Onverharde wegen, lemen huizen en diepe armoede waren de levensomstandigheden waar ik me precies een jaar geleden in bevond. Niemand had toen kunnen voorspellen dat juist deze ervaringen op het platteland van Kenia, mij uiteindelijk naar de Verenigde Naties in New York zouden voeren. Toch was het twee weken geleden zover, opeens vond ik mijzelf terug tussen topdiplomaten, ambassadeurs en zelfs de Secretaris Generaal van de VN, mijn vriend Banki. Net op het moment dat je denkt dat het contrast niet groter kan worden, mocht ik dankzij de Nederlandse ambassadeur ook nog eens plaatsnemen aan de tafel van de VN Veiligheidsraad. “Dunia Duara,” de aarde is rond zouden ze in Kenia zeggen.

Alhoewel dit natuurlijk geweldige ervaringen waren om mee te maken, was dit, hoe gek het misschien ook klinkt, niet de reden waarvoor ik naar de Verenigde Naties was gekomen. Als de Nederlandse jongerenvertegenwoordiger moest ik er namelijk, samen met mijn collega’s uit andere landen, voor zorgen dat de standpunten van jongeren werden meegenomen in de verschillende resoluties. Nadat we in de eerste dagen een gezamenlijke strategie hadden ontwikkeld, hield dit vooral heel veel lobbyen, lobbyen, en nog eens lobbyen in en dan nog blijft het moeilijk om resultaat te boeken. Het lukt de 193 lidstaten van de VN namelijk onderling vaak niet eens om overeenstemming te bereiken, laat staan dat ze zitten te wachten op de standpunten van een groep vooruitstrevende jongeren. Gelukkig bleek ook in dit geval het Nederlandse spreekwoord “de aanhouder wint” op te gaan en werden er, mede dankzij de steun van Zwitserland, toch een aantal belangrijke jongerenstandpunten meegenomen in de resoluties (zie foto).

Naast het lobbyen voor jongerenstandpunten in de verschillende resoluties hebben wij ons ook bezig gehouden met de vraag “Hoe kunnen we het jongerenvertegenwoordigers programma uitbreiden?” Op dit moment is het namelijk zo dat slechts 20 lidstaten een jongerenvertegenwoordiger hebben, en naast het feit dat dit natuurlijk veel te weinig is, komen deze ook nog eens bijna allemaal uit westerse landen. Hier willen wij graag verandering in zien, en daarvoor zijn we nu bezig om richtlijnen op te stellen waarmee andere landen makkelijker een soortgelijk programma makkelijker kunnen implementeren. Ons doel is om dit tijdens de “World Conference on Youth” (httppublicpublicpublic://blog/schermafbeelding_2014-03-24_om_19.38.47_0.pngblog/schermafbeelding_2014-03-24_om_19.36.20_0.pngblog/schermafbeelding_2014-03-24_om_19.36.29_0.pngwcy2014.com/), een conferentie waar 1500 jongeren van over de hele wereld bij elkaar komen, te presenteren zodat we daar “spijkers met koppen kunnen slaan” en er daadwerkelijk voor kunnen zorgen dat de jongeren in de toekomst beter vertegenwoordigd zijn op internationaal niveau. Het gaat per slot van rekening om onze toekomst, onze wereld!