwd is met een dochter van één van de belangrijke personen binnen een mijn-organisatie. Lekker objectief dus. Natuurlijk is dit maar een topje van de ijsberg aangaande de spelletjes die de mijn-organisaties spelen.

Waar te beginnen? Er zijn zoveel misstanden dat mijn hoofd ervan tolt. Maar voor jullie moet ik het natuurlijk wel op een rijtje krijgen.
Allereerst maar de ecologische gevolgen. De Filippijnen zijn gelegen op de Ring of Fire, wat onder meer betekent dat ze meerdere actieve vulkanen hebben. Nu is er een mining company die een nieuwe mijn wil graven in Tampakan. Dit is naast een actieve vulkaan, geen slapende maar een actieve! Daarnaast vergroot het 't aantal seismografische trillingen. Toen dat in Engeland een keer gebeurde, werd het boren binnen een week gestopt. Hier nemen ze het voor kennisgeving aan en gaan vrolijk verder met de voor bereidingen. Hoewel het bij wet verboden is om daar een mijn te starten, heeft het mijnbouwbedrijf toch een aanvraag ingediend. De eerste keer is het afgewezen maar ze gaan toch door met de voorbereidingen. De mensen die ik erover gesproken heb, hebben er een hard hoofd in dat de regering lang stand houdt.

Het blijft echter niet bij aardbevingen, tsunami's en vulkaanuitbarstingen. Het giftige restafval zal opgeslagen worden in de buurt van een meer waar het drinkwater voor de omliggende dorpen vandaan komt. Om deze twee opslagplaatsen te scheiden willen ze een dam bouwen. Door de ligging is het echter niet zeker of die dam het houdt, ook al is het de beste kwaliteit. Misschien wel voor de periode dat de mining company daar aan het werk is, maar de Filippino's blijven daar natuurlijk veel langer. Eén van de sprekers stelde tijdens een vergadering met het mijnbouwbedrijf de vraag hoeveel mensen er zouden sterven als de dam brak was het antwoord “Dat is een onethische vraag.” Een onethische vraag!! Eerder een onethische acie! Bekijk een korte documentaire over de dam: httppublic://blog/pamflet_0.jpgwww.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=hoYTNEli8gA

De spreker in kwestie was een Engelsman van voorbij de 50, die gewerkt heeft voor de Wereld Bank. Nu werkt hij pro Deo tegen mijnbouw als adviseur van de overheid. Het is indrukwekkend om zo'n nette heer zo emotioneel te zien worden over dit onderwerp. Hij was zo kwaad over het verslag dat het mijnbouw bedrijf had opgesteld. 3000 pagina's waarin pas aan het einde in een appendix staat dat de mijn zeer waarschijnlijk veel levens zou kosten en een gevaar is voor het milieu. Dit concluderen ze zelf en ze gaan toch door! Het draait allemaal om geld.
Een Filippijnse collega van de Engelsman is afgelopen november vijf keer in zijn mond geschoten, waarna hij is overleden. Een Schotse priester die hier al tientallen jaren werkte, is afgelopen oktober vermoord. Dit, omdat zij in opstand kwam tegen mijnen.

Ik zou jullie graag de tijd geven om dit te verwerken, maar er is meer. En ik kan het wel gebruiken om het van me af te schrijven.
De inheemse bevolkingsgroepen worden hier nog steeds ernstig gediscrimineerd. Om dit tegen te gaan zijn er wetten opgesteld die aangeven dat het hun eigen land is wat niet zomaar mag worden ingenomen. De “beste” gebieden om te mijnen bevinden zich voornamelijk op hun grond. Daarom moet er Informed Consent gegeven worden om het aan de mijnbouw bedrijven over te dragen. Deze hebben echter een eigen manier gevonden om hier mee om te gaan. Er wordt een weekend georganiseerd in een luxueus hotel waar ze worden ingelicht over de voordelen van de mijn. Soms moeten ze een lijst invullen om aan te geven dat ze de vergadering hebben bijgewoond. Daarna wordt er een brief aan vast geniet waarin staat dat de volgende mensen allemaal hebben ingestemd met de mijn. Of er wordt tijdens de vergadering gevraagd wie een snack of iets anders wil. Ze steken hun hand op, er wordt een foto gemaakt. “Deze mensen stemmen allemaal in met de mijn”

Het toeval wil dat ik nu een boek aan het lezen ben over de Cherokees in Georgia. Daar werd goud gevonden, waarop de president besloot dat het land nu van de Georgianen was, ondanks eerder ondertekend verdrag. De Indianen werden verzocht te verkassen naar ander grondgebied. Erg veel overeenkomsten dus.
Nu is het echter niet de overheid die eraan verdiend. Er hoeft maar 2% van het totaal aan belasting afgedragen. Met hun nieuwe aanpak 'wij zijn goed voor de gemeenschap, wij investeren in scholen e.d.' krijgen ze zelfs geld terug om hieraan te besteden. Dat hebben ze natuurlijk helemaal niet nodig. Een docent van de Universiteit van de Filippijnen heeft onderzoek gedaan naar armoede in verschillende sectoren. Hieruit bleek dat in de afgelopen 20 jaar armoede in het centrum waar de activiteit plaats vindt (o.a. agricultuur, visserij, toerisme) is gedaald, op 1 sector na. Je raadt het waarschijnlijk al: mijnbouw. Dat het goed is voor een gemeenschap om een mijn in de buurt te krijgen is dus niet waar. Slechts een aantal mensen worden er rijker van, waardoor in die gebieden de prijzen voor voedsel en drinken omhoog gaan. Niet iedereen werkt natuurlijk in de mijn, waardoor voor hen levensmiddelen niet meer te betalen zijn.

Goed, ik ben hier nu al langer dan 2 uur mee bezig geweest, dus hier laat ik het even bij. Ik zou graag weten wat jullie hiervan vinden. Als jullie vragen hebben hoor ik het graag. Dan kan ik het hier verder uitzoeken.
Het is niet mijn bedoeling om jullie wanhopig te maken. Er zijn veel Filippino's die zich inzetten om de wereld wakker te schudden. Het is denk ik vooral belangrijk om de thuislanden, de landen waar de mijnbouw bedrijven vandaan komen, zoals Canada, Australië, e.d. te laten weten dat we het hier niet mee eens zijn. Zo kunnen zij regels opstellen waar de organisaties zich aan moeten houden, en waar overtreding ervan maatregelen tot gevolg heeft. De landen waar mijnbouw plaatsvindt hebben onze hulp nodig om tegen deze grote bedrijven in te gaan. Het is immers ook onze planeet die verwoest wordt.