Ik intervieuwde de 16 jarige Mbali;

"Heb je het hier naar je zin?"
"Ja over het algemeen ben ik bel tevreden hier, maar het is jammer dat we hier niet weg kunnen. Tot onze 24ste moeten we hier blijven en daarna moeten we werk zoeken."

"Weetje zelf waarom je hier terrecht bent gekomen?"
"Ja... Mijn vader had mijn moeder verlaten na haar zwangerschap, wegens AIDS. Hij wilde het niet op z'n geweten hebben en heeft dus mijn moeder verlaten. Tijdens de zwangerschap raakte mijn moeder geinfecteerd, waarna ze na 4 dagen was gestorven. Ik was alleen nog in leven, en Mother of Peace heeft mij weten te redden. Dat is wat ik na 12 jaar heb gehoord.."

"Denk je nog wel eens aan ze?"
"Ja, het is moeilijk maar ik probeer het zo min mogelijk te doen. Soms vraag ik mezelf wel af hoe ze eruit zagen en hoe ze als persoon waren."

"Zou je liever hier bij Mother of Peace zitten of bij je moeder?"
"Dat vind ik een hele moeilijke vraag maar ik denk uiteindelijk van niet, want ze zou waarschijnlijk niet het geld hebben om mij naar school te sturen, en hier ga ik elke dag naar school zodat ik later zelf kan werken."

"Wat zou je later willen worden?"
"Later zou ik het liefst mijn eigen sieradenwinkeltje willen hebben, sieraden vind ik erg mooi en daar zou ik later dus meer mee willen doen."

Ik bedankte haar natuurlijk hartelijk voor het intervieuw, want het is namelijk erg gevoelige informatie die ik vroeg.