Heeerlijk om de geur van Uganda en de Ugandese na een jaar weer te ruiken. De mensen van een jaar terug weer te zien en die dan vooral veranderingen te mogen bewonderen maar soms ook om er van te schikken. We reden het terrein van Pelido op en ik herkende alles. Het was al thuis komen. Mijn hart begon sneller te bonken en mijn ogen begonnen te glimmen. Ik was weer terug! ik besloot omhoog te lopen naar het schooltje maar plots keek ik omhoog en wie liep daar mijn kant op?.... Het was Enak!!! Het jongetje wat inmiddels al een stuk grooter was geworden van vorig jaar. Even schoot er door mij heen 'Zal hij mij nog herkennen'? (na een jaar geen contact) 'En wat nou als hij mij niet herkend'? Maar vrij wel meteen riep hij 'Heeeeey my friend' en we gaven elkaar een dikke knuffel. Hij vroeg mij nog eens of ik duidelijk mijn naam wilde zeggen en dat deed ik. Even later werden wij verrast met een afscheids lied. De lieve kinderen (waaronder Enak) zongen 'We are sorry to say bye bye our dear friends from Holland, we are sorry to say bye bye our dear friends, may god bless you. Na een paar minuten kwam Enak naar voren en zong net als zijn voor gaande klas genootjes (met een andere naam uit mijn groep) My friend Zoë come and dance with me!! En het was geweldig om met hem te dansen na zo'n lange tijd!!

You can do no great things in this world, only small things with great love!