Blog 4 tijdens reis

’s Ochtends hebben we bij Kim en Kim een heel lekker uitgebreid ontbijt gekregen. We zijn toen opnieuw huisbezoeken gaan doen. Deze keer op de boda-boda (typische Ugandese scooter). We zijn echt de bush-bush in gegaan. We zaten met z’n drieën op een boda-boda. Als eerste kwamen we bij een moeder met 7 kinderen, waarvan 3 tweelingen. Een van deze 7 was overleden. De jongste tweeling was ondervoed geweest, met beide ging het goed toen wij er waren. Deze moeder stond er helemaal alleen voor, omdat de vader is weggegaan. Hij voelde zich niet verantwoordelijk voor de kinderen. Vaak komt het ook voor dat vaders als vissers bij Lake Victoria werken en daar ook nog een vrouw hebben. Vrouwen geven hier snel hun lichaam in ruil voor geld of eten. Omdat deze vrouw alleen voor 6 kinderen moet zorgen, helpt Kim haar vaak een beetje. Het tweede huisbezoek was opnieuw bij een tweeling, waarvan een kind was overleden. Het kindje dat we moesten wegen was erg bang voor ons. Dat komt wel vaker voor bij kleine kinderen, omdat ze eigenlijk nooit blanke mensen zien, maar ook met dit kindje ging het nu gelukkig goed. Na het wegen zijn we even achter het huis gaan kijken, waar ze probeerde wat dingen te verbouwen. Daarachter was een kleine open plek met graven. Heel raar dat je graven in je achtertuin hebt, maar ergens toch ook wel mooi, want ze blijven toch dichtbij je en liggen vaak bij familie. Het derde huisbezoek was bij een moeder met 2 kinderen. Ook deze man werkte bij Lake victoria. Haar kindje was erg ziek geweest, ondervoed en malaria, maar het gaat nu een stuk beter. Het laatste huisbezoek was bij een meisje Claire, behalve dat ze ondervoed was, was ze ook hiv-positief. Dan is het moeilijker om te zorgen dat het kindje er weer bovenop komt, omdat het immuunsysteem dan slechter is. De moeder was er niet toen wij er kwamen, maar de tante van Claire wel. Deze vrouw was zwakbegaafd, en hier wordt snel misbruik van gemaakt door mannen. De vorige keer was haar baby na één week overleden en nu was ze opnieuw zwanger. Waarschijnlijk weet ze niet eens van wie ze zwanger is, maar als ze dit wel weet, ontkent diegene dat waarschijnlijik. Hopelijk wordt ze zo goed mogelijk geholpen door haar familie. Het is gewoon heel raar om je voor te stellen, dat mensen daar zo misbruik van maken, in plaats van haar te helpen. Bij alle huisbezoeken hebben we kleine knuffeltjes en vingerpoppetjes uitgedeeld. Veel kinderen vonden het heel leuk, maar sommige kijken ook heel raar en vinden het een beetje eng omdat ze zoiets nog nooit gezien hebben. Na de huisbezoeken zijn we naar de oma van Rosa (dochtertje van Kim) gegaan. Kim heeft Rosa geadopteerd toen ze 2 weken oud was. Haar moeder heeft haar in de latrine gegooid na de geboorte en is toen weggelopen. Mensen hebben Rosa horen huilen en uitgezocht wie er net een kindje had gekregen. Omdat Rosa’s moeder er niet meer was, is Rosa naar haar oma gebracht. Toen Kim daar kwam en Rosa op de grond zag legen, heeft ze gevraagd of zij voor Rosa zal zorgen. Zo woont Rosa nu al bijna 6 jaar bij Kim en gaat nog vaak bij haar oma langs. We hebben daar heel lekker Ugandees gegeten! We zijn toen met de andere Kim naar het land gegaan. Samen hebben ze 7 hectare land. Op dit land verbouwen ze allerlei groentes & fruit. Al het eten van het land gaat naar het ziekenhuis, zodat de ondervoede kinderen een voedzame maaltijd krijgen met veel voedingsstoffen. De mensen die op het land werken zijn ouders of familie van kinderen die in de kliniek hebben gezeten. Zo kunnen zij wat geld verdienen om hun familie te onderhouden. Op het land hebben wij pinda’s geplukt, cherrytomaatjes geplukt en een tuintje gemaakt zodat er weer nieuwe dingen geplant kunnen worden. Aan het einde van de dag zijn we weer terug gegaan naar het huis van Kim & Kim, de laatste spulletjes gepakt en afscheid genomen. Het waren echt twee hele leuke en indrukwekkende dagen! Bij Plot 99 lekkere Hollandse wortelstamp. ’s Avonds kwam er een Ugandese dansgroep, mannen en vrouwen van allerlei leeftijden, ook kinderen. Ze konden allemaal heel goed dansen. Na een tijdje hebben we zelf ook mee gedaan. Superleuk om te doen! Na het dansen hebben wij de cupsong gedaan en ook geprobeerd het aan hen te leren, bij sommige lukte het al aardig. We zijn het nieuwe jaar ingegaan bij het kampvuur met de hele groep, zelfs met wat sterretjes ;) In Masaka was een heel klein beetje vuurwerk. Het dansen was superleuk ook al konden wij er niet veel vanEen super einde van 2013 en een mooi begin van 2014!

Access: 
Public
Follow the author: sterrewibbens
More contributions of WorldSupporter author: sterrewibbens
Comments, Compliments & Kudos

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
Statistics
618