Samen met mijn reisgenoot ga ik uit eten in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Het is Chinees Nieuwjaar en we besluiten vandaag uitgebreid uit eten te gaan. Het is namelijk feest in de stad en het is tevens de laatste avond van onze reis. We reserveren bij een restaurant met de mooiste en meeste chique uitstraling van de hoofdstraat. Voordat we daar gaan eten, proberen we nog wat last-minute souvenirs te kopen bij de lokale markt en we halen nog een lekkere smoothie. We ploffen neer voor onze smoothie en bekijken de filmpjes die we net hebben gemaakt van de traditionele Chinese draken.

          Er komt een meisje aanlopen dat armbandjes verkoopt aan toeristen. Een armbandje kopen van een straatkindje, dat klinkt als een goede daad. Veel toeristen willen dan ook best iets kopen om een straatkind te helpen. Helaas houden we door van hen te kopen, tevens in stand dat deze kinderen op straat spullen moeten verkopen. Er bestaan initiatieven, winkels, die toeristen stimuleren om bij hen te kopen. De opbrengst daarvan komt ook ten goede aan de ontwikkeling of scholing van straatkinderen. Een super goed initiatief! Maar eerlijk is eerlijk, iets kopen van een meisje dat aan je tafel iets komt verkopen voelt als een directere manier van helpen dan wanneer je iets in zo’n winkel koopt. Gelukkig zijn er al een aantal toeristen die zich ervan bewust zijn dat je de kinderen niet helpt door op straat van hen te kopen. Ik ben er daar één van, ik heb dan ook al de gehele reis op verschillende manieren bijgedragen aan kansarme kinderen en lokale bewoners maar niet door te kopen op straat.

          Het meisje dat aan komt lopen met haar armbandje weet dan ook nog niet dat ze aan mij niks gaat verkopen. Maar ik hoef niet veel te zeggen. Ze ziet namelijk dat wij naar het filmpje van de draken aan het kijken zijn. Ze komt naast me staan en kijkt mee naar het filmpje. In redelijk vloeiend Engels vertelt ze dat ze de draken net ook had gezien. Een stunt was mis gegaan en de draak was gevallen, ze vraagt of wij het ook hadden gezien. We raken met haar aan de praat en kletsen over het Chinese nieuwjaar én over haar school. Dit meisje gaat gelukkig naar school! Ze wil graag een spelletje spelen op onze telefoon, we laten haar. Vlak voordat ze wegloopt doet ze nog een laatste poging om ons iets te verkopen “Rock, paper, scissors, if you win you get one, if I win you buy one”. We spelen het spel. Gelukkig, zij wint… Nu koop ik, ‘de bewuste toerist’ alsnog een armband van een straatkindje…..