Om 06:00 uur begon een haan al fijn met kraaien en waren veel mensen in de gemeenschap allang uit de veren. Gelukkig konden wij nog een uurtje doorslapen om vervolgens om 07:30 aan het ontbijt te verschijnen. (Boterhammen met pindakaas en suiker, ei en ranzige thee)
We gingen vandaag de daken afmaken maar Fokke, iemand uit mijn groepje, en ik werden bij het andere groepje ingedeeld omdat bij dat huis nog veel meer moest gebeuren. Het groepje dat gisteren een badhokje gemaakt had, ging vandaag poetsen bij de Thundu Primary School van twee dagen geleden.
We liepen naar het huisje en er lag alleen een houten frame op. Al het riet en bamboe moest er dus nog op. Dat was veel werk maar we konden toch niet allemaal tegelijk op het dak zitten dus vaak hadden we weinig te doen.
Op een gegeven moment gingen we wel als echte Afrikanen met emmers met, in dit geval, droge aarde op ons hoofd rondlopen. Dit werd gebruikt om, gemengd met water, een nieuwe vloer in het huisje aan te leggen. Dit moet kennelijk elke drie weken gebeuren en een groepje van vier ging dit nu doen. Het huisje bleek van een vrouw te zijn van rond de 60. Zij heeft HIV en enkele van haar (klein-)kinderen ook. Terwijl het dak en de nieuwe vloer afgemaakt werden, ging ik met de rest van de groep richting een soort ziekenhuisje. Dit zou twintig minuutjes lopen zijn maar in Nederlandse termen is dat ongeveer drie kwartier. Het was wel een mooi wandeltochtje, We liepen door een groot deel van de gemeenschap, staken riviertjes over en kwamen langs een heleboel huisje.
We kwamen aan bij het ziekenhuisje dat eigenlijk officieel een health centre genoemd wordt. Er is een kleine operatiekamer, enkele bedden voor korte behandelingen, een apotheek en wat voorraadkamers met medicijnen maar voor echt grotere behandelingen moeten de mensen uit de gemeenschap naar het grotere ziekenhuis bij Zomba.
We moesten even wachten (typisch Afrika) en kregen toen een schort en mondkapjes om en handschoenen aan. Dit wekte erg de verwachting dat we flink konden gaan schoonmaken maar uiteindelijk mochten we alleen het gras vegen (geen grap) en de goot rondom het gebouw schoonmaken. Dit leek voor ons gevoel een beetje nutteloos werk maar voor een ziekenhuis is het wel belangrijk om er schoon en verzorgd uit te zien. Bovendien konden de mensen die dit werk normaal doen nu ander nuttig werk verrichten.
’s Avonds heeft Judith, de Nederlandse coördinator die hier woont, ook nog even uitgelegd dat ook het feit dat wij hier alleen al zijn ook indirect mensen helpt maar dat hebben we zelf niet zo door. Zo hebben Joy en Grace en de mensen die bij Pakachere werken nu wel een inkomen dankzij ons.
Om 13:00 uur zouden we eigenlijk lunchen bij Yodep maar dat is uiteindelijk 14:30 geworden (ook typisch Afrikaans). Er was gelukkig wel een busje voor ons geregeld zodat we niet helemaal terug hoefden te lopen.
Onze lunch bestond uit koude spaghetti met koud ei, koude saus en rauwe wortel. We hadden allemaal honger dus het smaakte best goed.
Hierna moesten we onze tenten weer gaan inpakken en toen we daar klaar mee waren, verzamelden zich allemaal mensen op het voetbalveldje. Vooral veel kinderen die begonnen te trommelen en dansen als een soort afscheidsceremonie voor ons. Een paar kinderen hadden maskers op en begonnen met een dans en al gauw was bijna iedereen aan het dansen. Het was heel gezellig.
Toen we afscheid genomen hadden van de lieve kinderen, reden we weer in de busjes terug naar Pakachere. Daar aangekomen moesten we, hoe kan het ook anders, de tenten weer opzetten.
Met het avondeten werden we verrast met, heel exotisch, wortelstampot (hutspot). Van Hollands eten kom ik niks tekort. (behalve chocola) (oh jeetje chocola) (chocola)
Hierna kam dus het toespraakje van Judith en daarna ook Joy die heel lovend over ons sprak en zei: ‘Don’t let anyone call you the leaders of tomorrow, because you are the leaders of today AND tomorrow.’ en hij zei dat hij ons een heel goede groep vond. Dat was heel lief.
En TOEN was het tijd voor chocoladetaart en worteltaart want die verkpoen ze bij Pakachere en het is zo lekker, jeetje.
’s Avonds werd er een bao tournament georganiseerd. Bao is het meest populaire spel hier in Malawi en wordt gespeeld met knikkers op een bord met allemaal vakjes. Ik snapte er in het begin weinig van (en ik sliep al half) dus ik verloor al meteen.

So far dag 6. Liefs, Marieke

do 11-07-2013

Nou daar ben ik dan weer, thuis. na 17 super leuke dagen in en naar Malawi ben ik weer thuis, wat eigenlijk heel erg raar voelt. Wat het meest raar voelt is het feit dat ik nu weer alleen zit, na met deze mensen zo veel te hebben op getrokken, begonnen ze meer als familie te voelen. Ik hoop ze nog een keer te zien en vooral te spreken.

Maar wat heb ik nou gedaan in Malawi? Ik vergeet waarschijnlijk heel veel, maar ik ga het toch proberen. 

We vertrokken van af Brussel, toen kwam er een tussen stop in Parijs en toen door gevlogen naar Abbis Abeba, onderweg heb ik gelukkig wel een beetje kunnen slapen. Daarna moesten we overstappen in Abbis Abeba, daarvoor moest wel ongeveer 2 uur gewacht worden. Toen we eenmaal in Lilongwe aankwamen kwam en op het asfalt waren uitgestapt, kwam ook de nieuwe president van Malawi aan, met zo'n militair orkest er bij en een drukke boel. Toen de man was uitgestapt en in zijn limo onder politie escorte vertrok ging de meenigte die was gekomen achter hem aan. We gingen maar eerst eens de tassen en koffers halen en natuurlijk een stempel in het paspoort. Toen we eenmaal de koffers en tassen gepakt was het eerst wat mij opviel in de aankomst hal de drukte die daar was aan mensen. Buiten was het ook druk en dan vooral met aanhangers van de nieuwe president. Toen ons vervoer aan kwam vertrokken we richting Zomba, het duurde toch nog een uur of 6 voor dat we er waren. We kwamen aan toen de zon al lang en breed onder was. De tenten moesten nog worden opgezet en er moest ook nog gegeten worden. Het eten zal wel prima gesmaakt hebben, want ik schreef er niks over in mijn reisdagboek. Die tenten opzetten was toch wel lastig vooral omdat ik de eerste nacht alleen sliep. 

Na de eerste nacht in Malawi ging ik maar eens de douche verkennen. Het ontbijt was iets van toast met jam/boter of melk en cornflakes. Enige tijd daarna hadden we Chachewa les. Na de les moesten we dit in praktijk brengen met een soort speurtocht door Zomba en moesten er foto's gemaakt worden van gebouwen en mensen, in elke foto moest iemand uit ons groepje aanwezig zijn. Het was blijkbaar een competitie ,want mijn groepje had gewonnen en we kregen.... suikerriet! Daarna hebben we allemaal wat gegeten en werden er inkopen gedaan. Voor de dames een rok en voor het avond eten kippen en groenten. Even later werden kippen geslacht en geplukt door ons en ook werdt door ons de groenten gesneden. Even later werdt er gegeten, smaakte goed.

De volgende dag (4) was wakker worden, douche en tenten afbreken en daarna ontbijten. het ontbijt was weer toast in Zomba met een ei of jam/boter/pindakaas. Toen vertrokken we naar het project CHAYON. Toen we daar aankwamen was het een stormvloed van kinderen en ze wouden allemaal helpen met de spullen naar het schooltje brengen, waar we verbleven. Toen zijn we daar met de kinderen gaan spelen. Toen zijn we de community in gegaan en bij een oude vrouw gewassen, die paar kledings stukken waren wel te doen. We hebben bij haar in haar huisje gezeten, het was blijkbaar een goed huisje. We hebben ook nog een afval gat gegraven en gedanst. Dit was ook de eerste dag dat het gat inbeeld kwam. 

Er was al een wc-gat gemaakt deze was te groot om alleen met stenen aftedekken, dus er was bamboe nodig om de stenen en nat zand op te doen. Deze bamboe zijn we gaan halen enkele meters verder op. Het hakken was leuk om te doen maar wel zwaar. Toen gingen we de stenen halen die er op moesten, deze er op en toen de aarde met water en aarde zonder water. Toen dat allemaal gebeurt was mochten we weer terug naar de tenten, we hebben die dag ook nog met kinderen gespeeld. We vertrokken weer richting Zomba aan het eind van de middag. Weer terug in Zomba gingen we de tenten opzetten en wat eten.

De volgende dag (6) na het afbreken van de tenten en het onbijt met de toast, gingen we via een rit van anderhald uur aan in St. Lukes voor een rondleiding, toen werden er foto's gemaakt en gingen we richting Liwonde nationale park waar we de volgende dag een safari zouden hebben. We gingen eerst nog naar een zwembad in de buurt. en toen slapen en deze keer niet in tenten, wat een leuke en fijne afwisseling was.

De volgende dag (7) gingen we om 6 uur in de ochtend op safari, waar we olifanten, bokken, apenen nog een paar andere dieren hebben gezien. Toen we terug kwamen voelde ik mijzelf niet zo goed en ben ik het bed maar ingekropen. Al snel merkte ik dat het diaree was. Dus van het ontbijt heb ik helaas niet zo veel gegeten ondanks dat het er allemaal heel lekker uitzag. Er was ook nog een boodtocht, maar daar ben ik niet om mee geweest, omdat ik ziek was.

De volgende dag (8), gingen we weer terug naar Zomba. de diaree was gestopt, ik was natuurlijk nog niet helemaal 100% fit, maar het ging weer de goede kant op. We zijn toen naar St. Lukes geweest om zeker te zijn dat ik en enkele andere geen Malaria hadden, wat ook niet het geval was. We zouden naar Zomba plateau gaan, maar ik en de andere zieken bleven achter.

De volgende dag (9), was de diaree weer terug, met een diaree remmer er in hield het al snel weer op. We gingen naar LIYO toe, toen we daar aankwamen werden de tenten weer opgezet en toen naar het eerste project toe. Het deel van de groep waar ik in mee ging, ging een 'wc' bouwen. Het was best wel ver lopen, over een riviertje, bomen, en grote stenen. Toen we eenmaal aan kwamen gingen Noah en ik bamboe hakken en dan de kleine takken er af hakken met een groot hak mes. Toen liepen we weer terug naar de andere twee en die hadden intussen een soort modder gemaakt waar mee ze de stenen, die op de bamboe werden gelegd gingen bedekken. We zijn met de hele groep achter in een pick-up truck gezeten en zijn toen naar een project geweest.

De volgende dag (10), werdt er ontbeten met toast, deze keer kon er bruine suiker op, met boter of een soort pindakaas. Daarna gingen we met zijn 4e stenen halen, toen we er heen gingen zaten we achter in een vrachtwagen. Dit hebben we twee keer gedaan en toen namen we pauze en nam en ander deel van de groep het over. De bakstenen werden vier hoog en drie breed gestapelt. Toen was er een pauze en ging een paar van mijn groep vrijwillig water halen en de rest van ons nam de tijd om te ontspannen. Toen was er daarna avond eten bij kaarslicht omdat er geen stroom was.

De volgende dag (11), werdt er natuurlijk weer ontbeten net als de dat ervoor. Toen gingen we de gemeenschap weer in. Mijn groepje ging een dak reparatie afmaken dat de dag ervoor begonnen was door een deel van de groep. Ik vond het wel leuk om op het dak te staan, het dak werd gemaakt van hout en stro. Toen dat klaar was gingen we weer terug richting te de tenten en zo. Toen we weer terug waren werden er snel nog even foto’s gemaakt en vertrokken we naar een ander project. Het andere project dat we bereikte na enkele uren in een busje gezeten te hebben heet MAWA. We hebben daar een rondleiding gekregen op het schooltje en de gebouwen er om heen. Toen hebben in een gebouw binnen gezeten en wat gegeten, na het eten werd er een namen rondje gedaan en zijn we naar het voetbalveld gelopen. Na ongeveer 10 min te hebben gelopen mochten wij als tegen hun lokale meisjes team spelen, we hadden net verloren. Daarna speelden twee lokale teams tegen elkaar en daarna mochten wij de boel afsluiten tegen het verliezende team, waarvan wij helaas ook verloren hebben, maar het was wel spannend. Toen we eenmaal weer vertrokken waren richting Zomba waren we weer aangekomen bij Pakachera voor de laatste keer. Toen daar avond eten gehad wat zeer goed smaakte. Tenten opgezet en nog in de avond wat gedaan en uiteindelijk slapen.

De volgende dag (12), na het ontbijt en de tenten weer afgebroken en de busjes weer ingestapt. We kwamen aan bij lake Malawi na een ongeveer 4 uur durende bus rit. Het was een adembenemende uitzicht, we mochten helaas niet zwemmen in het meer, want dan zouden we ziek worden. Tenten opgezet en toen, gingen we met een deel van de groep op het strand zitten lekker in de zon te ontspannen, beetje gekaart, nou ja een poging daar toe. Binnen het al bekende bawo spel gespeeld, was leuk om te doen.

De volgende dag (13), In de ochtend werd ik wakker van de zon. Meteen er uit gegaan en over het strand gelopen(, natuurlijk wel even aangekleed). Daarna gedouchte en ontbeten. Even later hadden we nog wat tijd voor onszelf en was er een boot tocht over lake Malawi wat erg leuk was er vooral lekker ontspannend. We stopten onderweg op enkele eilanden waar je nog lekkerder kon relaxen, vooral op van die grote stenen lukte het erg goed.  Toen we terug waren bij aan het strand, was er nog meer tijd voor onszelf en na het avond eten heb ik nog meer Bawo gespeelt, was ook weer leuk.

De volgende dag (14), weer wakker van de zon geworden, rond een uur of 6. Om 9 uur pas ontbeten. Na het ontbijt werden er souvenirs ingeslagen, waar ik geen uitzondering in was. Toen lunchen en weer de middag voor onszelf. Na het avond eten gingen we naar het strand en was er een soort kampvuur en er was ook nog een bandje van lokale jongens die allemaal liedjes speelde, dat was erg leuk. Toen heb ik tot een uur of 1 op het strand gelegen met een paar, was erg leuk om elkaar beter te leren kennen.

De volgende dag (15), deze keer pas om half acht wakker, deze keer wel weer om 9 uur ontbeten, het smaakte me erg goed. Na het ontbijt zijn we met de hele groep op het strand gaan zitten en het over de reis gehad, het voelde een beetje als een afsluiting en daardoor heel erg raar. Toen dat geweest was en er gelunchte was en ook de tenten weer afgebroken waren zijn we vertrokken naar Lilongwe. We kwamen er aan na een busrit van dik vijf uur. Ik merkte we dat ik erg moe was onderweg en vooral toen we daar aankwamen. Tenten weer opgezet, het ging veel makkelijker dan de eerste dag, wat toch wel fijn is.

De volgende dag (16), om 7 uur er uit en om 8 uur ontbeten was wel oke, dat ontbijt, tenten werden afgebroken voor het ontbijt. Daarna zijn we in de busjes naar het vliegveld gereden wat ongeveer 1 uur duurde. Toen afscheid genomen van onze locale expeditie leiders en de chauffeurs die ons rond gereden hebben. Natuurlijk nog even een foto gemaakt met de hele groep in een busje. Toen hadden we het vliegtuig nog bijna gemist ook. Toen hebben we drie uur gewacht in Abbis Abeba, ik heb er zelf nog een beetje kunnen slapen op de grond en tegen een muurtje. Toen we naar het vliegtuig toe gingen was de gate verplaatst, maar niet op de borden. We kwamen net aan toen er werd begonnen met boarden, we waren er dus om kwart voor 12. De tickets die ze gaven waren verspreid door het vliegtuig, in het eerste vliegtuig zat ik naast twee Amerikanen, daar heb ik wat mee gebabbeld.

De volgende dag (17), De tweede vlucht hebben we met een hoop mensen gewisseld en zaten we alsnog bij elkaar, nou ja bijna want het was nog steeds in twee groepen. We kregen om twee uur s ’nachts nog wat te eten, ik had liever geslapen maar goed het was wel te doen. Toen we rond 8 uur lande op Brussel mochten we uitstappen op het asfalt en zijn we met een bus richting de bagage gegaan. We hebben eerst de bagage gehaalt en toen afscheid genomen en de tranen vloeiden. Toen naar de ouders en vooral naar mijn moeder. Ik stond buiten rond een uur of 10 en toen met de auto naar huis, waar ik rond 12 uur aankwam. Toen was ik weer thuis.

Ik heb het echt super leuk met ze gehad en ik mis ze wel weer nu ik weer thuis ben.