De afgelopen dagen heb ik weer genoeg indrukken opgedaan om weer een blog te schrijven. Aangezien meer dan 50% van de bevolking van Manilla in sloppenwijken woont, wil ik jullie dit keer graag een beeld proberen te geven van het leven een van de grootste sloppenwijken van Manilla, Smokey Mountain. Afgelopen vrijdag ben ik met een lokale gids de sloppenwijk in gegaan om te ervaren hoe het leven daar is. Al gelijk bij aankomst, is het verschil met het leven in metro-Manilla duidelijk. Overal ligt vuilnis en de huizen zijn door de mensen zelf gemaakt van materialen die ze op dat moment tot hun beschikking hadden. Wanneer je verder de wijk in loopt, zie je dat de straten bezaaid zijn met vuilnis. De mensen in Smokey Mountain leven dus echt letterlijk op een vuilnisbelt. De huizen hebben geen watervoorzieningen, geen elektriciteit geen sanitaire voorzieningen. Water kan bij een punt in de wijk worden gekocht (officieel geen drinkwater, maar veel mensen kunnen geen drinkwater betalen), mensen gebruiken oplaadbare lampen en een stukje afgesloten zee wordt gebruikt als wc. Vervolgens zwemmen en spelen de kinderen uit de wijk in hetzelfde water. Zo onhygiënisch. Voor veel mensen is de vuilnisbelt de bron van inkomsten. De een verzamelt flessen, de ander plastic zakken, weer een ander plastic vellen en nog iemand anders verzamelt papier. Alles wordt verzameld, schoongemaakt, opgeslagen en vervolgens verkocht aan fabrieken die het recyclen. Voor de plastic vellen, compleet gewassen en al, betaalt de fabriek P20 per kilo. Dit is omgerekend €0,40. Echt onvoorstelbaar. De naam Smokey Mountain komt van het hout wat in de wijk verbrand wordt er houtskool van gemaakt wordt. Dit wordt vervolgens gebruikt om op te koken. De mensen die dit werk doen, zitten dag in dag uit in de rook en ook de mensen die hiernaast wonen, zitten constant in deze rook. Heel ongezond. In Smokey Mountain zijn verschillende winkeltjes en restaurantjes waar de mensen van het verdiende geld hun spullen kunnen kopen. Het typische eten in de wijk is pag-pag, kip wat is weggegooid door fastfoodketens. Deze kip wordt door de mensen tussen de vuilnis uitgezocht, schoongemaakt, gekookt en verkocht voor ongeveer P25, €0,50. De mensen in Smokey Mountain eten dit als maaltijd. Zoals jullie merken, hebben de mensen in Smokey Mountain bijna niets. Maar dit betekent niet dat ze ongelukkig of negatief zijn. Integendeel: de mensen in Smokey Mountain zijn ontzettend open en gastvrij. Iedereen maakt een praatje met je en wil je uitleggen hoe hun leven eruit ziet. Ook de kinderen zijn dolblij als je langskomt en willen allemaal met je spelen. Ondanks het feit dat de leefomstandigheden van deze mensen onvoorstelbaar zijn, heb ik een heel positief gevoel als ik terugdenk aan de mensen in Smokey Mountain. De mensen hier halen ondanks de omstandigheden alles uit het leven wat erin zit en genieten van elk moment. Iets waar wij, als rijkere mensen met een huis, warm water, elektriciteit en alle extra voorzieningen, soms nog wel iets van kunnen leren. Mijn les van deze tour: wees blij met wat je hebt en geniet van de mooie momenten in het leven. Hopelijk hebben jullie door mijn verhaal een beetje een idee gekregen van het leven in Smokey Mountain. Om jullie nog een iets beter beeld te geven, heb ik wat foto's toegevoegd.