Inmiddels ben ik alweer een heel lange tijd terug in Nederland. Het wennen aan Nederland ging voor mij heel snel, zelfs toen ik net terug kwam. Ik vond dat vrij schrijnend: zo vanzelfsprekend is alles niet! Ik sta er wel veel vaker bij stil toen ik dat merkte dat ik zo makkelijk weer wende. Ik ben een dankbaarder mens geworden. En dat is niet zozeer omdat ik Afrika als een slecht land heb ervaard, zodat ik nu extra blij ben met mijn luxespulletjes. Nee, gewoon het feit dat ik onbezorgd op mijn fietsje naar mijn school fiets en weer eens mijn veel te dure boeken uit mijn tas haal en les krijg met een digibord. Zo vanzelfsprekend is dat niet! Daar mag ik best heel dankbaar voor zijn!
Ik merk bij mezelf dat ik altijd wel geneigd ben heel veel dingen wel doodnormaal te vinden. Onderwijs, bijbaan, leuke dingen met vrienden, even weer nieuwe kleren kopen... Dat is toch gewoon normaal dat ik dat heb en kan? Gewoon vanzelfsprekend toch? Iedereen doet dat met wat hij of zij gewend is: bezit normaal vinden en niet stilstaan bij het feit dat. Je moet ook tevreden zijn met wat je hebt gekregen. Daar mag je best eens bij stilstaan! Hoe erg het verschil in bezittingen ook is op de wereld, juist ik zou meer tevreden moeten zijn, omdat ik gezegend ben met duizenden extra's! Dus op zijn minst kan ik er even bij nadenken en eventjes dankbaar zijn.
Je hoeft niet altijd meer, meer, meer. Helemaal niet zelfs. Gelukkig zijn hangt niet echt af van materiële zaken. Tuurlijk maakt helemaal geen geld wel ongelukkig, als je geen primaire levensbehoeften kunt kopen raak je natuurlijk in de knel.
Wees gewoon niet ondankbaar als je op een plek als deze opgroeit met een scala aan kansen voor je in de toekomst. Je wordt een rijker mens door vaker stil te staan bij wat je wel hebt, in plaats van wat je niet hebt. Neem dat maar van mij aan. Count your blessings!