Weer een berichtje vanuit het mooie Vietnam. Ben nu bij alle projecten een keertje geweest, dus ik kan er weer wat meer over vertellen. Vorige week ben ik naar de Pagoda geweest (Boeddhistische tempel waar monniken wonen) en hebben we les gegeven aan zo'n 20 weeskinderen. Ze weten het precies als je komt en komen gelijk aangerend met hun schriftjes. Eerst het alfabet doorgenomen, waar ze je echt napraten en daarna wat woorden op het bord geschreven en geoefend met spellen. We sloten af met galgje wat ze erg leuk vinden en graag allemaal tegelijk iets willen zeggen. Aan het eind deden de kinderen nog een spelletje met ons, een soort handje klap.
Daarna naar een ziekenhuis geweest om Engelse les te geven aan zusters. Ze wilden alles van mij weten, maar de uitspraak is vaak slecht terwijl ze wel Engels spreken. Dus er is een Vietnamees die leraar Engels is en kan helpen. Ze waren erg leergierig, dus het was leuk om ze wat zinnen te leren die te maken hadden met patiënten. 'Thank you teacher' krijg je dan steeds te horen. 'Where are you from? How are you?'. De volgende dag ging ik 's ochtends naar Atlas, een school waar kinderen (die gewoon naar school gaan doordeweeks en geen wees zijn) les krijgen. Deze school is opgezet door Phuong (ons contactpersoon hier). Het was alleen een chaos, de kinderen waren er niet bij en wilden alleen maar spelen. Af en toe kon ik wat met ze communiceren. Er is een Vietnamese lerares die de kinderen een beetje onder controle moet houden, maar dat lukte haar dus niet. Heb met Phuong overlegd en hopelijk kan hij een oplossing vinden, dus afwachten hoe het zaterdag zal gaan. Want vergeleken met het project waar ik die middag heen ging, was Atlas echt heel anders. 
Die middag gingen we, op de fiets weer, via smalle weggetjes onder de palmbomen door naar Thien An. Dit is een weeshuis op het platteland waar we Engelse les geven. De 8 kinderen die we les moesten geven kwamen al gelijk met hun tafeltjes en krukjes aangelopen om het klaslokaaltje buiten te maken. We begonnen met tellen en kleuren en merkten dat ze al veel konden. Ze wilden graag allemaal naar voren komen en op het bord tekenen, dus lieten we ze woorden en getallen een voor een op het bord schrijven. Ze waren ook eeg leergierig en pikten het makkelijk op. We eindigden met een spelletje lotto, waarbij ze om de beurt een kaartje mochten pakken waar een fruit soort op stond (een soort bingo). Aan het einde nog een fotosessie waarbij ze echt gingen poseren (zie foto's), wat een leuke kinderen weer en wat zijn ze blij als je even met ze speelt. Je ziet wel dat ze het goed hebben hier, lieve verzorgers en een goed onderkomen. Terug weer via de smalle weggetjes langs de Mekong gefietst (zie foto's), heel mooi hier. 
In het weekend zijn we met een paar vrijwilligers de stad in gegaan en zijn we met een paar Vietnamese, Zuid Afrikaanse en een Amerikaanse student (die de vrijwilligers hier al kennen) naar een karaoke hotel gegaan. De Vietnamezen zijn echt fanatiek, het is hier bijna een sport. Het was erg leuk en gelukkig ook veel Engelse meezingers voor ons. Dat gaan we dus vaker doen! Verder ook nog een kraampje gevonden met lekkere gebakken banaan, een kraampje met goede broodjes en de fruit markt waar ze heerlijke mango en watermeloen verkopen.
Afgelopen dinsdag heeft het ook erg hard geregend, dat doet het hier wel vaker maar dit was echt heftig. We hebben twee uur in een restaurantje gezeten om te schuilen en daar zagen we dat de weg helemaal blank kwam te staan. Toen we wegreden, want de regen was bijna gestopt merkten we dat de hele stad zo'n beetje onder water lag en er flinke file stond. Met moeite door de diepe plassen langs de scooters gegaan, waar ondertussen ook de stoplichten waren uitgevallen. Het was echt een chaos, bizar om mee te maken. De laatste twee dagen heeft het niet meer geregend, het is ook einde van het regenseizoen dus waarschijnlijk vallen er nog weinig buien nu. Maar het koelt wel lekker af met die regen. 
Gister weer naar de Pagoda geweest en je merkt dat je het al wat beter doorhebt wat je de kinderen kan leren. Heb ze fruit namen geleerd en zij hebben mij de Vietnamese namen geleerd, die ik eronder zette op het schoolbord (zie foto's). Ze moesten erg lachen om mijn uitspraak, die natuurlijk helemaal fout was.
Veel liefs weer uit Can Tho.