Hola!

Zoals meerdere mensen wel weten hou ik niet van vliegen. Het gevoel bij het opstijgen en landen vind ik vreselijk. Maar nu ben ik ontzettend blij dat ik met het vliegtuig mag. Ik vind nachtbussen in Peru namelijk nog vreselijker. Ze zijn groot, de weg is smal, met tegen liggers, veel haarspelt bochten enorme afgronden. En omdat ik nu veilig al mijn nachtbussen heb overleeft kan ik ook rustig zeggen dat ik nog best veel enge en slechte verhalen heb gehoord over nachtbussen. Van tegen een berg aanrijden, de bossen in rijden tot de meest vreselijke. Dit komt vaak omdat buschauffeurs worden ‘gedwongen’ lange ritten achter elkaar te maken. Bij goedkope maatschappijen is er dan ook vaak maar 1 buschauffeur voor een 8 uur durende rit in het donker. Vreselijk. Mijn bussen hadden zo ver ik weet altijd 2 buschauffeurs die elkaar afwisselde. Toch blijft het een zwaar en vermoeiend beroep waardoor sommige chauffeurs in slaap vallen achter het stuur en er ongelukkig gebeuren.
Gelukkig is dit mij niet overkomen. Wel vond ik het erg eng als er dikke mist was, het hard regende of de weg uren lang slecht was waardoor de buschauffeur (uit goede bedoeling) van de ene naar de andere kant van de weg slingerde.
Zoals jullie begrijpen sliep ik dan ook niet veel tijdens de ritten terwijl ik meestal heerlijk slaap onderweg.

Mijn bus naar Puerto Maldonado vertrok donderdagavond. De rit duurde zo’n 10 uur dus ’s ochtends vroeg zou ik aankomen. Omdat donderdag ook mijn laatst dag op beide projecten was, was ik behoorlijk vermoeid. Ik viel dan ook direct in slaap. Heerlijk!
Jammer genoeg werd ik 3 uur later wakker midden in een regen en onweersbui. Jammer genoeg zat ik op stoel 1, helemaal vooraan, bovenin, zonder gordijntje waardoor ik de weg perfect kon zien! En omdat de weg slecht was, slingerde de bus erg heen en weer. Gelukkig waren er geen afgronden te bekennen. Deze regenbui duurde zo’n 6 uur lang. Ik was al kapot toen we aankwamen.
Gelukkig kwamen alle andere reizigers met het vliegtuig of met andere bussen. Daardoor had ik tijd om even lekker ergens te ontbijten onder toeziend oog van de touring guide 10 meter verder op. Puerto Maldonado staat namelijk niet als veilig bekend voor toeristen. Omdat ze er niet echt gewend zijn aan toeristen en er veel scooters rond rijden, word een toerist regelmatig bestolen van zijn gehele rugzak door een rijdende scooter. Na mijn ontbijtje liet hij me het stadje zien en vertelde wat over de historie ervan. Na al dit alles was het 10 uur en kon ik nog lekker even mijn oogjes dicht doen.

Om 1 uur werd ik wakker gemaakt door een grote groep mensen die binnen kwam lopen. De andere 2 groepen waren gearriveerd.
De ene groep bestond uit een groep die in 32 dagen van het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika naar Buenos Aires reisde. De andere groep bestond uit 4 Peruaanse jongeren, 1 Canadees net getrouwd stel op huwelijksreis en een gewone vriend en vriendin uit Madrid die samen door Zuid-Amerika reisde. Ik hoorde bij de 2e groep. Ondanks dat de grote groep erg dol op me was, vooral de 5 60+ers uit Australië waar ik erg interessante gesprekken mee heb gehad.
Toen iedereen was gearriveerd gingen we per boot naar de jungle war we zouden overnachten. In eerste instantie hadden ze mij in verkeerde lodge geplaatste, namelijk in het stadje zelf. Ik zou dan elke dag heen en weer reizen naar de jungle. Maar ik wou slapen in de jungle. Gelukkig was dit snel te regelen.
Na 2 uur op de boot door een bruine rivier met aan beide kanten grote hoge bossen, kwamen we aan in het jungle dorpje. En het eerste dier dat we zagen hing al op ons te wachten: een vogelspin bij het welkoms bord. Ik kreeg een huisje voor mezelf die ongeveer 6x zo groot was dan mijn kamer in Cusco. Met eigen douche (incl. koud water) en toilet. Eten deden we in de grote zaal en van 6 tot 10 was er elektriciteit. Het was dan ook erg jammer als de batterij van je camera op was.
Na een heerlijk lunch gingen we met zijn alle met een bootje naar ‘het apen eiland’. Op dit eiland leven apen die hier jaren geleden terug zijn geplaats in de ‘natuur’ nadat ze zijn mishandeld of gebruik zijn in clubs/in het circus/ect. Ze zijn dan ook redelijk tam maar niet zo tam dat je ze kan oppakken ofzo. Wel dat je ze stukjes banaan kan geven en dat ze redelijk dichtbij komen.
Dit was erg gaaf op te zien! Zo veel verschillende apen, in een echte jungle, de geluiden die je hoort. Schitterend! We zijn hier zo’n 1,5 uur geweest maar het ging zo snel voorbij! Op een gegeven moment legde de guide wat uit over de verschillende apen en plots sprong er een best grote en ook zware aap op mijn rug, klom op mijn schouders/hoofd en griste een stuk banaan uit de zak die de guide bij zich droeg. Daarna sprong hij naar een boom die zo’n 3 meter verder op stond.
Na een middag hier te zijn geweest gingen we weer terug naar het dorpje en kregen we ons diner. Super lekker eten! Na een drankje met de groep in de ‘bar’ gingen we met een boot op in het donker op zoek naar kaaimannen. Deze liggen dan aan de randen van de rivier. Jammer genoeg was door de regen de temperatuur gedaald waardoor we maar enkele hebben gezien. Maar we zouden er nog wel meer zien dit weekend zei de guide. Eenmaal weer in het dorp ging iedereen slapen. De volgende dag ging namelijk de wekker al om 5:00.

De 2e dag gingen we een wandeltocht maken door de jungle. Met schemer gingen we met de boot een stukje verder op waar we begonnen met onze wandeltocht. Dit was alleen met onze eigen groep. De grote groep had namelijk maar 2 dagen in de jungle dus die hadden een andere planning.
Heel gaaf om zo door de jungle te lopen. Het had die nacht wat geregend waardoor het heerlijk rook naar bos, alles om je heen was groen, hoge bomen aan beide kanten, planten met prachtige bloemen, enorme vlinders met prachtige kleuren en het enige wat je hoort zijn krekels en vogel geluiden. Bij verschillende planten en bomen stonden we stil en legde de guide wat uit over de manier waarop hij groeide of waarvoor ze de zaden of noten gebruikte. Vaak werd het gebruikt als medicijn ergens tegen. Erg interessant.
Op een gegeven moment had hij een noot vast die hij kapot hakte met zijn grote jungle mes. In de noot zaten levende maden. Deze werden gebruikt bij mensen met astma of die kortademig waren. Daarna stak de man zijn hand uit met daarop het kronkelde beestje. Of ik wou proberen. Ondank dat het er heel gek uit zag heb ik het wel geprobeerd. En om eerlijk te zijn: het was lekker! Het sap smaakte naar kokosmelk. En het eten van maden is ook nog gezond ook.
Meerdere keren stopte we met lopen en gingen we laag zitten omdat de guide een geluid hoorde van een vogel of dier dat in de buurt was. Na meerdere uren lopen kwamen we bij een uitkijk toren. Bovenin de toren had je een uitkijk over de hele jungle. Schitterend. Het gevoel om daar te staan, vogels boven de bomen te zien vliegen, de geur van bos en de geluiden van krekels, vogels en bomen die knisperen, er zijn geen woorden voor.
Na deze uitkijk gingen we met een kano over een riviertje dat door de jungle heen liep. Toen we pas 5 minuten in de kano zaten zagen we de eerste kaaimannetjes al lang de randen. Deze waren zo’n 40-50 cm. Niet zo groot dus.
Hierna moesten we nog een stukje lopen over een brug die ongeveer 800 meter lang was. Best eng want het hout was wat rot en onder je lag een enorme plas waar af en toe ook anaconda’s in leefde (dit laatste vertelde hij gelukkig pas na het lopen Daarna zouden we overstappen in een andere kano. Hiermee zouden we terug peddelen door een gebied vol met vogels. Alleen is peddelen niet het zelfde als in Nederland. De peddels lagen waarschijnlijk jaren buiten, in een boot vol water (die we eerst moesten leeg scheppen) dus ze waren behoorlijk zwaar door al het opgezogen water. Wel goed voor de spieren in je armen en we hebben ook nog verschillende papagaaien gezien, tucan’s en een boel meer. Na 3km peddelen kwamen we op het eind punt aan.

’s Middags kregen we een heerlijk traditionele lunch. In bananen blad gekookte rijst met verschillende groentes erin en een stuk kip. Het recept weer ik jammer genoeg niet..
Daarna konden we samen met de guide door de tuinen bij het dorpje lopen. Hij liet ons verschillende planten en bomen zien en vertelde waarvoor ze ze gebruikte. De meeste planten waren goed voor een bepaalde organen in het lichaam maar sommige hadden ook een beetje aparte werking. Zo had je ‘Cuya Cuya’. Dit was een liefdes plant. Als je het sap van de plant op je hand smeerde en dan een hand gaf aan de person waar jij verliefd op was, zou de persoon de dag erna 3 maanden lang ook verliefd zijn op jou. Na 3 maanden zou het uitwerken en kon je het opnieuw gebruiken. We grapte al: in Peru lopen dus behoorlijk wat mensen rond de verliefde zijn op iemand terwijl ze dat eigenlijk niet echt zijn.
Ook had je ‘Ayahuasca’ Als je de bladeren van deze plant 10 uur kookte en je dronk dit, zou je je verleden, heden en toekomst zien. Je ging er van hallucineren maar ook zouden er dingen duidelijk worden. Er werden verschillende avonden georganiseerd met een speciale medicijn man die je hier door heen hielp. De guide vertelde verhalen over mensen die huilde, schreeuwde, alleen maar lachte, zich ontspannen voelde en over mensen die alleen maar moesten overgeven. Maar dit was goed, zo spuugde je de slechte ik uit jezelf en was je gereinigd. Toch vond hij het zelf erg eng om zijn toekomst te zien dus gebruikte hij dit niet.
Ook kwamen er planten langs die ook echt gebruikt werden in de rest van Peru. Een voorbeeld hiervan is de plant ‘drankenbloed’. Het sap van de boom is rood, net bloed. En als je dit op je huid smeert word het wit en trekt in. Dit word gebruikt in ziekenhuizen om wonden schoon te maken. Het grappige is dat dit ook werd gebruikt toen ik de eerste dag mocht mee helpen met hechten op de emergency.

Na wat tijd voor jezelf, gingen we weer lekker eten. Daarna ging ik gezellig borrelen met het Canadese stel en de 2 uit Madrid. Erg leuk! Alle 4 hadden ze al veel gereisd en vertelde ze over hun ervaringen in India, Senegal, Gambia, Thailand, Nepal en Australië. Stuk voor stuk prachtige verhalen!
Na weer een heerlijke nacht in mijn grote bed kon ik uitslapen tot 7 uur. We zouden pas om 8 uur weg gaan namelijk.
Om 8 uur gingen we met de boot het meer op en gingen we vissen. De 2 uit Madrid (Sylvia en Pablo) en ik hadden nog nooit gevist. Maar het vissen was dan ook anders dan in Nederland. Ieder kreeg een bamboe of een houten stok met een draad eraan. Aan het einde van de draad zat een haakje, hier deden we een stukje vlees aan. En dan maar wachten.
In het water zwommen vooral piranha’s. Zowel die vlees aten maar ook die alleen maar planten aten. Het eerste uurtje was het nog wel gezellig maar op een gegeven moment vond ik het saai worden. Vissen is dan ook niet echt mijn sport. Af en toe werd er een vis gevangen dan was er een boel beweging en energie in de boot. Maar nadat hij terug gegooid was, werd het weer rustig. Ik zelf heb gelukkig niks gevangen, alleen gevoelt dat ze kleine hapjes namen van mijn vlees. Nadat ik had gezien hoe je het haakje moest verwijderen en hoe dit bij één visje heel naar was gegaan, wou k geen vis vangen. Dit voelde de visjes vast aan..

’s Middags was het laatste activiteit al weer geplant. We gingen naar een meer waar een boel kaaimannen en alligators leefde. Zelf zaten we op een verhoging waardoor we het meer prachtig konden zien. En ja wel, binnen een minuut zagen we allemaal hoofdjes drijven in het water. Eerst waren er een boel kleintjes, tot er wat vlees werd neer gelegd en er ook echt enorme kwamen. Tot 2 meter lang. Wauw! We hebben hier wel 2-3 uur gezeten denk ik. We zagen ze zwemmen, op het land klimmen, eten en zelf zagen we meerdere keren hoe een kaaiman of alligator een vogel of vis probeerde te vangen. Een boel gespetter en geplons. Ik heb mijn ogen uitgekeken!

De volgende ochtend ging we om 8 uur met de boot weer terug naar Puerto Maldonado en zat de jungle er weer op. Ik moest nog tot ’s avonds wachten tot ik mijn laatste nachtbus terug naar Cusco kon nemen. Gelukkig moesten Sylvia en Pablo ook wachten want hun vlucht zou pas de volgende dag gaan. Na het boeken van een hotel waar we veilig onze spullen konden laten zijn we dan ook gaan lopen door het stadje. Er is niet zo vel te doen behalve een toren beklimmen waardoor je de hele stad kon zien. Wat achteraf best gaaf was om te doen.
De verder middag hebben we heerlijk bij het water van het hotel gezeten en een boel gekletst en koffie gedronken. Heel erg gezellig. Na een nog gezelliger avond eten moest ik toch echt weg om mijn bus te halen. Wel hebben we natuurlijk adressen en nummers uitgewisseld. Als ik ooit in Madrid zou komen, gaan we zeker een kopje koffie doen ergens.

Mijn bus terug was jammer genoeg nog erger dan de heen weg. Opnieuw zat ik voor aan, zonder gordijntje. Ik ben wel zo’n 30 keer voor 10 minuutjes in slaap gevallen maar hierdoor leek de busrit nog langer te duren dan dat hij al was. Verder waaide het behoorlijk waardoor de bus heen en weer wiegde. Dood eng. Maar toen werd het opnieuw mistig. Met groot licht zagen we niks en met normaal licht tot 3 meter voor ons. De buschauffeur was gelukkig wel de beste die ik tot nu toe gehad. Maar 5 uur lang alleen de lijnen volgen die op de weg staan is gewoon heel eng. Jammer genoeg sliep iedereen in de bus en snurkte de man naast me enorm waardoor ik eigenlijk niet heb kunnen slapen. Gelukkig wachtte er in Cusco een lekker bed voor me.
Eenmaal in Cusco was ik blij dat ik niet meer in nachtbussen hoefde te zitten en dat ik 2 lekker vrije dagen had staan. Heerlijk!

Deze dagen ben ik bezig geweest met souvenirs kopen en mijn koffer in en opnieuw uit- en inpakken. Verder eten bij mijn lekkerste restaurantjes deze 2 maanden en mijn voetjes verwennen met een pedicure! Dit hadden ze wel nodig na de tochten van afgelopen 2 maanden.

Donderdag ochtend vlieg ik terug naar Nederland waar ik vrijdag ochtend land. En om eerlijk te zijn, ik heb er wel weer zin in. Op naar het warme Nederland. Wauw dat ik dat nog is zou zeggen!