“ Terug uit Afrika met onwijze heimwee “

Pamela Joyce

Haai op een stokje, Engelse lesboeken, nieuwe familieliefde, op de fiets door Zanzibar, de vreselijke daladala, de liefste kinderen, armoede, Khaya projects, Dina foundation.. kortom een hoop avontuur, een hoop liefde!

Door alle omstandigheden beschrijf ik mijn avonturen en mijn thuiskomst ietsje later dan gepland. Inmiddels ben ik al weer meer dan een maand terug. Op 3 december landde mijn vliegtuig vanuit Zanzibar weer in Nederland, helaas 11 dagen eerder dan gepland.. Niet omdat ik zo graag eerder naar huis wilde na de tweeënhalve maand die ik er al op had zitten maar omdat ik onverwachts, helaas, heel erg ziek was geworden. Thuis gekomen was het eerst een kwestie van uitzieken, onderzoeken in het ziekenhuis en een aantal keer bloedonderzoek en toen besefte ik het nog niet zo. Ik miste Afrika al op het moment dat ik op 2 december weer op het vliegtuig naar huis stapte, hoe ziek ik ook was.. Met de dag werd de heimwee naar het prachtige  eiland groter en groter. Al heeft dit gevoel van liefde voor het land, de cultuur en de mensen ook wel even op zich laten wachten.

15 september 2014, mijn grote reis van drie maanden begon op Schiphol. Ik was in februari afgestudeerd en wilde voordat ik de grotemensenwereld in zou gaan nog iets doen. Daarom heb ik gekozen voor een avontuur van drie maanden op Zanzibar, een eilandje voor de kust van Tanzania. Een prachtig eiland met veel mogelijkheden. Aangekomen ’s avonds laat werd ik opgehaald door een lieve Afrikaan, die veel te veel kletst en daar overigens het hele verblijf niet mee is opgehouden en kon ik meteen mijn bed induiken. De volgende ochtend zou het echte avontuur op Zanzibar beginnen.

Al vroeg uit de veren op 16 september want ik werd meegenomen naar Stone Town, de hoofdstad van het eilandje om de boel te verkennen. In de daladala naar de stad, wat een beleving. Een bus waarin veel meer mensen gaan dan je denkt dat er in passen en het hobbelt als een gek maar dat hoort wel bij de beleving van Zanzibar. Aangekomen in Stone Town het prachtige stadje bekeken, al het pracht en praal maar ook de armoede op straat.. Het is een onwijs groot contrast tussen arm en rijk, tussen het toerisme en het echte Afrikaanse leven en ik ben zo blij dat je als vrijwilliger echt mag proeven van dat Afrikaanse leven, je leeft met en tussen de lokale bevolking, je leert Swahili (en dat is echt nog niet zo makkelijk hoor!) en je eet lokale gerechten op de night market in Stone Town. Het is de hele beleving die het zo bijzonder maakt, alles bij elkaar.

17 september, ik werd voorgesteld op mijn school. Siza nursery & primary school, op steenworp afstand van het huis waarin ik verbleef dus ik kon er elke ochtend op mijn fietsje naar toe fietsen. Het is een arme school en er was nauwelijks geld voor boeken of schoolspullen maar desondanks wilden de kinderen graag leren en maakten de leraren er het beste van en was er altijd tijd voor een spelletje of een geintje. Dankzij een aantal donaties heb ik voor de kinderen nieuwe schoolboeken, potloden, kleurtjes, kleurboeken, schriften en opbergdozen kunnen kopen zodat ze weer lekker aan de slag kunnen en zodat er wat afwisseling in de lessen zit.

Het vrijwilligersproject Khaya, het kantoor er van ligt ook op een steenworp afstand van het huis waar ik verbleef en ik was er altijd welkom voor een babbeltje of om gebruik te maken van het internet heeft twee onderdelen: enerzijds Khaya waaronder alle scholen vallen en daarnaast de Dina Foundation, het medische gedeelte van het vrijwilligerswerk. Een groot onderdeel daarvan is de Mobile Clinic, een mobiele huisartsenpost waarmee ze door Zanzibar trekken en de lokale bevolking voorzien van gratis consult en medicijnen. Een geweldig initiatief dat ik vijf dagen van dichtbij heb mogen meemaken op het boven Zanzibar gelegen eiland Pemba. Ik ben vijf dagen mee geweest met de doctoren als assistent om patiënten te registeren en foto’s te maken.

Om even terug te komen op mijn Afrikaanse heimwee. In de afgelopen drie maanden heb ik heel veel lieve mensen ontmoet en ben door zo veel lieve, bijzondere, mensen opgevangen dat het een soort van familie is geworden. Het is een prachtig land met een prachtige Afrikaanse cultuur en vriendelijke lieve mensen. Door de mensen van Khaya wordt je geweldig opgevangen en gesteund in alle werkzaamheden en ze staan altijd open voor eigen ideeën. Zo heb ik met behulp van Khaya mijn eigen plus klas gecreëerd op mijn school voor zes snel lerende kinderen. Je krijgt veel vrijheid en iedereen is er altijd voor je.