Op dit moment ben ik al bijna 8 maanden terug uit Uganda. Eigenlijk denk ik nog bijna elke dag aan deze reis, vaak ook onbewust. Een jaar voor mijn reis twijfelde ik heel erg of ik dit wel wilde. Zou dit wel iets voor mij zijn? Uiteindelijk heb ik besloten om het gewoon te proberen, en daar heb ik nooit spijt van gehad. Zo'n reis is zoveel mooier en belangrijker dan je je vantevoren voor kunt stellen. Mijn mening over hulp aan ontwikkelingslanden is dan ook erg veranderd. Ik vond het altijd onzin om als land elke maand duizenden euro's over te maken aan landen als Uganda, want wie weet waar dat geld terecht komt. Zeer zeker niet allemaal op de plek waar het het hardst nodig is. Ik ben nog steeds van mening dat waneer je als overheid of gewoon als individueel persoon geld doneert aan een ontwikkelingsland, dit op een gecontroleerde manier moet gebeuren. Zelf vind ik het prettig om te zien wat er met mijn geld gebeurt, en te weten dat het op een goede plek terecht komt, geeft een goed gevoel.

Deze reis draagt, vaak zonder dat je het echt beseft, bij aan je persoonlijke en algemene ontwikkeling. Te weten en vooral zelf te hebben gezien hoe mensen in andere delen van de wereld leven, verbreed je wereldbeeld enorm. Ik denk dan ook dat wij Nederlanders of Europeanen ook veel kunnen leren van de mensen daar. Dat is misschien wel een van de belangrijkste dingen die ik geleerd heb. Mensen hebben daar zó weinig, maar toch weten ze overal iets van te maken en blijven ze altijd positief. Dat merk je ook aan de sfeer daar. Hier zijn mensen vaak erg gestresst en overhaast. Terwijl daar iedereen alles op z'n gemak doet en iedereen er iets moois van probeert te maken. Vantevoren dacht ik echt dat de mensen daar zielig zijn, maar dat zijn ze zeker niet. Ze hebben inderdaad niet veel, maar zielig zijn ze niet. Hulp hebben ze wel nodig. En op de goede manier. Zodat ze het in het vervolg ook zelf kunnen.

Na 2 weken in Uganda te zijn geweest, voelde het wel weer goed om naar huis te gaan. Alhoewel ik ook nog heel graag langer was gebleven. De thuiskomst was erg raar, je bent zo snel gewend geraakt aan het leven daar, dat hier alles bijzonder is. Van een doodnormale wc, of licht in huis, school, alles is dan ineens bijzonder. Iedereen heeft hier bakken met geld en loopt chagrijnig rond op straat. Daar hebben mensen vaak niet eens een euro per dag om van te leven, maar toch altijd vrolijk en positief. Dat is natuurlijk heel erg bijzonder en mooi, maar bij thuiskomst is dat wel weer even heel erg wennen.

Na deze reis, weet ik zeker dat ik nog eens terug wil om ontwikkelingswerk te doen. Dan graag voor langere tijd, zodat ik op een bepaalde plek echt veel kan betekenen voor de mensen. Ik zou zo'n reis zeker aan iedereen aanraden, omdat het eigenlijk alleen maar goede dingen heeft en alleen maar kan leiden tot positieve gevolgen.