Samenvattingen: de beste jurisprudentie en arresten voor ondernemingsrecht en rechtspersonenrecht samengevat

ABN AMRO Holding (HR 13-07-2007, NJ 2007, 434)

Casus

Het gaat in deze zaak – een enquêteprocedure naar het beleid en de gang van zaken van ABN AMRO – met name om de vraag welk orgaan de bevoegdheid toekomt om de strategie van de vennootschap te bepalen, meer bepaald de reikwijdte van artikel 2:107a BW.

Hoge Raad

Het bepalen van de strategie van een vennootschap en de daaraan verbonden onderneming is in beginsel een aangelegenheid van het bestuur van de vennootschap. De RvC houdt daarop toezicht en de AVA kan haar opvattingen ter zake tot uitdrukking brengen door uitoefening van de haar in wet en statuten toegekende rechten. In het algemeen betekent dit laatste dat het bestuur van een vennootschap aan de AVA verantwoording heeft af te leggen van zijn beleid maar dat het, behoudens afwijkende wettelijke of statutaire regelingen, niet verplicht is de algemene vergadering vooraf in

Albada Jelgersma/Inza (HR 19 februari 1988, NJ 1988, 487)

Casus

Het gaat in deze zaak om (de zogenaamde doorbraak van) aansprakelijkheid uit onrechtmatige daad van moedermaatschappij Albada Jelgersma Holding BV (hierna: AJ) voor schulden van dochtermaatschappij Wijnalda Kuntz BV (hierna: WK).

Hoge Raad

De overwegingen die het hof hebben geleid tot het oordeel dat AJ jegens Inza aansprakelijk is op grond van onrechtmatige daad kunnen als volgt worden samengevat. Toen AJ eind augustus/begin september 1980 de aandelen-WK overnam was de financiële positie van WK zorgelijk; zij genoot geen of onvoldoende leverancierskrediet. Na de overname heeft AJ zich intensief en indringend met WK bemoeid. Zij had zeggenschap over de bedrijfsvoering van WK, met name ook op het terrein van de inkopen. In aanmerking genomen dat AJ op grote schaal ruchtbaarheid aan de overname heeft gegeven, waarna bij leveranciers van WK de verwachting bestond dat AJ geleidelijk aan erin zou

Astense dierenartspraktijk (HR 02-09-2011, JOR 2011/361)

Relevante artikelen

7A:1655 BW

Onderwerp

Kwalificatie samenwerkingsverband als maatschap

Casus

P.F. van den Eijnde drijft vanaf 1977 een dierenartspraktijk in de vorm van een BV. Hij heeft drie werknemers: F. Gehem, Van den Eijnde (zoon van) en Fuchs. In 1987 wordt deze BV omgedoopt in P.F. van den Eijnde Beheer BV. Deze BV houdt de aandelen in de nieuw opgerichte PF BV, in welke de dierenartspraktijk wordt voortgezet. De zojuist genoemde werknemers blijven met PF BV samenwerken als dierenartsen, maar niet meer in loondienst. Zij krijgen allen periodiek geld uitgekeerd door PF BV. In deze tijd treedt Vink als dierenarts in loondienst bij PF BV en ook hij gaat deel uitmaken van het samenwerkingsverband. In 1993 treedt DOP BV toe tot het samenwerkingsverband. DOP BV ontvangt daarmee ook periodiek een bedrag van PF BV. In 1994 gaat P.F. van den Eijnde met

Beklamel (HR 6 oktober 1989, NJ 1999, 286)

Casus

Een bestuurder van een vennootschap koopt in die hoedanigheid goederen die door de vennootschap niet worden betaald, waarna de vennootschap failleert. De verkoper stelt de bestuurder persoonlijk aansprakelijk op grond van onrechtmatige daad.

Hoge Raad

Beslissend is of de bestuurder bij het aangaan van een overeenkomst namens de vennootschap wist, althans redelijkerwijze behoorde te begrijpen, dat de vennootschap niet of niet binnen een redelijke termijn aan haar verplichtingen zou kunnen voldoen en geen verhaal zou bieden voor de ingevolge die wanprestatie door de wederpartij te lijden schade.

HR 17 december 1982, NJ 1983, 480 (Bibolini)

Relevante artikelen

2:45, 130, 240, 292 (derde lid) BW

Onderwerp

Redelijkheid en billijkheid

Casus

Directeur van het Curaçaose Antillian Mechanical Works NV verkoopt machines aan Reinaldo Bibolini. De NV weigert afgifte van de machines. De NV zegt niet gebonden te zijn aan de koop, omdat haar directeur niet bevoegd was om de NV bij de verkoop te vertegenwoordigen. Die onbevoegdheid vloeit voort uit een besluit van de AVA. Volgens dat besluit had de directeur toestemming nodig van de AVA. Bibolini was als gemachtigde van aandeelhouders betrokken bij de totstandkoming van dat besluit. Op grond van in Curaçao geldende wetgeving is de NV desondanks aan de koop gebonden. Volgens die wetgeving is het bestuur bevoegd de vennootschap te vertegenwoordigen, behoudens beperkingen gesteld bij de akte van oprichting. Het besluit van de AVA is niet zo'n beperking en heeft dus slechts interne

Blue Tomato (HR 30-11-2007, NJ 2008, 91)

Casus

Dit geschil betreft de verhaalsvordering van de curator op de voet van artikel 2:248 BW tegen eiser als enig bestuurder van de gefailleerde besloten vennootschap Blue Tomato. Bij de toewijzing van deze vordering zijn rechtbank en hof ervan uitgegaan dat de jaarrekeningen van deze vennootschap niet tijdig waren gepubliceerd, zodat als onweerlegbaar vermoeden heeft te gelden dat de taakvervulling door eiser als bestuurder over de gehele linie onbehoorlijk is geweest. In cassatie wordt andermaal aan de orde gesteld of deze onbehoorlijke taakvervulling ook een belangrijke oorzaak van het faillissement is geweest, zoals ingevolge artikel 2:248 lid 2 BW wordt vermoed. Eiser heeft betoogd dat niet zijn onbehoorlijke taakvervulling als bestuurder maar de brand en de daarop gevolgde weigering van brandverzekeraar UAP de schade te vergoeden de oorzaak van het faillissement zijn geweest. Het hof heeft dit verweer verworpen op grond

Carlande Dienstverlening (HR 13-03-2015, NJ 2015, 241)

Casus

Op 2 februari 2010 is de commanditaire vennootschap met één beherend vennoot Carlande Dienstverlening C.V. opgericht. De bedrijfsomschrijving luidde: “het detacheren van chauffeurs binnen het beroepsgoederenvervoer over de weg”.

Op 17 augustus 2010 is de eiser tot cassatie beherend vennoot van de CV geworden.

De CV is op 15 september 2010 bij het Pensioenfonds aangemeld. Carlande heeft geen gehoor gegeven aan de verzoeken van het Pensioenfonds om opgave van haar bedrijfsgegevens om zo te kunnen vaststellen of zij wettelijk verplicht was tot aansluiting bij het Pensioenfonds en, nadat het Pensioenfonds zelf had vastgesteld dat Carlande onder de werkingssfeer van de verplichte bedrijfstakpensioenregeling viel, van (loon)gegevens van de bij haar werkzame werknemers.

Het Pensioenfonds heeft toen ambtshalve aanslagen voor de pensioenregeling opgelegd over de maanden februari 2010 t/m januari 2011 (€ 4000,– p.m.). De CV is op 12 januari 2011 opgeheven

Damen/Geho (Café 't Brouwertje) (HR 3 februari 1984, NJ 1984, 386)

Feiten

Groothandel Geho BV ontving op 14 februari 1980 namens Café ’t Brouwertje een bestelling voor een hoeveelheid glaswerk. Later leverde Geho de bestelling door dit mee te geven aan twee personen die zeiden namens het café het glaswerk te komen afhalen. De betaling van de factuur ƒ1.750 bleef echter uit. Geho BV raadpleegde daarom het Handelsregister voor meer informatie. Volgens de gegevens van de Kamer van Koophandel was de heer Damen eigenaar van Café ’t Brouwertje sinds 1971 en daarmee hoofdelijk verbonden voor de betaling van de factuur.

Geho dagvaardde Damen. Damen gaf toen aan dat hij het café in oktober 1979 had verkocht aan mw. Nieuwenhuizen. Damen was dus geen eigenaar meer van het café, hij had het verkocht, maar was zich vergeten uit te schrijven. Hij had deze wijziging pas veel later, in augustus

Drijfmest (HR 21-10-2003, NJ 2003, LJN AF7938)

Onderwerp

Een rechtspersoon kan aangemerkt worden als dader van een strafbaar feit indien de desbetreffende gedraging redelijkerwijs aan hem kan worden toegerekend. Wanneer is een verboden gedraging toe te rekenen? Dit is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Oriëntatiepunt is of de gedraging in de sfeer van de rechtspersoon is verricht. Daar is sprake van indien:

1. Het gaat om het handelen/nalaten van iemand die werkzaam is ten behoeve van de rechtspersoon
2. De gedraging past in de normale bedrijfsvoering
3. De gedraging is de rechtspersoon dienstig geweest
4. De rechtspersoon mocht beschikken en aanvaarden.

Casus

Een BV heeft grond in eigendom. De grond wordt beheerd door verdachte. In opdracht van verdachte heeft betrokkene 1 het feitelijk beheer, betrokkene 1 is in loondienst. Op 31 mei 1999 is vastgesteld dat op de grond door onbekenden drijfmest was uitgereden en dat die mest

Faanse Veehouderijmaatschap (HR 09-04-2010, ECLI:NL:HR:2010:BL1127)

Casus

De eiseres tot cassatie heeft samen met haar zoon, de verweerder in cassatie, in maatschapsverband een veehouderij geëxploiteerd. De maatschap is door opzegging door de verweerder per 1 mei 1992 ontbonden. Partijen kunnen het niet eens worden over de (financiële) afwikkeling. In de procedure die volgt gaat het dus om de geschilpunten over de afwikkeling van de maatschap.

In cassatie gaat het nog slechts om de landerijen die de eiseres in 1983 in eigendom heeft verworven en die zij na de ontbinding van de maatschap aan een derde in eigendom heeft overgedragen. Daarbij is aan de orde of de eiseres de economische eigendom van deze landerijen in de maatschap heeft ingebracht, en zo ja, welke datum dan in het kader van de financiële afwikkeling (de verdeling van de maatschap) als peildatum voor de waardering van deze landerijen geldt. Het hof heeft geoordeeld

Hay Groep (HR 22 december 2009)

Casus

De algemene vergadering van aandeelhouders van Hay Group Investment Holding B.V. heeft op 7 december 2003 buiten de vergadering besloten om Schneider, een van de bestuurders, met onmiddellijke ingang te ontslaan. De algemene vergadering van aandeelhouders heeft op 5 januari 2004 dit besluit bevestigd in de vergadering. Schneider was voor deze aandeelhoudersvergadering wel uitgenodigd. Hij zou gehoord worden over zijn ontslag om een raadgevende stem uit te brengen. Schneider gaf geen gevolg aan deze uitnodiging en kwam niet opdagen. De arbeidsovereenkomst was op dat moment nog niet opgezegd. Bij de bestuursvergadering op 9 februari 2004 werd de arbeidsovereenkomst echter met onmiddellijke ingang beëindigd.

Schneider accepteerde zijn ontslag niet. Hij vorderde in rechte vernietiging van de besluiten en hij vorderde een verklaring voor recht dat het besluit van de bestuursvergadering nietig was.

Het hof

Het hof overwoog dat het besluit van 7

IJzerdraad (HR 23-02-1954, NJ 1954, 378)

Relevante artikelen

Art. 1-91 SR.

Casus

De eigenaar van een eenmansbedrijf (exportzaak) wordt vervolgd wegens het plegen van een delict middels zijn chef-inkoper. Deze had namelijk opzettelijk en in strijd met de waarheid formulieren ingevuld en goederen door middel daarvan uitgevoerd in strijd met een voorschrift van het Deviezenbesluit van 1945. De eigenaar verweert zich door te stellen dat hij niet op de hoogte was en kon zijn van wat zijn chef inkoper deed.

Rechtsvraag

De Hoge Raad werd de vraag gesteld of de eigenaar opzet kon worden toegerekend. M.a.w. moet opzet aanwezig zijn voor strafbaarheid?

Rechtsregel

Opzet ten aanzien van een delict wordt door het strafrecht nergens toegerekend aan een natuurlijk persoon, indien die geestesgesteldheid bij hem niet persoonlijk aanwezig is geweest. Slechts als de persoon over het al of niet plaatsvinden van de handelingen kan beschikken en deze behoren tot

HR 6 april 1979, NJ 1980, 34 (Kleuterschool Babbel)

Relevante artikelen

6:162, 170, 172 BW

Onderwerp

Onrechtmatige overheidsdaad

Casus

Stichting laat kleuterschool bouwen en verhuurt deze vervolgens aan de gemeente Zwolle. Van kleuterschool Babbel stort na verloop van tijd het dak in en de gemeente legt de schuld daarvan bij de aannemer, Reuvers die de school gebouwd heeft. De wethouder en een aantal ambtenaren verklaren de aannemer schuldig en er worden persberichten uitgegeven.

Op basis van art. 1401 BW initieert de aannemer een procedure tegen de gemeente voor het in diskrediet brengen van zijn naam waardoor er door de aannemer schade wordt geleden. Als basis hiervoor geeft de aannemer een vrijspraak van een Arbitragehof waar de aannemer werd vrijgesproken van fouten in de constructie.

Rechtsvraag

Is de gemeente aansprakelijk voor de uitlatingen van de wethouder?

Rechtbank en Hof

Wijzen de vordering van Reuvers af.

Hoge Raad

Voor de

Nimox/Van den End q.q. (HR 08-11-1991, NJ 1992, 174)

Kern

Een faillissementscurator is bevoegd voor de belangen van de schuldeisers op te komen bij benadeling van die schuldeisers en kan ook een actie ex artikel 6:162 instellen tegen een derde die bij die benadeling betrokken is geweest. Hierop bestaat geen uitzondering indien slechts de crediteuren worden benadeeld wier vorderingen na de handeling van de derde zijn ontstaan. De curator heeft dan dus geen bijzondere volmacht nodig van die crediteuren. Indien een besluit van de algemene vergadering van aandeelhouders niet is aangetast op grond van art. 2:11 BW, volgt hieruit niet dat uitvoering van het besluit of het door uitoefening van het stemrecht bewerkstelligen van het besluit tegenover derden zoals schuldeisers niet onrechtmatig kan zijn.

De in de Faillissementswet met betrekking tot de verificatie getroffen voorzieningen staat niet in de weg aan een buiten die voorzieningen om gevoerd geding

Ontvanger/Roelofsen (HR 08-12-2006, NJ 2006, 659)

Casus

De verweerder in deze zaak was directeur en enig aandeelhouder van twee besloten vennootschappen, die een fiscale eenheid voor de omzetbelasting vormden. Aan deze fiscale eenheid zijn in 1997 en in 1998 in totaal zeven naheffingsaanslagen omzetbelasting opgelegd tot een bedrag van ƒ 2.021.297,--. Dit bedrag is niet betaald. Beide vennootschappen zijn in 1998 failliet verklaard.

De Ontvanger (van de Belastingdienst Oost) heeft een verklaring voor recht gevraagd dat de verweerder jegens hem onrechtmatig heeft gehandeld en hij heeft gevorderd dat de verweerder aan hem de daardoor geleden schade, zal moeten voldoen. De rechtbank heeft deze vordering toegewezen en het hof heeft het afgewezen.

Hoge Raad

De Hoge Raad stelt dat het hof in verband met de door de Ontvanger gestelde primaire grondslag van zijn vordering allereerst moest beoordelen of de aan de verweerder verweten handelingen onrechtmatig jegens deze zijn geweest,

RCI Financial Services / Kastrop (HR 5 september 2014, NJ 2015, 22)

Feiten

RCI Financial Services BV heeft de verweerder gedagvaard voor rechtbank. RCI Financial Services BV stelt namelijk dat de verweerder jegens haar onzorgvuldig heeft gehandeld door namens de vennootschappen waarvan hij bestuurder was verplichtingen tot verlening van eerste pandrechten aan te gaan, terwijl hij wist of behoorde te begrijpen dat deze vennootschappen daaraan niet of niet binnen een redelijke termijn zouden kunnen voldoen en geen verhaal zouden bieden voor de voorzienbare schade die RCI daardoor zou lijden. De bestuurder had een financier dus voorgehouden dat deze een recht van eerste pand had kregen, terwijl dat niet zo was en de bestuurder wist dat. Toen de vennootschap failliet werd verklaard, bleek het pandrecht geen waarde te hebben.

RCI vorderde een bedrag van € 1.907.611,30. De verweerder voerde aan dat hij ervan mocht uitgaan dat de door de

Staalbankiers/Elko Management (HR 28 januari 2001)

Casus

Op 10 juli 2002 is EDG Beheer B.V. opgericht. Men heeft hierbij Elko Management B.V. benoemd tot bestuurder. De bestuurder van Elko Management B.V. is de heer Van Hooven. Na de oprichting sluit EDG Beheer een kredietovereenkomst met Staalbankiers. Staalbankiers heeft nog diezelfde dag een geldlening van vijf miljoen euro aan EDG Beheer verstrekt. In april 2004 is EDG Beheer failliet verklaard. Staalbankiers had op dat moment een vordering op EDG. Deze vordering vloeit voort uit de kredietovereenkomst die ze gesloten hadden. Nadat men de verstrekte zekerheden heeft uitgewonnen blijft er nog een vordering van 3.7.57.140,10 euro over. Staalbankiers probeert deze vordering te verhalen, dit doen ze op grond van art. 2:180 lid 2 BW.

De rechtbank  

Het rechtbank stelt Staalbankiers in het ongelijk. de rechtbank was van mening dat de overeenkomst was aangegaan onder de opschortende voorwaarde dat er een

Stichting Administratiekantoor Diva (HR 24-01-1997, NJ 1997, 399)

Artikelen

Art. 2:93 BW, art. 2:203 BW

Onderwerp

Art. 2:93 en 2:203 BW (bekrachtiging van rechtshandeling verricht namens een rechtspersoon in oprichting) zijn analoog van toepassing op andere rechtspersonen dan de BV en de NV

Casus

Op 2 mei 1991 sluiten vier participanten een deelnemings- en samenwerkingsovereenkomst met vier anderen. Het doel daarvan is het samenbrengen van kennis en kapitaal op het gebied van automatisering. Na de totstandkoming van de overeenkomst verenigen de vier participanten zich in een stichting met de naam Stichting Administratiekantoor Diva. De vier anderen (Meijs c.s.) besluiten rond juni 1991 dat zij de samenwerking niet meer zien zitten en laten dat weten aan Diva. Diva vordert daarop schadevergoeding voor het niet nakomen van de samenwerkingsovereenkomst van Meijs c.s. bij de rechtbank van 's Hertogenbosch op 8 oktober 1991. Meijs c.s. ontkennen dat er een overeenkomst met

Stichting Islamitisch Sociaal Cultureel Centrum voor Flevoland (HR 12-05-2000, JOR 2000/145)

Artikelen

Art. 2:8 BW, art. 2:15 BW, art. 2:294 BW

Onderwerp

Statutenwijziging stichting, toekennen van zeggenschap aan een buiten de stichting staande persoon

Casus

De Stichting Islamitisch Sociaal Cultureel Centrum, opgericht in 1991, heeft destijds in haar statuten een aantal bevoegdheden toegekend aan een zogeheten Geestelijk Leider. Blijkens art. 11 en 12 van de statuten is deze voor het leven benoemd en heeft hij de bevoegdheid om bindend advies aan het bestuur te geven. Verder bepalen de statuten dat het bestuur de statuten alleen kan laten wijzigen na schriftelijke toestemming van de Geestelijk Leider. Op 7 september 1997 wordt het bestuur het eens over een wijziging van de bovengenoemde statutaire bepalingen. De toestemming van de Geestelijk Leider is niet verkregen. Op 26 augustus 1998 dient het bestuur een verzoek in bij de rechtbank tot wijziging van de

Van den Broeke-Van der Linden (HR 17-12-1993, NJ 1994, 301)

Relevante artikelen

17, 32 K, 7A:1670 BW

Onderwerp

Vordering tot rechtstreekse verrekening tussen vennoten

Casus

Vanaf 1935 exploiteren Van den Broeke en Van der Linden de v.o.f. Watersportbedrijf Oké. In de jaren 50 gaan zij uit elkaar en verdelen zij het vennootschappelijk vermogen (waaronder onroerende goederen). Dit laten zij in 1962 bij notariële akte vastleggen. In 1970 beginnen zij met onderhandelingen over ontbinding van de vennootschap en verdeling van het overgebleven vermogen. Ze worden het uiteindelijk eens en gaan vanaf 1977 het aan hun toebedeelde onroerend goed afzonderlijk exploiteren. Volgens Van den Broeke heeft Van der Linden echter een groter gedeelte van het onroerend goed gekregen dan hem toekwam. Van der Linden belooft dit goed te maken door aan Van den Broeke een perceel grond met opstallen over te dragen. Maar dit gebeurt nooit. Van den Broeke vordert

VDV Totaalbouw (HR 06-02-2015, ECLI:NL:HR:2015:251, JOR 2015/181)

Casus

Bepro heeft in november 2013 de rechtbank verzocht om het faillissement uit te spreken van VDV Totaalbouw (hierna te noemen ‘VDV’) en vennoot X. Op 1 april 2014 heeft de rechtbank beide faillissementen uitgesproken. Zowel VDV als vennoot X waren niet verschenen op de zitting. X heeft verzet ingediend tegen het faillissement. De rechtbank verklaarde dit verzet op 12 mei 2014 ongegrond. X heeft vervolgens hoger beroep ingesteld tegen zijn eigen faillietverklaring. Hij voerde daarbij aan dat de rechtbank hem niet failliet had mogen verklaren, omdat er nog een procedure liep waarin hij het verzoek had gedaan om de schuldsaneringsregeling toe te passen.

Het hof

Het hof kwam tot het oordeel dat dit argument X niet kon baten. Volgens het hof was het faillissement van VDV onherroepelijk geworden. Het onherroepelijk worden van het faillissement van VDV brengt mee dat X

Villa Mundo (HR 23-11-2012, NJ 2013, nr. 302; JOR 2013/40)

Onderwerp

Persoonlijke aansprakelijkheid uit onrechtmatige daad bestuurder. Art. 6:162 BW

Feiten

Betrokkene 1 en de Vennootschap in casu richt zich op het bemiddelen tussen verkopers en kopers van onroerend goed gelegen aan de Costa Blanca in Spanje. Eiser is samen met betrokkene 1 bestuurder van de Vennootschap. Verweerder c.s. hebben in 2004 de ‘second home beurs’ bezocht, waar zij in contact zijn gekomen met de Vennootschap. Uiteindelijk kopen verweerder c.s. een villa, die later wordt afgebroken omat op het desbetreffende stuk grond niet mocht worden gebouwd, en er dus ook geen bouwvergunning voor was afgegeven.

Rechtbank & Hof

Verweerder c.s. vorderen hoofdelijke veroordeling van eiser en de Vennootschap tot betaling van schadevergoeding, welke de rechtbank heeft afgewezen.

Hof en Hoge Raad

In hoger beroep heeft het Hof het vonnis van de rechtbank vernietigd en eiser en de Vennootschap

VOF Van den Broek (HR 26 juni 1981, NJ 1982, 1)

Relevante artikelen

7:414 e.v. BW, 17K, 31 Hrgw

Onderwerp

Overschrijding vertegenwoordigheidsbevoegdheid

Casus

Aanbesteder Van Willigen Vuren heeft met Van den Broek een aannemingsovereenkomst afgesloten. Van den Broek is één van de (beherende) vennoten van de VOF Firma van den Broek. Het is een familie VOF. Volgens het Handelsregister is Van den Broek slechts bevoegd om aannemingsovereenkomsten te sluiten waarmee een belang tot Fl 50.000,- is gemoeid. Voor grotere belangen is medewerking van de andere vennoten nodig. Met de aannemingsovereenkomst is een belang van meer dan een miljoen gemoeid. Van den Broek was dus volgens het Handelsregister niet bevoegd.

Het Handelsregister is openbaar en Van Willigen Vuren had dus op de hoogte kunnen zijn van Van den Broeks’ onbevoegdheid. De VOF heeft evenmin achteraf bekrachtigd. Daarmee staat vast dat de VOF dus niet gebonden is aan de overeenkomst

Warnderink Vinke (HR 13-06-1969, NJ 1969, 384)

Artikelen

Art. 16 WvK

Onderwerp

Verwijdering vennoot uit een vennootschap onder firma door een andere vennoot.

Casus

Vennootschap onder firma Vinke & Co. wordt gevoerd door de broers G. Warnderink Vinke en Th. E. Warnderink Vinke en hun achterneven A. Vinke en E. Vinke. Op 11 maart 1968 stuurt G. een brief aan Th. E. waarin staat dat Th. E. onmiddellijk uit de vennootschap wordt gezet. Uit het vennootschapscontract blijkt dat de vennootschap alleen tussentijds beëindigd kan worden wegens de wettelijke redenen van art. 7:818 lid 1 sub d BW. Th. E. Warnderink Vinke vordert ongedaanmaking van deze opzegging en wil weer terug in de v.o.f.

Rechtbank en hof

De rechtbank wijst de vordering toe. Zij acht het in strijd met het karakter van een vennootschap dat het ene lid het andere lid zonder instemming van andere vennoten uit de vennootschap