Storm

De storm die hier in december heeft huisgehouden kwam van uit het niets, is zomaar weer vertrokken en heeft behoorlijke schade achtergelaten. Zo’n storm, ook al was hij onzichtbaar, heeft vandaag mijn dag door elkaar geschut. Om ongeveer tien uur arriveerde we bij de gipsy’s gezamenlijk met alle kinderen van Samugam. Agni, Swathi en ik beginnen met een rondje over het terrein (ieder zijn eigen weg), de kinderen spelen met de gipsy kinderen of lopen met ons mee. Iedereen is vrij om te doen wat hij of zij wil. Een beetje te vrij is vandaag gebleken. Vier van onze zeven kinderen zijn weggelopen. Toen dit eenmaal was ontdekt hebben we alles afgezocht. Totale paniek! Het terrein (incl. de vuilnisbelt en omliggende velden tot aan Pondi) is vele vierkanten kilometers. Ga dat maar eens afspeuren. Met fietsen, scooters, het busje en te voet hebben we gezocht, maar geen spoor. Aangezien we ook niet wisten hoeveel voorsprong ze hadden was het zoeken naar een spelt in een hooiberg.
Deze vier kinderen (1 jongen en 3 meisjes) waren nog niet zo lang bij Samugam. Van Bruno heb ik vernomen dat de meeste kinderen er heel veel moeite mee hebben om hun straatleven op te geven. In het tehuis moeten ze zich aan bepaalde regels houden, wordt hun haar afgeknipt (omdat ze zoals bijna alle kinderen onder de luizen zitten), moeten ze zich wassen en krijgen ze scholing. Voor de kinderen is het zo moeilijk om zich hieraan aan te passen dat ze liever op straat leven dan in een tehuis waar ze eten krijgen en een dak boven het hoofd hebben. Ook vertelde Bruno dat ze al eerder een plan hadden gemaakt om te “ontsnappen”, maar dat het tot nu toe door geen enkel kind was doorgezet.
Ik weet nog niet wat ik het ergst vind. Het idee dat de kinderen vanavond ergens op straat slapen (en geloof me dat een straat in het veilige Heiloo een vijf sterren hotel zou zijn vergleken bij de straten hier). Of het idee dat we ze bij Samugam niet genoeg hebben kunnen geven om te willen blijven. Volgens Bruno gaat dit goed komen en vinden we de kinderen terug, maar op dit moment voel ik me net een palmboom die door de storm geknakt is.