Tijdens mijn laatste week in Can Tho zijn we nog uitgenodigd om bij een zuster die we Engelse les geven thuis langs te komen. Ze woont samen met haar man bij haar schoonouders en schoonzusje in een vrij groot  huis. Ze waren zo blij dat we er waren en zo gastvrij, vele foto's werden er gemaakt en vele vragen gesteld. Gelukkig kon ze vrij goed Engels spreken, dus kon ze tolk spelen voor haar schoonouders. Ze hadden allerlei zoete dingen voor ons neergezet en we kregen een rondleiding door het huis. We kregen aan het eind zelfs de papaya die er lag als offer, mee naar huis. Die week afscheid genomen bij de laatste projecten, zoals bij de kinderen van charity class, Pagoda en charity hospital. Bij Pagoda verliep het alleen heel raar, want er werd al Vietnamese les gegeven door studenten en de paar kinderen die geen les kregen gingen niet in de schoolbanken zitten. We probeerden het ze duidelijk te maken en ik vroeg het nog aan een monnik, maar het kwam blijkbaar niet over. Dus geen Engelse les kunnen geven en na een beetje spelen met de kinderen gingen we maar weer. Bij charity hospital wenste mister Tam mij een goede reis en alle gezondheid en geluk voor mijn familie in Nederland, aah zo lief toen hij dat met moeite zei in het Engels tegen mij. Als ik terug kom in Can Tho moest ik zeker langskomen bij charity hospital zei hij. Volgens mij heeft hij er echt nog moeite mee telkens als een vrijwilliger weggaat, terwijl de vrijwilligers daar al bijna 8 jaar komen. Bij charity class had ik een nieuw spelletje meegenomen om aan het einde nog te spelen, vonden ze erg leuk want het werd zo'n 6 keer gespeeld. Ik had wat lekkers en iets te drinken meegenomen. Van de TA (teacher assistant) kreeg ik nog een paar handschoenen als afscheidskadootje mee, haha heel lief maar die hoef ik in Can Tho niet aan te doen. Hier dragen de Vietnamezen ze wel op de scooter, zodat ze niet verbranden en nog belangrijker om wit te blijven. Ik zei dat ik ze in Holland wel kan gebruiken als het winter is.