Het spook van de vrouwenpolder - HR - 1996 - Arrest

Casus

De heer Marti Peter D. wordt ervan verdacht op 30 april 1994 op een door hem bestuurde motorfiets binnen de bebouwde kom een snelheid te hebben bereikt van 100 km per uur. Het gevolg was dat Marti Peter D. met de motorfiets door de bocht vloog en op die manier een ernstig verkeersongeval had veroorzaakt, waarbij de dochter van de klagers, genaamd Laura, om het leven is gekomen. De ouders van Laura vorderen vervolging op grond van doodslag, art. 287 Sr: “hij die opzettelijk een ander van het leven berooft, wordt, als schuldig aan doodslag, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste vijftien jaren of geldboete van de vijfde categorie.” Uit r.o. 10 van het hof blijkt echter dat het beklag niet-ontvankelijk kan worden verklaard, omdat de overige bepalingen van Boek I, titel I, afdeling IV Wetboek van Strafvordering geen aanknopingspunt bieden om het beklag ontvankelijk te verklaren.

Het Openbaar Ministerie vordert echter vervolging op grond van art. 36 Wegenverkeerswet, wat een lichter misdrijf betreft, namelijk een verkeersovertreding. Uit r.o. 8 van procureur-generaal Ten Kate blijkt dat het Openbaar Ministerie de vervolging tot de minder of minst ernstige strafrechtelijke vorm van de gedraging kan beperken; ‘het Openbaar Ministerie mag zijn ius puniendi geldend maken zoals het hem het meest juist voorkomt. Dat vloeit voort uit het opportuniteitsbeginsel’.

Rechtsvraag

De rechtsvraag die de Hoge Raad dient te beantwoorden luidt daarom: “kan het hof nu, zo lang het Openbaar Ministerie nog geen dagvaarding heeft uitgebracht, vervolging ter zake van het misdrijf gelasten?”

Hoge Raad

Uit r.o. 5.1 van de Hoge Raad blijkt dat het Openbaar Ministerie, naar aanleiding van het ingestelde opsporingsonderzoek, zo spoedig mogelijk moet overgaan tot vervolging, op grond van art. 167 lid 2 Sv. Daarbij geeft de Hoge Raad eveneens aan dat art. 12 Sv ertoe strekt om aan degene die in zijn belangen rechtstreeks is getroffen, de mogelijkheid wordt geboden om een bepaalde vervolgingsbeslissing van het Openbaar Ministerie aan rechterlijke controle te onderwerpen. Bij deze rechterlijke controle dient het hof niet uitsluitend marginaal te toetsen, maar dient er een volle toetsing plaats te vinden. Volgens art. 12k jo. 12i Sv kan het hof een vervolgingsbevel geven, indien het van oordeel is dat vervolging of verdere vervolging had moeten plaatsvinden.