Villa Mundo - Arrest

Villa Mundo (HR 23-11-2012, NJ 2013, nr. 302; JOR 2013/40)

Onderwerp

Persoonlijke aansprakelijkheid uit onrechtmatige daad bestuurder. Art. 6:162 BW

Feiten

Betrokkene 1 en de Vennootschap in casu richt zich op het bemiddelen tussen verkopers en kopers van onroerend goed gelegen aan de Costa Blanca in Spanje. Eiser is samen met betrokkene 1 bestuurder van de Vennootschap. Verweerder c.s. hebben in 2004 de ‘second home beurs’ bezocht, waar zij in contact zijn gekomen met de Vennootschap. Uiteindelijk kopen verweerder c.s. een villa, die later wordt afgebroken omat op het desbetreffende stuk grond niet mocht worden gebouwd, en er dus ook geen bouwvergunning voor was afgegeven.

Rechtbank & Hof

Verweerder c.s. vorderen hoofdelijke veroordeling van eiser en de Vennootschap tot betaling van schadevergoeding, welke de rechtbank heeft afgewezen.

Hof en Hoge Raad

In hoger beroep heeft het Hof het vonnis van de rechtbank vernietigd en eiser en de Vennootschap hoofdelijk veroordeeld tot betaling uit onrechtmatige daad.

Volgens het Hof presenteerden zij zich als deskundig bemiddelaar(s) voor de koop van onroerend goed in Spanje en waren ze nauw betrokken bij de koopovereenkomst. Het verwijt dat zij zich de belangen van de kopers onvoldoende hadden aangetrokken door niet juist en volledig te informeren c.q. waarschuwen over (on)mogelijkheden bij de realisering van de woning, werden gegrond geacht.

De natuurlijke persoon, die bestuurder van de vennootschap was en die door het Hof als 'vertegenwoordiger' van de rechtspersoon wordt aangemerkt, is in cassatie gegaan. Haar klachten richten zich tegen de vermeend onjuiste toepassing van de maatstaf voor externe bestuurdersaansprakelijkheid.

De Hoge Raad stelt echter dat het Hof eiser aansprakelijk heeft geoordeeld op grond dat zij in strijd heeft gehandeld met een op hem persoonijk rustende zorgvuldigheidsverplichting jegens verweerder c.s. en niet op grond van onbehoorlijke taakuitoefening in strijd met een op haar rustende zorgvuldigheidsverplichting  als bestuurder.

Voor een dergelijke aansprakelijkheid van een bestuurder, die niet rust op een tekortschietende of onbehoorlijke taakuitoefening als bestuurder, maar op een daarvan losstaande zorgvuldigheidsnorm, gelden de gewone regels van onrechtmatige daad. Niet vereist is dus dat de bestuurder een ernstig verwijt van zijn handelen kan worden gemaakt.

De Hoge Raad verwerpt het beroep.