Om drie uur s'nachts verzamelde iedereen zich - nog half wakker en met slapende oogjes - bij incheckbalie 2 op Schiphol. Veel knuffels en kusjes, nog snel even een aantal groepsfoto's met de zelfontworpen sweatshirts van Madelief en inchecken maar! Nu begon de spanning toch echt wel te komen... mijn aller, aller, aller eerste vlucht. Velen konden het niet geloven, bijna achttien en nog nooit met het vliegtuig geweest? Maar wat een meevaller! Totaal geen last van oorpijn en ik kon heerlijk genieten van het uitzicht want ik zat namelijk bij het raampje, joepie :) Beide vluchten verliepen erg goed, eerst van Amsterdam naar Lissabon en daarna van Lissabon naar Rio de Janeiro! 

Na een lange reis - van bijna 15 uur - komen we via Lissabon aan in Rio de Janeiro. Op het vliegveld van Rio ontmoet de groep als eerst Hans, onze regiocoördinator. Hans is van origine Nederlands en spreekt vooral Engels en een beetje Portugees. Verder ontmoet de groep nog twee nieuwelingen, Natalia & Fabio, onze lokale expeditie begeleiders uit Brazilië. Natalia is geboren in Niterói, een voorstad van Rio. Ze spreekt Portugees en Engels dus Natalia zal de komende periode voor ons vertalen. Fabio heeft zelf in de favela's gewoond en is hier vroeger ook opgegroeid. Hij was lid van een drugsbende en is hier 9 jaar geleden uitgestapt. Hij spreekt alleen Portugees, maar doet erg zijn best om zijn Engels te verbeteren. 

We lopen vanaf het vliegveld naar de bus en hier worden wij opgewacht door onze chauffeur voor de komende dagen, Elliot, een achtenzeventig jarige man. Elliot staat erop om de tassen voor in de bus te leggen in plaats van in zijn laadruimte (onze tassen zijn volgens hem te mooi voor zijn stoffige opbergruimte, lief!). Hij pakt de zware tassen uit onze handen en tilt ze zonder moeite de bus in. 

Al rijdend door Rio de Janeiro begint Hans met vertellen. Hans vertelt de 'geluidsschermen' aan de rand van de weg voor dienen. Nee, niet om geluid tegen te houden. De schermen houden de kogels tegen vanuit de favela rechts van de weg zodat de kogels niet over de snelweg heen zullen vliegen en ongelukken zullen veroorzaken. Aan de linkerkant van de weg bevindt zich namelijk een andere favela met een rivaliserende bende. Wat zijn er eigenlijk veel krottenwijken! Overal waar je om je heen kijkt zie je wel een krottenhuisje, wat een massa.
 
Langzaam rijden we Rio de Janeiro uit en komen we aan in Niterói. Vanuit hier kunnen we het centrum van Rio makkelijk bereiken.  In de tussen tijd is het al donker geworden. In Niterói bevindt zich onze slaapplaats voor vannacht: Eco Kauling Park. Aangekomen en wel word de groep vriendelijk begroet door Markus en zijn vrouw Rejane (de eigenaren van het park). We mogen zelf een koppel maken en een tentje uitzoeken om in te overnachten. Ik slaap samen met Myrthe in een tent de eerste nachten. Zonder dat iedereen het door heeft - omdat iedereen druk bezig is met het klaar maken van hun bedje voor de nacht - is Rejane een heerlijk diner voor ons aan het klaar maken. Na een korte rondleiding over het terrein (de douches binnen zijn warm en de openluchtdouches zijn koud, géén wc-papier in de wc gooien, anders kan de wc verstoppen en mag je dit probleem zelf oplossen), kan iedereen aan tafel. Hmmm... wat een heerlijke geuren allemaal, wat zal er op het menu staan? Rejane legt uit wat er allemaal op de ronde tafel in de gastenruimte opgediend ligt; een soort patat chips, rijst met een soort kip sausje (heerlijk!), zwarte bonen (deze liet ik achterwege), sneetjes stokbrood en lekkere verse zelfgemaakte fruitsappen. Doodmoe van alle indrukken en al het reizen kruipt iedereen rond 21.00 uur (02:00 in Nederland) haar bedje in. 

Liefs, Fleur