Oli otya! (;

Deze mzungu is weer terug in het kikkerlandje!

Het is nu al bijna een maand geleden dat we op

het punt stonden om weg te gaan. Onvoorspelbaar,

zó lang geleden al! Maar de herinneringen liggen nog

vers in mijn geheugen, en dat zullen ze nog heel lang

blijven! Het waren echt twee onwijs gave weken.

Zulke mooie dingen gezien en ervaren maar ook

vreselijke dingen, wat je vaak op tv ziet. Vreselijk.

Ik wil daar niet te veel aan denken, maar aan de

mooie dingen wat wij met en voor de Ugandese mensen

hebben gedaan. Deze twee weken hebben erg veel

indruk op mij gemaakt en ik weet heel zeker, dat dit

niet de laatste keer was dat ik ging reizen! Ik zou heel

graag nog een keer terug wilen, over een aantal jaren.

De school en het weeshuis weer bezoeken, de mensen die

we hebben ontmoet weer zien. Geweldig lijkt me dat, dus ik

ga er voor sparen! Ik zou juist ook graag naar een ander land

willen gaan, om te zien hoe de cultuur daar is en daar mensen

helpen of kinderen gewoon een leuke tijd te bezorgen.

Ik heb deze twee weken bijzondere mensen ontmoet en

vooral heel veel plezier gemaakt met de kinderen op

de school. Toen we aankwamen op de school gingen

alle kinderen voor ons dansen en zingen, zo geweldig mooi.

Ze waren al helemaal fan van ons, terwijl we nog niks hadden

gedaan (; Een man van de school vertelde ons die avond ook:

'let this be your home, far away from home'. Die zin gaat nog

wel elke dag door mijn hoofd, omdat het ook echt zo voelde.

Al die mensen waren zo lief voor ons, als wíj het maar goed hadden

en van genoeg eten waren voorzien. Die mensen zijn allemaal zo

liefdevol, daar kunnen wij kaaskoppen, echt nog wel wat van leren.

Ik de komende blogs ga ik nog meer vertellen wat ik heb meegemaakt,

maar ik heb eerst maar een blog geplaatst als teken van leven. (;

Liefs, de Mzungu die Uganda erg mist ..