In dit hoofdstuk draait het om het raakvlak van de gedragswetenschappen en het strafrecht. De rechter moet tijdens het strafproces rekening houden met het al dan niet aanwezig zijn van een (persoonlijkheids) stoornis, het psychisch welzijn van verdachte en persoonsfactoren.Bijvoorbeeld een stoornis kan ervoor zorgen dat iemands wilsvrijheid wordt beperkt waardoor die persoon niet goed beslissingen kan nemen. Derhalve kan hij of zij niet geheel verantwoordelijk worden gehouden voor het delictgedrag. Concreet betekent dit een lagere straf of ontslag van rechtsvervolging.Er kunnen ook ook andere omstandigheden zijn (bijv. noodweer) die de geest van de dader beïnvloeden, dit levert een andere strafuitsluitingsgrond is.De rechter neemt in zijn oordeel de verwachting van de mate van gevaarlijkheid van de verdachte in de toekomst mee. De stoornis is hierbij één van de beste voorspellers, er moet dan...