Mobistar (HvJ 13-07-2006, gevoegde zaken C-544/03 en C-545/03)

Relevante artikelen

Artikel 59 EG-verdrag

Casus

De gemeenteraad van Fléron (België) heeft een belastingreglement vastgesteld waarbij belasting wordt geheven over pylonen, masten en antennes voor GSM-ontvangst. De belasting is verschuldigd door de eigenaar van de mast, pyloon of antenne. De exploitanten van mobiele telefonie in België, Belgacom en Mobistar hebben opheffing van de belastingregeling verzocht. Mobistar heeft bij de Raad van State een beroep tot nietigverklaring van het belastingreglement ingesteld.

De Belgische rechter stelt een prejudiciële vraag aan het Hof over de uitlegging van artikel 59 EG-verdrag. En of deze zo moet worden uitgelegd dat het zich er tegen verzet dat een nationale autoriteit of een plaatselijke overheid bij reglement een belasting instelt op de infrastructuur voor mobiele en persoonlijke communicatie die bij de exploitatie van de in de vergunningen en machtigen bepaalde werkzaamheden wordt gebruikt.

Uitspraak

Volgens de rechtspraak van het Hof vraagt artikel 59 niet alleen afschaffing van iedere discriminatie van de in een andere lidstaat gevestigde dienstverrichter, maar ook opheffing van iedere beperking. Bovendien heeft het Hof geoordeeld dat artikel 59 zich verzet tegen de toepassing van iedere nationale regeling die ertoe leidt dat het verrichten van diensten tussen lidstaten moeilijker wordt gemaakt dan het verrichten van diensten binnen één lidstaat. Er moet worden aangehaald dat niets in deze zaak laat doorschijnen dat het effect van de belastingen het vrij verrichten van mobiele telefoondiensten tussen de andere lidstaten en België vermoeilijkt of in gevaar brengt.

Rechtsregel

Artikel 59 verzet zich er niet tegen dat een nationale autoriteit of plaatselijke overheid bij reglement een belasting instelt op de infrastructuur voor mobiele en persoonlijke communicatie welke bij de exploitatie van de in de vergunningen en machtigingen bepaalde werkzaamheden wordt gebruikt. Tevens welke zonder onderscheid van toepassing is op binnenlandse dienstverrichters uit andere lidstaten, en die het verrichten van diensten binnen één lidstaat en het verrichten van diensten tussen lidstaten gelijkelijk raakt.